Δημόσιο χρέος, η μεγάλη διαγενεακή αγωνία!

Στο μέσον της δεκαετίας του 1980, ο τότε πρωθυπουργός, ανήσυχος για την ανοδική πορεία του Δημοσίου Χρέους, απευθυνόμενος στο Υπουργικό Συμβούλιο, είπε: «Το χρέος είναι θηρίο, ή θα το δαμάσουμε ή θα μας κατασπαράξει».

Όμως, μήνες μετά, παραμονές εκλογών, με το «δώστα όλα» ζήτησε παροχές από τον υπουργό του. Έτσι το χρέος που παρέλαβε στο 25% επί του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος, το άφησε στο 70% περίπου. Αλλά ας ξεκινήσω από το 1974 που ήταν η αρχή της

μεταπολιτευτικής περιόδου. Τότε, ο πρώτος που ανέλαβε Υπουργός Οικονομικών εις την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος, ο Γιάγκος Πεσματζόγλου, απέγραψε και έδωσε στη δημοσιότητα τα σχετικά με το Δημόσιο Χρέος στοιχεία. Αυτά δημοσιεύτηκαν στο σύνολο του Τύπου την 24η Αυγούστου του 1974, όπως ο παρακάτω πίνακας του Υπουργείου, που λεπτομερώς αναλύει το χρέος, σε εσωτερικό, εξωτερικό σε συνάλλαγμα, προπολεμικό και μεταπολεμικό.

Το σύνολό του δε ανήρχετο σε 91.140 δισεκατομμύρια δραχμές, ποσό αναγόμενο στο 22% του τότε Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος.
Χρέος, που το 2000 ανήλθε στο 100% και το 2010 στο 120% του Α.Ε.Π. της χώρας, ενώ στο μεταξύ διάστημα είχαμε μεγέθυνση προβλημάτων εις την οικονομία, με τις αυξήσεις των επιτοκίων δανεισμού, την μειούμενη ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα, την διεύρυνση του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο, την άνοδο των δημοσίων δαπανών, τις σπατάλες, την φοροδιαφυγή, την ανεργία, κ.α.
Έτσι φτάσαμε στις 23-04-2010, που ο τότε πρωθυπουργός («λεφτά υπάρχουν»), εν θριάμβω (γιατί;) από το Καστελόριζο ανακοίνωσε την έλευση της «Τρόικας» (Δ.Ν.Τ., Ε.Ε., Ε.Κ.Τ.), την οποία 5 χρόνια μετά, ένας υπουργός την… εξεδίωξε για να φέρει τους «θεσμούς», δηλαδή Δ.Ν.Τ., Ε.Ε., Ε.Κ.Τ.!
Όμως το Δ.Χ. κάλπαζε και σε δημοσίευμά του ο καθηγητής στο Μπάρκλεϋ Κώστας Μεγήρ το θεώρησε σαν «στρατοσφαιρικού επιπέδου» (Οικ. Καθημερινή 04-01-15). Βεβαίως, ο τότε Υπουργός Επικρατείας, με την γιγαντιαία σοφία του είπε: «Το χρέος είναι αέρας και θα το πληρώσουμε με… αέρα». Πιθανόν θα αγνοούσε ότι ο Μίλτον Φρήντμαν (Βραβείο Νόμπελ Οικονομίας) είπε: «Φαγητό και χρέος απλήρωτα δεν υπάρχουν». Και η ζωή διδάσκει ότι αυτά πληρώνονται με χρήμα, ή με είδος (ανταλλακτική οικονομία), ή με αξιοπρέπεια (άπλωμα χεριού για ελεημοσύνη…).
Και συνεχίζω με την Πρόεδρο της Βουλής (2015) που μάλιστα εξελέγη λαβούσα τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων από οποιονδήποτε άλλο ή άλλη, την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Θορυβημένη από το ύψος του Δ.Χ. που τότε είχε φτάσει τα 320 δισ. Ευρώ, είπε: «Κάθε παιδί που γεννιέται, επωμίζεται ένα χρέος 32.000 ευρώ». Που κατά την απλή λογική σημαίνει ότι η κάθε τετραμελής οικογένεια αυτής της χώρας, χρωστάει 128.000 ευρώ, έστω και αν κανένα μέλος της οικογενείας δεν δανείστηκε ποτέ ούτε ένα λεπτό της δραχμής ή ένα λεπτό του ευρώ!
Υπενθυμίζω ότι την ίδια περίοδο είχε λεχθεί πως θα γινόταν λογιστικός έλεγχος για να διερευνηθούν τα αίτια και να καταλογιστούν ευθύνες στους υπεύθυνους για την αναίτια (κατ’ εμέ) δημιουργία και τις καταστροφικές συνέπειες του Δημοσίου Χρέους.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι τα 45 χρόνια που το Δημόσιο Χρέος ηύξανε, ο εθνικός μας πλούτος σε σταθερές αξίες εμειούτο. Διότι το ίδιο χρονικό διάστημα, επωλήθησαν ή ξεπωλήθηκαν λιμάνια (Πειραιώς, Θεσσαλονίκης), αεροδρόμια, εθνικοί δημόσιοι δρόμοι, υγιείς επιχειρήσεις και οργανισμοί (Ο.Τ.Ε., Δ.Ε.Η., Ο.Π.Α.Π., κ.α.), τράπεζες (Εμπορική, Α.Τ.Ε., Κτηματική, Ταχ. Ταμιευτήριο, Γενική, Πειραιώς, Ε.Τ.Β.Α., Ε.Τ.Ε.Β.Α., κ.α.).
Να μη ξεχνάμε ότι στις αρχές του αιώνος πωλήθηκε και ο χρυσός που ήταν στα θησαυροφυλάκια της Τραπέζης της Ελλάδος, κατατεθημένος σαν ρήτρα που κάλυπτε μέχρι το 2000 αξιακά το κυκλοφορούν σε δραχμές χαρτονόμισμα. Και αυτό διότι το τότε δίδυμο πρωθυπουργού και υπουργού (που αυτός κατέληξε στην φυλακή) τον θεώρησαν «νεκρό» και τον επώλησαν προς 425 δολλάρια την ουγγιά, ενώ τώρα η τιμή διεθνώς κυμαίνεται στα 1.725 δολλάρια και προ μηνών είχε ανέβει και πλησίον των 1950!
Τέλος, πρόσφατα δημοσιεύματα (SofokleousIn), αναφέρουν ότι το Δημόσιο Χρέος, με κληροδοτημένα επί πλέον ελλείμματα του προϋπολογισμού 2020 λόγω Covid-19, υπερβαίνει τα 335 δισ. ευρώ, που σημαίνει ποσοστό επί του Α.Ε.Π. πλέον του 205%, το οποίο είναι το μεγαλύτερο από οποιαδήποτε χώρα όχι μόνο Ε.Ε. και Ο.Ν.Ε. άλλα και όποιας άλλης της Ευρώπης.