Ευπώλητα είδη...

Επέτειος της απριλιανής χούντας πρόσφατα και θέλω να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις γύρω από το τρίπτυχο (πατρίδα- θρησκεία-οικογένεια) πάνω στο οποίο δομήθηκε το οικοδόμημα της υποτιθέμενης ιδεολογίας της, στοιχεία στα οποία, όλως συμπτωματικά (!) εδράζονται όλα τα δικτατορικά καθεστώτα (και δεν ήταν, ούτε είναι, λίγα) σε κάθε γωνιά της οικουμένης.

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι τα καθεστώτα αυτά «αξιοποιούν» τρεις έννοιες βαθιά ριζωμένες στον κάθε άνθρωπο - πολίτη, σε βαθμό μάλιστα που αυτές από ένα σημείο και μετά να καθίστανται ιερές.
Κατ΄ αρχάς, εκμετάλλευση, μέχρι καπηλείας, της έννοιας του πατριωτισμού. Συμβουλευόμενοι έγκυρα λεξικά καταλήγουμε στο ότι πατριωτισμός είναι η αγάπη προς την πατρίδα, η φιλοπατρία. Παρεμφερής είναι η έννοια του εθνικισμού. Πρόκειται για ιδεολογία που έχει τις ρίζες της στον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και διαδόθηκε ως επαναστατική πρακτική με τη Γαλλική Επανάσταση. Αυτή η εθνικιστική -πατριωτική και δημοκρατική- ιδεολογία διαμόρφωσε τις συνειδήσεις των επαναστατημένων Ελλήνων του 1821 και οδήγησε στην ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και ύστερα από την υποχώρηση των ιδεών του Διαφωτισμού, την επιρροή του ρομαντισμού, την εμφάνιση του κοινωνικού δαρβινισμού, του ρατσισμού και του πολιτικού ανορθολογισμού, η σημασία του εθνικισμού και της έννοιας του έθνους άλλαξαν. Τα πολιτιστικά και βιολογικά στοιχεία του έθνους απέκτησαν προτεραιότητα, η δημοκρατία και η ιδιότητα του πολίτη υποβαθμίστηκαν και ο λαός διαχωρίστηκε από το έθνος, τρέφοντας, αρχές του 20ου αι., την ιδεολογία του ναζισμού και του φασισμού. Έτσι, φθάσαμε στην οικειοποίηση της έννοιας του πατριωτισμού από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους, οι οποίοι οδηγήθηκαν στο ακραίο σημείο χαρακτηρισμού των αντιπάλων ως εθνικούς μειοδότες, ακόμη και ως προδότες.
Με πατριωτικές κορώνες τελαλίζουν κατ’ αποκλειστικότητα την έννοια της φιλοπατρίας, χωρίς όμως αυτό να αντιστοιχεί σε ανάλογες πατριωτικές πράξεις. Αφού αυθεντικό και ανιδιοτελή πατριωτισμό συνιστά πρωτίστως η εκπλήρωση των θεμελιωδών υποχρεώσεων προς την πατρίδα: η ενεργός, ανιδιοτελής και ανυστερόβουλη, συμμετοχή στα κοινά, η φοροδοσία ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του καθενός, η πιστή, αλλά και καθολική, τήρηση των νόμων, με απαίτηση την ισονομία, η υπακοή στις αρχές της αξιοκρατίας και της αριστείας. Αντ’ αυτών, όλοι αυτοί που καμώνονται τους υπερπατριώτες είναι πρώτοι στο ρουσφέτι και την παραβίαση των νόμων, στη ρεμούλα και τη φοροδιαφυγή. Είναι αυτοί που οδήγησαν την πατρίδα στη χρεοκοπία και στη μέγκενη των μνημονίων. Το λαό στην πτώχευση.
Τα ίδια και χειρότερα με την έννοια της θρησκείας. Μεγαλοσταυρίτες και χριστιανοί στα λόγια, πόρρω απέχουν από όσα πραγματικά πρεσβεύει ο λόγος του Κυρίου. Η χριστεμπορία σταθερά και αδιάλειπτα στα εργολαβικά τους καθήκοντα: αγύρτες και θεομπαίχτες πολιτικάντηδες, «οραματιστές» γέροντες του Αγίου Όρους, εσχατολόγοι και καταστροφολόγοι, «παίζουν» αδίστακτα με την αγνότητα των θρησκευτικών συναισθημάτων του λαού και την αφέλεια των ουκ ολίγων θρησκόληπτων. Είναι οι ίδιοι που στην κατοχή τους έχουν δέκα «χιτώνες» κι ο διπλανός τους κανέναν, παραβλέποντας επιδεικτικά το ευαγγελικό πρόσταγμα «ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι, και ο έχων βρώματα ομοίως ποιείτω».
Αλλά κακοποιημένη είναι από τους ίδιους και η σημαντική για κάθε Έλληνα και στους δύσκολους καιρούς της οικονομικής κρίσης εξαιρετικά καθοριστική, έννοια της οικογένειας. Υπέρμαχοι στα λόγια της ιερότητάς της, πλην όμως με δύο και τρία διαζύγια έκαστος (πρώτος ήρξατο χειρών αδίκων ο αρχιπραξικοπηματίας με τον περιβόητο «νόμο περί διαζυγίου» της μιας βραδιάς), με παντοιότροπα εξωσυζυγικά σκάνδαλα, ιψενικά τρίγωνα και σοδομισμούς. Η πολιτική για την οικογένεια ανύπαρκτη, παρά τις πομπώδεις προεκλογικές κάθε φορά εξαγγελίες. Η πολύτεκνη οικογένεια σχεδόν υπό διωγμό και η βοήθεια της πολιτείας στα νέα ζευγάρια ανύπαρκτη, παρότι η χώρα μας βυθίζεται χρόνο με το χρόνο στην εθνικά επικίνδυνη υπογεννητικότητα.
Ευπώλητες έννοιες, λοιπόν, και οι τρεις, γι’ αυτό και οι επιτήδειοι διαχρονικά πατριδέμποροι, θρησκειοκάπηλοι και οικογενειοπάτρωνες. Τρεις έννοιες, όμως, που δονούν κάθε ελληνική ψυχή και που στον καταστροφικό ιό της παγκοσμιοποίησης, μπορούν να αποτελέσουν τα σωτήρια αντισώματα. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα καιροσκόπο να τις εμπορεύεται.