Προς τα πού τρέχουμε;

on .

Ανοίγοντας την τηλεόραση ή μια εφημερίδα, ξέρεις πολύ καλά πως ολόκληρος ο κόσμος, είναι μια αντιγραφή του «πύργου της Βαβέλ» αλλά σε μια χειρότερη εικόνα, αφού στα ασυνεννόητα ανθρωπάκια της έχει προστεθεί και η φονική τρέλα τους με άφθονο το ρέον αίμα στο φόντο της!

Και η εικόνα αυτή δεν είναι καθόλου… στατική, αλλά μοιάζει να τρέχει ασταμάτητα και βιαστικά προς κάπου, προς πού; Σίγουρα προς μια καινούρια, κάθε φορά, καταστροφή! Σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, πυρκαγιές, καταστροφές σε όλο τον κόσμο, πόλεμοι, κρυφοί και φανεροί, με εκατομμύρια ξεριζωμένους ανθρώπους, με πανδημίες και θανάτους άπειρους, με μια τρέλα απόκτησης χρήματος και δύναμης, με μια έξαρση του ατομισμού και του ευδαιμονισμού, με μια φύση που εμείς την καταστρέψαμε και μας εκδικείται και μας απειλεί με συσσωρευμένες ΟΛΕΣ τις συμφορές. Κι εμείς τρέχουμε και δεν έχουμε χρόνο ούτε να σταθούμε ένα λεπτό, να σκεφτούμε ή να διερωτηθούμε: Πού πάμε, πώς και γιατί μας συμβαίνουν όλ’ αυτά; Μπορεί να είναι ήδη αργά γι’ αυτή τη σωτήρια στάση, ας την κάνουμε όμως εμείς και ίσως να προλαβαίνουμε, αν όχι όλοι μαζί, έστω και λίγοι ηγέτες, σωστοί και συνετοί, να μας σταματήσουν, να διακόψουν αυτό το δρόμο του χαμού και της οριστικής και καθολικής απώλειας, προς τον οποίο τρέχουμε ολοταχώς και δυστυχώς εδώ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ! Έτσι τα βλέπουμε και τα εκτιμούμε εμείς προσωπικά τα πράγματα και γι’ αυτό με αγωνία κραυγάζομε προς εαυτούς και αλλήλους: Σταθείτε, σκεφτείτε, διαρωτηθείτε, αποφασίστε και πράξτε την ΑΛΛΑΓΗ ΜΑΣ.