Δήμαρχοι αλυσοδεμένοι!

 Σε κάθε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων οι παρατάξεις της Αντιπολίτευσης μας πείθουν ότι το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι να μην μπορέσει η Δημοτική Αρχή να βάλει τη σφραγίδα της σε σημαντικές πρωτοβουλίες για την υλοποίηση του προγράμματός της. Έτσι σε κάθε σκεπτόμενο συμπολίτη γίνεται αντιληπτό ότι στο βωμό της απλής αναλογικής θυσιάζονται οι ανάγκες και τα προβλήματα του Δήμου, αρκεί να μην μπορεί ο Δήμαρχος να εξασφαλίσει πλειοψηφία σε κάθε σοβαρό ζήτημα που τίθεται προς συζήτηση και απόφαση.

Από χρόνια το θέμα της απλής αναλογικής, τουλάχιστον στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είχε προβληματίσει τους ενεργούς πολίτες και σε μεγάλο βαθμό είχε γίνει αποδεκτή η αναγκαιότητα της καθιέρωσής της. Και αυτό στο όνομα της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης και συμμετοχής όλων των παρατάξεων και αντιλήψεων στη διαχείριση των δημοτικών πραγμάτων.
Αλλά τι κρίμα! Οι παραταξιακές λογικές, οι κομματικές σκοπιμότητες και οι προσωπικές επιδιώξεις πολύ γρήγορα στιγμάτισαν αυτό το δημοκρατικό αίτημα και παγίωσαν την άποψη ότι οι αιρετοί μας μπροστά από τους θεσμούς θέτουν το κομματικό και το παραταξιακό συμφέρον. Όλα στο βωμό της σκοπιμότητας κι ας βλάπτονται τα δημοτικά συμφέροντα σε βάρος πάντα των πολιτών και του κάθε φορολογούμενου.
Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις έλαβα από τη συζήτηση που έγινε στο Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων στις 19/5/2021 για τη λειτουργία του Κέντρου Πρόληψης Εξαρτήσεων «Σχεδία». Θέση για τα όποια προβλήματα δεν μπορώ να πάρω, επειδή δεν έχω πλήρη γνώση και επειδή στο ζήτημα της «παράνομης» συνταγογράφησης φαρμάκου έχουν εμπλακεί εισαγγελικές και δικαστικές αρχές. Όμως μου προκάλεσε για μια φορά ακόμη βαθύτατα αρνητική εντύπωση η απόλυτη σύμπλευση των παρατάξεων της Αντιπολίτευσης εναντίον του Δημάρχου.
Προσέχοντας τις τοποθετήσεις των αρχηγών των παρατάξεων και ιδιαίτερα της κ. Καλογιάννη και του Θ. Μπέγκα, διαπιστώνεις ότι η ταύτισή τους είναι τόσο δυνατή που εύλογα αναρωτιέσαι γιατί ηγούνται σε δύο παρατάξεις και δεν ενώνονται σε μία. Αυτή η συμπόρευση και η ίδια τακτική έχουν εκδηλωθεί από την αρχή του νέου Δημοτικού Συμβουλίου και σε όλα τα μεγάλα θέματα. Θυμίζω ενδεικτικά το ζήτημα της καθαριότητας και το θέμα του φωτισμού του Δήμου.
Και οι δύο κατηγόρησαν τον Δήμαρχο ότι με έγγραφό του ζήτησε από τον εκπρόσωπο του Δήμου στη «Σχεδία» να μην προβεί σε συγκεκριμένη ενέργεια, επειδή η Δημοτική Αρχή έχει άλλη κατεύθυνση. Να πως χαρακτήρισαν την παρέμβαση του Δημάρχου οι δύο: Τ. Καλογιάννη «Επιθυμώ να επεκταθώ περαιτέρω και να αναφερθώ στον τρόπο και στη χροιά του χειρισμού του θέματος από τον Δήμαρχο, που κατά τη γνώμη μας ήταν μέχρι σήμερα τουλάχιστον ανορθόδοξος…». Και παρακάτω: «…γιατί παρεμβήκατε χωρίς καμία σχετική εξουσιοδότηση από το Δημοτικό Συμβούλιο…». Ο Θ. Μπέγκας είπε: «Ο εκπρόσωπός μας στη «Σχεδία» είναι εκπρόσωπος του Δήμου και όχι της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής… Φαίνεται ότι ο κ. Ελισάφ έχει αποφασίσει να ενεργεί ως μονάρχης»!
Θεωρώ πως και οι δύο δεν επιτρέπουν στον Δήμαρχο να έχει άποψη για τίποτε και σε όλα να κινείται όπως η πλειοψηφία του Δ.Σ. αποφασίζει. Αυτό είναι το πρόβλημα της απλής αναλογικής. Ο Δήμαρχος είναι όμηρος των άλλων παρατάξεων και άρα θα πρέπει να ξεχάσει και το πρόγραμμα της παράταξης και τα προσωπικά του οράματα για την εξέλιξη των δημοτικών πραγμάτων. Ποτέ στην ιστορία των ΟΤΑ δε βρέθηκε η Δημοτική Αρχή τόσο αλυσοδεμένη από τις σκοπιμότητες και τα καπρίτσια των αντιπάλων της. Γι’ αυτό και η πλειοψηφία των συμπολιτών είδε με θετικό μάτι την αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Και επειδή ο κάθε Δήμαρχος έχει και το παρελθόν του, θέλω να υπενθυμίσω στον κ. Μπέγκα και τούτο: Ο Δήμος είχε δύο εκπροσώπους στη διοίκηση των Αγαθοεργών. Όχι μόνο ποτέ δε ζήτησε να παρουσιάσουν τη λειτουργία του Οργάνου στο Δ.Σ., αλλά εμπόδισε ακόμη και τη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο παρά την επιμονή πρ. Δημοτικών Συμβούλων.
Επιτέλους, οι προσωπικές τους φιλοδοξίες δεν μπορεί να λειτουργούν ως τροχοπέδη στο πρόγραμμα της Δημοτικής Αρχής. Η πλειοψηφία ψήφισε τον κ. Ελισάφ και τους συνεργάτες του ως Δημοτική Αρχή και απαιτεί την εφαρμογή του προγράμματός τους ώστε, όταν έρθει η ώρα, να αξιολογήσει και να κρίνει και το έργο τους και την αξιοπιστία τους.