Η λύση στο πρόβλημα της Βελλάς…

 Πολύ σωστή η πρόταση του Νίκου Κώτση για τη λύση στο πρόβλημα της Βελλάς: Να γίνει Πανεπιστημιακή Σχολή Αγροτικής Ανάπτυξης, την οποία τόση ανάγκη έχει η Ήπειρος, προκειμένου να αξιοποιήσει τον άφθονο και αναξιοποίητο φυσικό της πλούτο. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να εφαρμοστεί και με την περιουσία της Βελλάς αυτό που εφαρμόστηκε με την περιουσία της Δουρούτης. Οι περιουσίες αυτές επρόκειτο, σύμφωνα με το νόμο του Βενιζέλου να απαλλοτριωθούν και να μοιραστούν στους ακτήμονες, παρενέβη όμως ο Μητροπολίτης Σπυρίδων και τις έκρινε αναπαλλοτρίωτες εις το διηνεκές για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της Αγροτικής Σχολής Δουρούτης η μιά και της Αγροτικής-Ιερατικής Σχολής στη Βελλά η δεύτερη.
Η Αγροτική Σχολή Δουρούτης όμως έκλεισε σχετικά νωρίς, οπότε παρενέβη το Υπουργείο Γεωργίας, την κατέγραψε ως αγροτική έκταση και όταν ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ως παράρτημα αρχικά του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, την παραχώρησε στο Πανεπιστήμιο και στο χώρο αυτό δημιουργήθηκε η Πανεπιστημιούπολη Ιωαννίνων.
Το ίδιο ακριβώς πρέπει να γίνει και με την περιουσία της Βελλάς. Η περιουσία αυτή, όπως εξηγήσαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, δημιουργήθηκε με εισφορές των απανταχού Ηπειρωτών, έπειτα από αίτημα του Σπυρίδωνα και προοριζόταν, με το νόμο του 1930, να μείνει αναπαλλοτρίωτη εις το διηνεκές, για τις ανάγκες της Σχολής στην οποία ανήκει. Η Σχολή Βελλάς όμως, με τη σύμφωνη γνώμη της πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας, έκλεισε, άρα πρέπει σύμφωνα με το νόμο να περιέλθει στο Κράτος το οποίο, με τη σειρά του, να την παραχωρήσει στο Πανεπιστήμιο, ταυτόχρονα δε να ιδρύσει Πανεπιστημιακή Σχολή Αγροτικής Ανάπτυξης.
Η λύση αυτή δεν θα ωφελήσει μονάχα την Ήπειρο, θα ωφελήσει επίσης την Εκκλησία και τη Μητρόπολη Ιωαννίνων, γιατί θα πάψουν οι Μητροπολίτες να ασχολούνται με έργα αλλότρια και θα αφοσιωθούν στα καθαρά εκκλησιαστικά- μυστηριακά τους καθήκοντα- που είναι ο προορισμός τους. Θα πάψουν να είναι βοσκοί αιγοπροβάτων και θα γίνουν, σύμφωνα με τη συμβουλή του διαφωτιστή ιερωμένου Μεθόδιου Ανθρακίτη, «Βοσκοί Λογικών Προβάτων», η δε Μητρόπολη Ιωαννίνων θα μετατραπεί όπως συμβαίνει με άλλες Μητροπόλεις, από «οίκος εμπορίου» σε «Οίκο του Κυρίου». Επίσης θα πάψουν κάποιοι να βλέπουν τα εκκλησιαστικά ή μοναστηριακά αξιώματα ως διαχειριστές μεγάλων περιουσιών με ελάχιστο ή κανένα έλεγχο, όπως συνέβαινε με τη Μητρόπολη Ιωαννίνων και με τις περιουσίες των Ευεργετών μας, γιατί όπως τόνισε ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Κουμάντος στην περισπούδαστη εργασία του για τη «φερόμενη ως εκκλησιαστική περιουσία», έτσι «διαφθείρεται η ιεροσύνη που, αντί να είναι αποτέλεσμα προσωπικής κλίσης ή κλήσης από το Θεό, είναι πειρασμός του Μαμμωνά».
Τώρα θα μου πείτε ψιλά γράμματα αυτά για να τα πιάσει η πολιτική ηγεσία του τόπου, αλλά, επί τέλους, κάποτε πρέπει να τολμήσουμε εμείς οι Ηπειρώτες.