«Ηρωδιάς» ο Ερντογάν…

Μη μου πει κανείς, πως δεν του θυμίζουν οι άναρθρες κραυγές, οι πολεμοχαρείς φιέστες, και το μαινόμενο ύφος του Ερντογαν στην Κύπρο, τη… μαινάδα της Βίβλου, την Ηρωδιάδα; «Πάλιν η Ηρωδιάς μαίνεται και ζητεί την κεφαλή του Ιωάννου επί πίνακι».

Και ο Ερντογάν, αυτό ακριβώς κάνει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί και μάλιστα στην απ’ τον ίδιο, θρασύτατα κουρσεμένη, Κύπρο. Ζητεί την… κεφαλή της Ελλάδος κυρίως και το μισό κορμί της Κύπρου, ύστερα, «επί πίνακι» για να … κορέσει την πείνα του, με την αρπακτικότητα των παλιών σουλτάνων, τους οποίους πιστεύει ότι μπορεί και θέλει να αναστήσει, δια του ταπεινού του σαρκίου, της αρρωστημένης του εγωϊστικότητας και της… επιλεκτικής του και μειωμένης συνείδησης. Τι κι αν πέρασαν αιώνες από τότε, τι κι αν άλλαξαν οι άνθρωποι και η νοοτροπία των λαών, τι κι αν διαφοροποιήθηκαν τα καθεστώτα, τι κι αν άλλαξε ο «ρους της ιστορίας»; Για τον Ερντογάν, το… ποτάμι γυρίζει και πίσω, αρκεί αυτός να χτίζει και να διαμένει σε χρυσά παλάτια, μιμούμενος και ξεπερνώντας, τη χλιδή των παλιών σουλτάνων, θεωρώντας ίσως, πως: Η παλιά χλιδή, θα φέρει και την παλιά τους δύναμη. Και όσο βλέπει, ότι η μικρή Ελλάδα και η κουτσουρεμένη Κύπρος, έβγαλαν φτερά, και έχουν φίλους ισχυρούς, που… κουνούν το δάχτυλο στην Τουρκία και …δείχνουν τα… δόντια τους στον Ερντογάν, τόσο αυτός, σφίγγει επάνω του τη… ΛΕΟΝΤΗ και παριστάνει το… λιοντάρι! Αμ δε Ερντογάν. Όσο και αν βρυχάσαι κι όσο κι αν μαίνεσαι ως άλλη Ηρωδιάς, το κεφάλι της η Ελλάδα, τόχει γερά πλέον δεμένο στους ώμους της Ευρώπης και της Αμερικής και στις Δημοκρατίες κι αυτής ακόμα της Ανατολής, γι’ αυτό μην το ορέγεσαι κι ούτε της Κύπρου το έγκλημα μπορεί να ξαναγίνει. Ήταν πως ήταν κι έγινε κι έγινες νοικοκύρης, στα Ελληνικά νοικοκυριά. Όμως, ίσα μ’ εκεί. Παρέκει μην κουνιέσαι γιατί πάλι θα σου θυμίσω Ερντογάν το, του Βαλαωρίτη: «Ήμουνα κύμα μια φορά. Μα τώρα κοίταξέ με, έγινα θάλασσα πλατιά. Πέσε προσκύνησέ με».