Ο «σουλτάνος» της επιβολής και οι άρχοντες της ανοχής!

Ο νυν πρόεδρος της Τουρκίας, ο σύγχρονος «σουλτάνος» (απαξιώ να αναφέρω το όνομά του), ξεπέρασε σε πράξεις βίας και «ετσιθελισμού» ακόμη και τον Μωάμεθ τον Πορθητή και άλλους, οι οποίοι περιοδικά έδειχναν και κάποια συστολή, ανοχή και σεβασμό προς την υπόδουλη χριστιανική κοινότητα και τα ιερά της, και μάλιστα προς την Αγια-Σοφιά (ιερό ναό της του Θεού Σοφίας).
Αυτός είναι ένας παράξενος και υπερφίαλος «πλανητάρχης», που κάνει ό,τι θέλει. Που δεν υπολογίζει κανένα, ούτε Ο.Η.Ε., ούτε Ουνέσκο, ούτε Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), ούτε υπερδυνάμεις, ούτε φωνές και διαμαρτυρίες διανοουμένων και επιστημόνων. Πολύ δε περισσότερο κωφεύει σε ταγούς Πατριαρχείων και Χριστιανικών Εκκλησιών ανά τον κόσμο, μηδέ εξαιρουμένου και αυτού του Οικουμενικού μας Πατριάρχη. Για τον τελευταίο ακούστηκαν αρνητικά σχόλια. Αληθεύουν;
Παραβιάζει εν ψυχρώ και με τις παράλογες πράξεις του διεθνείς αρχές δικαίου και αποφάσεις, που αναγνωρίζουν μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, ανυπέρβλητης και μοναδικής αρχιτεκτονικής και τέχνης, όπως είναι και ο ιερός ναός της Αγια-Σοφιάς, ο ορθόδοξος χριστιανικός ναός, που ανοικοδομήθηκε από Έλληνες ορθόδοξους χριστιανούς αυτοκράτορες μέσα στην ελληνική Κωνσταντινούπολη, την Βασιλίδα των πόλεων.
Η Αγία Σοφία, ανυπέρβλητο μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, είναι πρωτίστως μνημείο του οικουμενικού Ελληνισμού (και της παγκόσμιας Χριστιανοσύνης), όπου εκτυλίχθηκε η χιλιόχρονη ιστορία του Βυζαντινού Ελληνισμού και στον ναό αυτόν ακούστηκε η ελληνική γλώσσα για 1.000 χρόνια.
Στην Αγία Σοφία, γράφει η βυζαντινολόγος καθηγήτρια Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, κτυπούσε η καρδιά του Βυζαντίου και εκεί, γράφει ο Γ. Σεφέρης (Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ!), είναι ο «καημός της Ρωμιοσύνης», «Νεόφυτος ο έγκλειστος μιλά», εκεί ηχούν ακόμη ζωντανές οι κραυγές της Ιστορίας.
Αυτό, λοιπόν, το μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς (υπό την Ουνέσκο), μετατράπηκε σε τζαμί (10-7-2020). Έτσι, βεβηλώθηκε μετά από εκατοντάδες χρόνια ο ιστορικός Ιερός Ναός της του Θεού Σοφίας (Αγια-Σοφιάς), το ιερό σύμβολο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.
«Ο σουλτάνος φούσκωσε» από εγωισμό, γιατί, παρά τη παγκόσμια κατακραυγή, «πέτυχε» να βεβηλώσει τον ορθόδοξο χριστιανικό ναό της του Θεού Σοφίας. Και δεν σταματά εδώ. Στις προθέσεις του είναι, καθώς εδήλωσε, να μετατρέψει τώρα και την ιστορική Μονή της Χώρας (στην Κωνσταντινούπολη), με τις θαυμάσιες και μοναδικές τοιχογραφίες της, σε τζαμί. Βρήκε εφαρμογή η θυμοσοφία του λαού που λέει: «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη!».
Και όλα αυτά τα κάνει με την δήθεν αντίδραση αλλά σαφώς ανοχή όλων εκείνων (Ο.Η.Ε., Ε.Ε. κ.ά.), που αναφέραμε πιο πάνω και είχαν τον λόγο και τη δύναμη να αποτρέψουν αυτό το ιστορικό, πολιτιστικό και χριστιανικό έγκλημα.
Όμως, αυθόρμητα, γεννώνται τα ερωτήματα:
Τον στηρίζουν; Γιατί δεν πρόβαλαν αντίσταση; Γιατί δεν απαίτησαν τον σεβασμό σε αρχές και διεθνές δίκαιο; Γιατί δεν επέβαλαν κυρώσεις; Δεν μπορούσαν; Αμφιβάλλουμε! Άρα, έχουμε μια διεθνή συμπαιγνία και συνωμοσία εναντίον, όχι τόσο των κτισμάτων/μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά της «καρδιάς» της Ορθοδοξίας!
Ακούσαμε τις «γλυκανάλατες» φραστικές «καταδικαστικές» θέσεις Οργανισμών και Ενώσεων δια των εκπροσώπων τους και τίποτε περισσότερο. Δεν είδαμε καμιά δυναμική, πρακτική καταδίκη και λήψη αυστηρών μέτρων, που να είναι επώδυνα για τον «σουλτάνο» και τη χώρα του, η οποία ήδη μαστίζεται από πολλά προβλήματα (οικονομικά κ.ά.).
Οι λαοί, βέβαια, την πληρώνουν πάντοτε, ενώ οι κυβερνώντες έχουν εξασφαλίσει τα πάντα, είτε μέσα στη χώρα τους είτε έξω απ’ αυτήν, αν αναγκαστούν να φύγουν ή μάλλον να διαφύγουν στο εξωτερικό.
Η κατάπτυστη απόφαση του ΣτΕ να μετατρέψει την Αγία του Θεού Σοφία, από μουσείο σε ισλαμικό τέμενος, τουτέστιν η βεβήλωση του ιστορικού ιερού ναού της Αγια-Σοφιάς, δεν είναι μόνο θέμα θρησκευτικό, και μάλιστα των χριστιανών ορθοδόξων, αλλά και παγκόσμιο, εφόσον πρόκειται για μοναδικό έργο τέχνης και αρχιτεκτονικής, που έχει τη δική του σημαντική ιστορία.
Ο «σουλτάνος» προκαλεί και «χαστουκίζει» τους πάντες και τα πάντα παγκοσμίως, και δε βρέθηκε κάποια οργανωμένη δύναμη ή υπερδύναμη να του «τραβήξει τ’ αυτί» και να τον «καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου», καθιστώντας τον συγχρόνως φαιδρό πρόσωπο ενώπιον της πολιτισμένης ανθρωπότητας.
Εμείς οι Έλληνες Ορθόδοξοι πονάμε ιδιαίτερα για τη βεβήλωση της Αγια-Σοφιάς και τη μετατροπή της σε τέμενος (τζαμί). Απογοητευμένοι από την ηθική και πολιτιστική αναισθησία όλων, συμμάχων και μη, και την εγκληματική ανοχή τους, καταφεύγουμε και πάλι στον μόνο έμπιστο και αυθεντικό «Σύμμαχό» μας, τον Τριαδικό Θεό μας, και στην «Υπέρμαχο Στρατηγό» του Γένους μας, την Παναγία μας, καθώς και σ’ όλους τους αγίους μας, και ζητούμε πάλι τη βοήθειά τους, όπως και άλλοτε:
«Βοήθα μας, Αϊ-Γιώργη και συ Άγιε Κοσμά,
να πάρουμε την Πόλη και την Αγια-Σοφιά».
Πανίσχυρο «όπλο» η προσευχή μας, όπως την χαρακτηρίζει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Αλλά καθώς λέει και ο σοφός λαός μας, «καλός είν’ αγιασμός, αλλά ας έχουμε, για καλό και για κακό, και μια γάτα για τα ποντίκια» (Ο νοών νοείτω).
Πνευματικοί άνθρωποι και λόγιοι, όπως λ.χ. ο πατήρ Ευάγγελος Παχυγιαννάκης, πρ. Λυκειάρχης και συγγραφέας, εφημέριος στον ιερό ναό Αγ. Τριάδος Αγ. Νικολάου Λασιθίου Κρήτης, συνέταξε ένα πρωτότυπο και υπέροχο τροπάριο για την ιεροσυλία του ναού της Αγίας Σοφίας, που ψάλλεται στο μέτρο και τον ήχο του «Τῇ Ὑπερμάχῳ», ανακαλώντας στη μνήμη μας και στην ψυχή μας ιστορικές συγκινητικές στιγμές.
«Τῆς Σῆς Σοφίας τόν Ναόν κοσμοῦντα, Κύριε,
καί οἰκουμένης τό λαμπρόν πίστεως καύχημα,
νῦν κατέλαβον τά ἔκγονα τά τῆς Ἄγαρ,
διό σπεῦσον καί ἐκ τούτων ἐλευθέρωσον,
Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ σεπτόν κειμήλιον,
τοῦ δοξάζειν Σε, ἐν αὐτῷ γένος Χριστεπώνυμον».
Εμείς πιστεύουμε πως «Ζῇ Κύριος» και θα ανατρέψει κάποια μέρα τα πράγματα. Αρκεί να οδηγηθούμε κι εμείς σε μετάνοια και να γίνουμε «σύναιμοι» και «σύσσωμοι» με τον Θεάνθρωπο Ιησού και να τηρούμε τη σωτήρια διδασκαλία Του.