Ο βανδαλισμός των μνημείων και το αίσχος του γραψίματος στους τοίχους

Κατά τη διάρκεια διαφόρων εκδρομών που έχω κάνει σε αρκετές πόλεις της Ευρώπης παρατηρούσα μεταξύ άλλων και τις όψεις των κτιρίων, των δρόμων, των καταστημάτων, των έργων τέχνης κλπ. να δω κατά πόσον όλα αυτά είναι καθαρά, περιποιημένα, όπως πρέπει, ή συμβαίνει επ΄ αυτών ό,τι και στην Ελλάδα, όπου σπάνια βλέπεις άγραφο τοίχο ή πολιτιστικό μνημείο.
Είναι αλήθεια ότι σε όλες τις ανωτέρω πόλεις έχω δει κάπου γραμμένους τοίχους, αλλού λίγο περισσότερο αλλού λιγότερο, όχι όμως σε μεγάλο βαθμό. Διαπιστώνει κανείς εύκολα ότι αυτό το αίσχος και η βαρβαρότητα που βλέπουμε στην Ελλάδα, σε ό,τι αφορά το θέμα αυτό, δε συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη τουλάχιστον. Δεν ξέρω αν συμβαίνει στη Λατινική Αμερική ή την Αφρική. Σε αγάλματα δε και έργα τέχνης δεν παρατήρησα πουθενά αυτόν το βανδαλισμό που συμβαίνει σε μικρές και μεγάλες πόλεις της πατρίδας μας. Στη Μόσχα μάλιστα, όπου όλοι μας οι συνεκδρομείς είδαμε την πιο καθαρή πόλη της Ευρώπης, δεν υπήρχε πουθενά ούτε τοίχος ούτε έργα τέχνης βανδαλισμένα με μπογιές και graffiti. Οποία πιο θετική και άκρως ευχάριστη εντύπωση για οποιονδήποτε επισκέπτη και όχι μόνο, όταν βρίσκεται σε ένα τέτοιο περιβάλλον!
Πολύ συχνά σκέφτομαι πόσο αναβαθμισμένη αισθητικά θα μπορούσε να είναι και η Ελλάδα, και μάλιστα χωρίς οικονομικό κόστος, αν ξαφνικά εξέλειπε το εν λόγω αίσχος! Πόσες προσπάθειες ακούμε ότι γίνονται για να αναβαθμιστεί τουριστικά η χώρα μας, αλλά δυστυχώς για το πρόβλημα αυτό και την αλγεινή εντύπωση που προκαλεί στους ξένους επισκέπτες, ουδείς λόγος γίνεται!
Δεν έχω ακούσει ποτέ να λαμβάνεται κάποιο μέτρο από την πολιτεία για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού. Μάλλον δεν το θεωρεί πρόβλημα. Πού είναι το Υπουργείο Περιβάλλοντος ή το Υφυπουργείο Τουρισμού; Ο νόμος εναντίον του φαινομένου αυτού υπάρχει και εφαρμόζεται αυστηρότατα σε όλη την Ευρώπη. Όσοι παρανομούν και συλλαμβάνονται, πρώτον τιμωρούνται αυστηρά και δεύτερον πληρώνουν το κόστος αποκατάστασης της ζημιάς που προξενούν, και αν είναι ανήλικοι, πληρώνουν οι γονείς τους. Στην Ελλάδα γιατί δεν εφαρμόζεται; Μήπως επειδή οι παρανομούντες στη συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκουν στο χώρο της αναρχοαριστεράς και μήπως γι΄ αυτό κατηγορηθεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση ως αντιδημοκρατική;
Εν πάση περιπτώσει η παράλειψη και η αδιαφορία της Πολιτείας στο θέμα αυτό είναι λίαν επιεικώς αδικαιολόγητη. Η εν λόγω εικόνα της χώρας μας προσβάλλει τον πολιτισμό μας και ζημιώνει τη μεγαλύτερη βιομηχανία μας, τον τουρισμό. Εφικτή λύση υπάρχει και είναι η αυστηρή εφαρμογή του νόμου, ο οποίος, ενώ υπάρχει νομίζω και στην Ελλάδα, δεν εφαρμόζεται.