Τιμώντας της Ηρωϊκή Έξοδο του Μεσολογγίου…

 Η δεκάτη Απριλίου του έτους 1826, που τιμάται κάθε Κυριακή των Βαΐων, είναι, χωρίς αμφιβολία, μία ξεχωριστή ημέρα που σημάδεψε την πορεία του αγωνιζόμενου ελληνικού έθνους, κατά την επανάσταση του 1821. Είναι μία ημέρα τιμής και δόξας προς όλους αυτούς που θυσιάστηκαν, είναι μία ημέρα αιώνιας μνήμης και σεβασμού προς όλους αυτούς που αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας.

Είναι, ωστόσο, κυρίως, μία ημέρα θυσίας, για την ελευθερία, για την πατρίδα, για την αξιοπρέπεια, για την ίδια τη ζωή, για την αποτίναξη του Οθωμανού κατακτητή, ύστερα από τετρακόσια ολόκληρα χρόνια σκλαβιάς.
Η πείνα, οι κακουχίες, οι αρρώστιες, οι στερήσεις, οι τραυματισμοί δεν οδήγησαν κανέναν από τους Μεσολογγίτες αγωνιστές σε δεύτερη σκέψη, από τη σκέψη και την απόφαση της ηρωικής εξόδου και της αντίστασης, της πορείας προς την ελευθερία, της πορείας προς την ανάσταση του γένους. Γνώριζαν όλοι καλά, οπλαρχηγοί και απλοί πολεμιστές ότι αυτή τη φορά η δική τους θυσία και ο δικός τους θάνατος σημαίνουν νίκη, λευτεριά, ελπίδα και παράδειγμα για όλους τους αγωνιζόμενους Έλληνες και Φιλέλληνες σε ολόκληρη τη γη.
Δικαιώθηκαν στην εκτίμησή τους, καθώς, ίσως, για πρώτη φορά, μία τόσο μεγάλη θυσία στον βωμό της ελευθερίας επηρεάζει καθοριστικά την παγκόσμια κοινή γνώμη και αποτελεί προσκλητήριο στον αγώνα για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους. Είναι ο παγκόσμιος θαυμασμός, είναι η γενναιότητα, είναι η ίδια η θυσία των ανίκητων αγωνιστών του Μεσολογγίου που συγκινούν ολόκληρη την ανθρωπότητα και την καθιστούν ένθερμο συμπαραστάτη και υποστηρικτή του αγώνα.
Σκέφτομαι συχνά την ανεκτίμητη ευγνωμοσύνη που οφείλουμε προς όλους τους Φιλέλληνες ανά τον κόσμο, που θυσιάστηκαν, που έδωσαν περιουσίες για την ελευθερία της πατρίδας μας, που έζησαν κακουχίες και στερήσεις για τη δική μας ελευθερία και την κοινή πατρίδα που και οι ίδιοι αγάπησαν.
Σκέφτομαι όλους όσοι εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν αθάνατα έργα, με αφορμή την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου, ακολουθώντας τα μηνύματα και τα γεγονότα που συντάραξαν το είναι τους, που ευαισθητοποίησαν τον νου και τη ψυχή τους και αναλογίζομαι και πάλι την αιώνια ευγνωμοσύνη που τους οφείλουμε.
Τιμούμε και κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ, μπροστά στους ηρωικούς αγωνιστές και πεσόντες της Ιεράς Πόλης του Μεσολογγίου, που θυσιάστηκαν για την ελευθερία και την πατρίδα μας.