Τα Θεοφάνια στα Γιάννινα…

on .

Άλλη μια θρησκευτική λιτανεία, λόγω του φονικού ιού της πανδημίας δεν θα πραγματοποιηθεί φέτος και θα μας στερήσει την ψυχική αναβάπτισή μας, καθώς όλες τις γιορτές τις ζούμε τυπικά. 
Αναθυμούμαστε με νοσταλγία από παλιότερα την ημέρα αυτή των Φώτων με το «ρίξιμο» του Σταυρού στη λίμνη μας.
Τη βαφτιστήρια πορεία από τη Μητρόπολη ως την «Κυρά Φροσύνη», Λιτανεία της μετάνοιας, νοερή εξομολόγηση στον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Στην τελετή της κατάδυσης, όλοι μας με το ίδιο βήμα, κλήρος, επίσημοι και λαός, ακολουθούσαμε, κουβαλώντας μαζί μας και τα αμαρτωλά μας βάρη. Ακολουθούσαμε για ένα «ξέπλυμα» αναγεννητικό και για «πνιγμό» των παθών μας, στα νερά της λησμονιάς και της συγνώμης. 

Στην αποβάθρα της λίμνης μας, στο Μώλο, η κοσμοπλημμύρα των Γιαννιωτών όρθιοι προσκυνητές, όλοι μας «πιάναμε» επίκαιρες θέσεις να δούμε την ιεροτελεστία της κατάδυσης του Σταυρού.
Άμβωνας η «Κυρά Φροσύνη» με όλη την ιεραρχία της εκκλησίας μας Μητροπολίτης, Πρωτοσύγκελος, Αρχιμανδρίτης, ιερείς, ο διάκος, ο νεωκόρος. Με την εμφάνισή τους άραζε και η βάρκα με τους κολυμβητές που καρτερούσαν να πέσουν στα παγωμένα τα νερά για να τιμήσουν την Δόξα του Βαπτιζομένου.
Με το που έριχνε ο Μητροπολίτης τον Σταυρό, βουτούσαν να τον ανασύρουν. Τον Σταυρό, το φως της Αλήθειας, της θρησκείας μας, το ιερό σύμβολο. Κολυμπώντας όσο πιο γρήγορα, τον πιάνει ο πρώτος και σηκώνεται άχνα απ’ το κορμί του στο θρησκευτικό τούτο το αγώνισμα, πανευτυχής υψώνοντάς το να τον δούνε όλοι. Τον ασπάζεται, όπως και οι υπόλοιποι, και την επομένη όπως είναι το έθιμο, θα τριγύριζαν όλη την πόλη πόρτα – πόρτα επιδεικνύοντάς τον, να τον προσκυνήσει όλος ο κόσμος να τους φωτίσει, ρίχνοντας και τον οβολό τους.
Όλοι οι πιστοί ψάλλουν τον Επιφάνειο Ύμνο: «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε» και οι προσευχές ανταμώνουν με το θυμίαμα και με την αχλή και τον παφλασμό των κυμάτων κι ανεβαίνουν στον Ύψιστο. Η πόλη μας Παλαιστίνη νοερή, η λίμνη μας κολυμπήθρα του Ιορδάνη.
Φώτα! Η βάπτιση του Ιησού στα νερά μας και στις καρδιές μας. Ασπρογυαλίζουν τα περιστέρια, φτεροκοπώντας τη σκέψη μας στο δρόμο που χάραξε ΕΚΕΙΝΟΣ! Σαν σήμερα εδώ κουβεντιάζουν οι λάμψεις των κεριών μας με τους φλοίσβους των νερών της Παμβώτιδας. Η λίμνη μας την ημέρα αυτή μεταμορφώνεται σε κολυμβήθρα του Μεσσία.
Όμως αναθυμούμαστε και πόσες ψυχές χάθηκαν στα σπλάχνα της, σαν ένοικοι παντοτινοί, πόσοι καημοί πνιγμένοι και φευγάτες ψυχές. Ωστόσο, σήμερα, τη μέρα αυτή, θα νιώσουν ανασαλεύοντας τη χαρά της τελετής του Αγιασμού των υδάτων, το χάδι της.
Ύμνοι μοσχοβολημένοι βουτιούνται στα νερά των τριαδικών αποχρώσεων και μεταβάλλονται κι αυτά με τη δύναμη του Σταυρού σε δροσοπηγή της Αλήθειας. Πίσω το Κάστρο με τα ανείπωτα μυστικά του να κατηφορίζουν στο φως, καθρεφτίζεται επιβλητικά στα πρασινογάλαζα νερά της λίμνης.
Φεύγοντας από το Μώλο με το φωτονέρι τ’ Αγιασμού στο χέρι βασταγμένο, γυρίζουμε ανάλαφροι γιατί ξαναβαφτίσαμε τους εαυτούς μας στα λιμνίσια νερά τ’ Αγιασμένα.
Έτσι Αγιάζουμε στη συνείδησή μας για το χριστιανικό περπάτημα σε ίσιους δρόμους. Ας ρίξουμε λοιπόν ο καθένας το Σταυρό του από τα δεινά του βίου του και αν μπορέσουμε, ας τον υψώσουμε σύμβολο Λυτρωτικό.

Υ.Γ.: Κλείνοντας, θα ήθελα να θυμίσω στους παλιούς Γιαννιώτες, αυτούς που επί σειρά ετών «έπιαναν» τον Σταυρό όπως ο Καραβράνος, ο Οικονόμου, ο παλιός Γ. Πασχάλης με το περιώνυμο Μπάρτ που πιθανόν να έβγαινε από τον ηθοποιό Μπάρτ Λάνκαστερ που εκείνη την εποχή ήταν από τους πιο φημισμένους και αγαπητούς μας ηθοποιούς.

Χρόνια Πολλά
Και φωτισμένα

(Μέτσοβο)