Άστοχοι… στόχοι!

● Καλό είναι, ο άνθρωπος στη ζωή του, να θέτει στόχους και να προσπαθεί, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, να τους πετύχει! Διαφορετικά δεν θα είχε νόημα, να βρίσκεται συνέχεια «σε ρηχά νερά», χωρίς προσπάθεια για βελτίωση της ίδιας του της ζωής!
Εκείνο όμως, που είναι ανεπίτρεπτο να συμβαίνει, είναι να βάζουν… άλλοι στόχους για σένα, χωρίς εσένα…
Τέτοιους στόχους θέτουν συνήθως, γονείς και… κηδεμόνες, για τα παιδιά τους!
Συμβαίνει κατά κόρον σε γονείς, που έχουν οι ίδιοι πολλά «κενά», αλλά και υπέρμετρες φιλοδοξίες, για τα τέκνα τους…
Θέλουν οι ίδιοι να καλύψουν δικές τους μειονοτικές καταστάσεις και πιέζουν τον κανακάρη τους, να γίνει αυτό, που ο ίδιος… δεν θέλει!
Ο πατέρας – γιατρός, θέλει ο γιός του να γίνει… μεγαλογιατρός! (κάτι που ξέρει… ο πατήρ και αγνοεί ο υιός!)
Ο γιός όμως, δεν μπορεί να ανταποκριθεί, αλλά ούτε έχει και ιδιαίτερη συμπάθεια στην Ιατρική!
Ο πατέρας – μεγαλοδικηγόρος, φαντάζεται την κόρη του, μεγάλη νομικό, που θα αναλάβει σε λίγο το γραφείο του, αλλά η κόρη του έχει καλλιτεχνικές ανησυχίες! Η οικογένεια διχασμένη… (η κόρη του, παλεύει την «αλήθεια» στο σανίδι και ο μπαμπάς… πανάξια τη δίκη την κερδίζει!)
Ο υδραυλικός της γειτονιάς, δεν έχει όνειρο, να παραδώσει την δουλειά του, στο παιδί του (άσχετα αν αυτόν, τον φωνάζουν οι πελάτες του «γιατρό», λόγω της υψηλής αμοιβής του.
Προορίζει το γιό του για… δημόσιο υπάλληλο, έχοντας τη σιγουριά της μονιμότητας!
Και ενώ οι γονείς, ζουν ξανά, μαζί με τα παιδιά τους, τα γυμνασιακά τους χρόνια, διαβάζοντας Αρχαία, Νέα και… Λατινικά, είναι σχεδόν έτοιμοι, να μπουν οι ίδιοι… στο πανεπιστήμιο, με τα παιδιά τους «απ’ έξω»!
Αφήστε λοιπόν τους νέους να… στοχεύσουν οι ίδιοι αυτό που θέλουν! Να σπουδάσουν αυτό που αγαπούν, αυτό που τους «γεμίζει» αληθινά! Οι νέοι θα βρουν το δρόμο τους!
Και οι μεγάλοι, ας βγάλουν αλλού… τα απωθημένα τους!
Εκτός, αν έχουν βάλει στόχο, να μπούνε οι ίδιοι στο Πανεπιστήμιο!
Και να είναι παρέα στο αμφιθέατρο, με τους αιώνιους φοιτητές!

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.