Πάμε πλατεία…

on .

Στο Δημοτικό Σχολείο το πρώτο μάθημα που όλοι… θυμόμαστε ήταν: Να Λόλα ένα μήλο! Στο δεύτερο μάθημα, μπαίναμε αμέσως στα… βαθιά και λέγαμε όλοι… χορωδιακά: Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά!

Από τόση μικρή ηλικία, ο Έλληνας αποκτούσε περιβαλλοντική συνείδηση… αλλά με το πέρασμα των χρόνων την ξεχνούσε! Μεγαλώνοντας, άφηνε τα «σημάδια του» παντού! Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, στη δουλειά… Και έτσι δημιουργούσε απέραντους σκουπιδότοπους, σε πόλεις και χωριά! Και στην πορεία, έμαθε τη «φράση κλισέ»: Πού είναι ο Δήμαρχος;
Ο Δήμαρχος συντονίζει τη λειτουργία του Δήμου,κάνοντας καταμερισμό αρμοδιοτήτων στους υπόλοιπους! Αλλά όταν απέναντι, στον εκάστοτε Δήμαρχο, βρίσκεται ένας κακομαθημένος πολίτης, δεν μπορούμε να περιμένουμε θαύματα! Μια βρώμικη πόλη δεν είναι έργο ενός… ουρανοκατέβατου, αλλά του κάθε δημότη, που ζει και κινείται σ’ αυτή! Μια όμορφη και καθαρή πόλη γίνεται εν ριπή οφθαλμού, άσχημη και βρώμικη, από τις πράξεις των κατοίκων της και τη νοοτροπία τους, που συμπυκνώνεται στη φράση: Έξω απ’ το σπίτι μου, ας γίνεται χαμός, μέσα να είμαι καθαρός! Πόση αφέλεια… «Σπίτι» σου είναι και το πεζοδρόμιο και ο δρόμος και το πάρκο και το δάσος και όλα! Και έτσι, ας προχωρήσουμε… στο τρίτο μάθημα, «στην καθαρή και όμορφη πόλη μας», που αφορά φυσικά το Δήμαρχο, αλλά και τον τελευταίο πολίτη της! Ειδικότερα ο Δήμαρχος έχει υποχρέωση να προχωρήσει το «έργο της πλατείας», που είναι και η βιτρίνα της πόλης μας! Τα δύο χρόνια της θητείας έφυγαν… Στα επόμενα δύο, να μπορούν οι δημότες και οι πολυάριθμοι επισκέπτες των Γιαννίνων να λένε… με καμάρι τη φράση: Πάμε πλατεία!

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.