Για ποιόν ακριβώς λόγο γίνονται οι «φιέστες»;

 Έγινε και φέτος η καθιερωμένη πια «γιορτή» για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Εδώ στη χώρα μας μια και γίνει αρχή για κάτι, συνεχίζεται στους αιώνες των αιώνων!

Εκτός των συνήθως προσκεκλημένων, αυτούς που προσκάλεσε επιπλέον η κ. Σακελλαροπούλου δίνουν το στίγμα της για τις ιδεολογίες και τις ευαισθησίες της! Ο λαός μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Εμείς, ευθύς εξ αρχής, θεωρούμε αυτή τη γιορτή προσβολή της δημοκρατίας και του Ελληνισμού. Οι λόγοι πολλοί, αρκετοί από τους οποίους δίνονται πιο κάτω.
Και πρώτα για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στης οποίας το κεφάλι σίγουρα έπεσε ξαφνικά και απρόσμενα το βάρος της Προεδρίας, μετά από πρόταση του Κ. Μητσοτάκη, που για δικούς του λόγους, θέλησε να αντικαταστήσει τον προηγούμενο Πρόεδρο, τον Προκόπη Παυλόπουλο, πανεπιστημιακό δάσκαλο, που γνώριζε πολύ καλύτερα από τη νυν Πρόεδρο τα των διεθνών σχέσεων.
Διερωτόμαστε αν αντιλαμβάνεται η κ. Σακελλαροπούλου τη βαρύτητα του αξιώματός της; Με βάση τα όσα πράττει και τα όσα λέει, πιστεύουμε πως όχι. Αμφιβάλλουμε, επίσης, αν αντιλαμβάνεται ότι πάνω από τις προσωπικές της απόψεις, θα πρέπει να είναι το συμφέρον του έθνους.
Αντιλαμβάνεται ότι πέραν του ότι εκπροσωπεί το Ελληνικό κράτος, εκπροσωπεί και το Ελληνικό έθνος όπου γης; Και δεν αντιλαμβάνεται ότι, τη στιγμή που ο Ελληνικός λαός σε μεγάλο ποσοστό αγωνίζεται για τον επιούσιο, τα λουκούλλεια γεύματα είναι πρόκληση; Και τι «γιορτάζουν» με τη δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο αυτή και οι προσκεκλημένοι της, πολιτικοί, στρατιωτικοί και άλλοι;
Την προδοσία της Κύπρου το τραγικό 1974; Τον μαύρο Ιούλιο του ’74 οι Τούρκοι μη τηρώντας την εκεχειρία προήλαυναν σκοτώνοντας άνδρες, γυναίκες και παιδιά, βίαζαν ανήλικες, έφηβες, γυναίκες και γριές, λεηλατούσαν και ρήμαζαν την Κύπρο, και η επανακάμψασα τότε δημοκρατία και οι άρχοντές της σφύριζαν αδιάφορα!
Αντί αυτή την αποφράδα μέρα να γίνεται μνημόσυνο για τους νεκρούς και προβληματισμός για τους επί 47 έτη αγνοουμένους μας, Ελλαδίτες και Ελληνοκυπρίους, που είναι χιλιάδες, και αυτό εξαιτίας της οργανωμένης από Έλληνες πολιτικούς και στρατιωτικούς κατ’ εντολή του Κίσσιγκερ προδοσίας της Κύπρου, οργανώνεται συμπόσιο;
Θα έπρεπε να είναι μέρα περισυλλογής και όχι μέρα πανηγυρισμού! Μοιάζει να τρωγοπίνουν αδιάφοροι η κ. Σακελλαροπούλου και οι καλεσμένοι της πάνω στο πτώμα της Κύπρου, πάνω στους χιλιάδες τάφους των ηρωικώς πεσόντων και των αδίκως και παρανόμως δολοφονηθέντων αιχμαλώτων της Κυπριακής τραγωδίας.
Η «γιορτή» αυτή είναι ανάλογη με το μεσαιωνικό πολυτελές συμπόσιο των αρχόντων στην τραπεζαρία του κάστρου τους, η οποία βρισκόταν ακριβώς πάνω από το λεγόμενο «ουμπολιγιέ», ένα βαθύ φιαλοειδές πηγάδι, μέσα στο οποίον έριχναν όσους ήθελαν να εξοντώσουν με τον φρικτό αυτό και ανελέητο τρόπο, τους ξεχασμένους, και ενώ τρωγόπιναν έριχναν μέσα από μια σχάρα κάποια ψίχουλα στους καταδικασμένους να πεθάνουν από πείνα αιχμαλώτους τους.
Με τη διαφορά ότι οι σιωπηλές κραυγές πόνου και οργής των νεκρών και των αγνοουμένων, καθώς και της ακατάπαυστης καρδιοσκίστρας αγωνίας της μάνας, του πατέρα, του αδελφού και της αδελφής, δε φτάνουν στα «τυφλά αυτιά» των σύγχρονων συμποτών.
Μια αόρατη πινακίδα είναι αναρτημένη στην είσοδο του Προεδρικού Μεγάλου, την οποίαν ωστόσο οι τυφλωμένοι από τη λήθη και την «ύβριν» πολιτικοί και άλλοι δε τη βλέπουν. Τη βλέπουν όμως με έκπληξη και αγανάκτηση οι χιλιάδες νεκροί και οι αγνοούμενοι. Και ο αντίλαλος που δε λέει να σβήσει ακούγεται από τη μια άκρη της Ελλάδος μέχρι την άλλη, και προπαντός στον πονεμένο Ελληνισμό της Κύπρου, «Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ. Είστε ελεύθεροι, Αττίλες, να κάνετε ότι θέλετε ανενόχλητοι. Λεηλατείστε, σκοτώστε, δολοφονείστε, θάψτε ζωντανούς, βασανίστε, ασελγήστε, βιάστε, καταστρέψτε. Εμείς δεν πρόκειται να σας εμποδίσουμε. Μόνο για λεονταρισμούς είμαστε καλοί. Το «δε δεχόμαστε τελεσίγραφα» του υπουργού μας των εξωτερικών και διαπραγματευτού, του Μαύρου, είναι για εσωτερική κατανάλωση».
Αυτά άκουσαν οι βάρβαροι και αυτά έπραξαν!
Και μια άλλη σχετική με τα παραπάνω απορία: Οι προδότες είναι γνωστοί, και αυτοί που έδρασαν στην Ελλάδα και αυτοί που έδρασαν στην Κύπρο. Τα ονόματά τους γνωστά σε όλους. Οι Έλληνες αρχηγοί των διαφόρων όπλων. Και πολλοί διοικητές μονάδων στην Κύπρο που εγκατέλειψαν τις θέσεις τους εν ώρα μάχης, κάποιοι μάλιστα από τους οποίους θεώρησαν ως προτεραιότητά τους να σώσουν τα αφορολόγητα αυτοκίνητα και ψυγεία τους και την άλλη οικοσκευή τους και όχι την αντίσταση στον εισβολέα, όπως ήταν το στρατιωτικό τους καθήκον.
Γιατί δεν τιμωρήθηκε κανένας από αυτούς; Και όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν από την Κυβέρνηση Καραμανλή-Αβέρωφ, αλλά συνέχισαν κανονικώτατα εντελώς ανενόχλητοι τη σταδιοδρομία τους; Αυτό ΣΗΜΑΙΝΕΙ πολλά! Ο νοῶν νοείτω! Και για ποια άλλα «επιτεύγματα» γιορτάζει η ΠτΔ και η πολιτική και κοινωνική άρχουσα τάξη; Για τη χρεοκοπία της χώρας και την υποθήκευση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας στους ξένους δανειστές για εκατόν χρόνια; Για τη δραστική μείωση, μέχρι και 50%, των εισοδημάτων των Ελλήνων πολιτών και τη φτωχοποίησή τους; Για την αντικειμενική πληροφόρηση των πολιτών από τα ασφυκτικά ελεγχόμενα από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και τους στρατευμένους στα οικονομικά συμφέροντά τους ιδιοκτήτες των περισσοτέρων εφημερίδων;
Για τα δανεικά και αγύριστα πολιτικών κομμάτων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που συνολικά ανέρχονται πέραν των 300 εκατομμυρίων ευρώ; Για το γεγονός ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός των εξουσιών, της εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής, βασική προϋπόθεση δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος, διαχωρισμός που έχει επισημανθεί από την εποχή του Αριστοτέλη; Για τα προκλητικά προνόμια της πολιτικής νομενκλατούρας που έρχονται σε άκρα αντίθεση με τους μισθούς πείνας των Ελλήνων εργαζομένων, όσων Ελλήνων βρίσκουν απασχόληση στη χώρα μας; Για το καταστροφικό για το μέλλον της χώρας μας «brain-drain», τη μετανάστευση κυρίως προσοντούχων νέων σε άλλες χώρες για αναζήτηση καλά αμειβόμενης απασχόλησης; Για το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, για το οποία οι Ελληνικές κυβερνήσεις δεν κάνουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ;
Ή μάλλον, να μην τις αδικούμε, κάνουν και παρακάνουν. Λύνουν, όπως λένε και όπως πράττουν, με το αζημίωτο βέβαια, αυτό να λέγεται, το πρόβλημα με την αντικατάσταση των Ελλήνων με τους λαθρομετανάστες. Με το να γεμίσουν τη χώρα με εκατομμύρια παράνομους μετανάστες, τους οποίους βαφτίζουν πρόσφυγες, και με το να τους εγκαθιστούν σε νεόδμητες πόλεις και κωμοπόλεις, εξασφαλίζοντάς τους τα πάντα δωρεάν, ενώ παράλληλα εκφράζουν τη χαρά τους για το ότι η χώρα μεταβάλλεται σταδιακά σε δήθεν πολυπολιτισμική κοινωνία, ενώ όλοι ξέρουμε ότι όλοι αυτοί είναι ενός «πολιτισμού» παιδιά, του ισλάμ;
Για το κοινωνικό κράτος; Την παιδεία και την υγεία; Το συνταξιοδοτικό; Που περιμένει ο συνταξιούχος μέχρι κει τέσσερα χρόνια για να πάρει τη σύνταξή του; Για την προστασία του περιβάλλοντος; Που κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους γίνονται στάχτη; Για τα στραβά μάτια που κάνουν οι κυβερνώντες στην καταστροφή που συντελείται με τα αιολικά πάρκα και με τις ανεμογεννήτριες εξυπηρετώντας ασυγκίνητους για το περιβάλλον κερδοσκόπους; Για την καταστροφή της θαλάσσιας πανίδος και τη δολοφονία ακόμα και δελφινιών και της θαλάσσιας φώκιας;
Για την ασφάλεια του Έλληνα πολίτη, που κοιμάται με τον φόβο ότι κάποιος αδίστακτος διαρρήκτης και δολοφόνος θα εισβάλει στο σπίτι του; Για την υπεράσπιση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων; Για το ότι έχουμε καταντήσει κράτος μειωμένης κυριαρχίας και δεν τολμούμε έμπρακτα να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας που απορρέουν από διεθνείς συνθήκες κατειλημμένοι από το φοβικό σύνδρομο;
Για τη σιγή και την ατολμία να ψελλίσει η πολιτική ηγεσία το παραμικρό για την παραβίαση των όρων της συνθήκης της Λωζάνης, όρων που αφορούν τους Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως, όσο και την Ίμβρο και τη Τένεδο, καθώς και τη Δυτική Θράκη;
Για την κοροϊδία του Ελληνικού λαού σχετικά με τη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων;
Για όλα αυτά και πολλά άλλα η πολιτική και κοινωνική άρχουσα τάξη, έστω και μια μέρα το χρόνο, όφειλε να προβληματίζεται για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αυτής της χώρας.
Οι φιέστες θα εδικαιολογούντο, και μάλιστα θα έπρεπε να γίνονται, αν η πολιτική που άσκησαν οι κυβερνώντες σε αυτόν τον τόπο τόσες δεκαετίες είχε σαν αποτέλεσμα αυτό που είπε ο Περικλής στον επιτάφιο λόγο του, «ἐπηυξήσαμεν καὶ τὴν πόλιν τοῖς πᾶσι παρεσκευάσαμεν καὶ ἐς πόλεμον καὶ ἐς εἰρήνην αὐταρκεστάτην», δηλαδή «αυξήσαμε τη δύναμή της και προετοιμάσαμε την πόλη σε όλους τους τομείς, ώστε να είναι αυταρκεστάτη και για τον πόλεμο και για την ειρήνη».