Ο «Παιδευτικός» ρόλος του Προέδρου της Βουλής…

 Την 21 Δεκεμβρίου 2020 η Βουλή των Ελλήνων, δια του Προέδρου της, ανακοίνωσε ότι κατά την πρόσφατη (τελευταία) αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος επήλθαν εννέα βασικές αλλαγές, τις οποίες αναφέρει στον «πρόλογό» του, ο Ηπειρώτης και Βουλευτής Ιωάνννων κ. Κων. Τασούλας (Πρωινός Λόγος, 22/3/2020).

Παρετήρησα ότι από σεμνότητα ήθους, η οποία τον διακρίνει, δεν αναφέρει ότι εισηγητής της αναθεωρήσεως αυτής, εκ μέρους της πολιτικής δυνάμεως της «Νέας Δημοκρατίας» ήταν ο ίδιος. Και το τονίζω αυτό όχι για να επιδαψιλέψω επαίνους, αλλά για να τονίσω ότι όποιος έχει την αίσθηση του καθήκοντός του γνωρίζει ότι τα «βαρειά» προσόντα του δεν αποτελούν δίοδο προς την ευδαιμονία. Ευδαίμων αισθάνεται μόνο ο κενόδοξος, ο μεγαλομανής. Αντιθέτως, ο σημερινός Πρόεδρος της Βουλής αισθανόμενος το «βάρος» της επιλογής του αυτής, δεδομένου ότι η ανάθεση του έργου αυτού δεν έγινε τυχαίως, αλλά μετά από εκτίμηση των πνευματικών του προσόντων, ανταποκρίθηκε πλήρως, ώστε έμπλεος ικανοποιήσεως να παρουσιάσει το επίτευγμά του, χωρίς κομπασμούς και αυτοεπαίνους. Και δεν είναι τυχαίο, ότι η επιτυχία του αυτή τον οδήγησε στο ζηλευτό αξίωμα του τρίτου τη τάξει θεσμικού παράγοντα. 

Θα μου επιτραπεί όμως να τονίσω, όπως άλλωστε το ετόνισα και προσφάτως (Πρωινός Λόγος 10/1/2020), ότι ο πολιτικός θα πρέπει να αποκαλύπτει την σοβαρότητα των σκέψεών του, χωρίς περιττολογίες και κενολογίες, αλλά με πληρότητα και σαφήνεια. Θα πρέπει με άλλα λόγια να «παιδεύει» τον λαό και να είναι διδάσκαλος της αρετής. Και εδώ θα ήθελα να τονίσω ιδιαιτέρως, ότι έργο του Προέδρου της Βουλής είναι εκτός του «καθοδηγείν» του οιακοστρόφου δηλαδή της ευπρέπειας, αλλά και το «παιδεύειν», με την έννοια δηλαδή του «δασκάλου της αρετής», ιδίως μιας μερίδος, έστω και ελαχίστης, των μελών αυτής. Είναι αληθώς λυπηρόν, είναι όνειδος δια την πολιτικήν τάξιν να λέγεται και να ακούγεται από τα έδρανα του Κοινοβουλίου η φράση ότι… «ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος είναι επιδειξίας!», προφανώς με την ιατρικήν σημασία του όρου ή ακόμη ότι… «ο δεξιός είναι ηλίθιος και μερικές φορές με προσδοκίες αναρριχήσεως κοινωνικής…» (Καθημερινή, 22/12/2020, σελ. 13).
Μωρολογίες για εκφαύλιση οπαδών, οι οποίοι δεν είναι εις θέσιν να αντιληφθούν το μέγεθος της φαυλότητας και των τεκταινομένων και οι οποίοι θα πρέπει ίσως να μελετήσουν το έργο του Τζώρτζ Όργουελ «Η φάρμα των ζώων». Έχουν να διδαχθούν πολλά για το μέγεθος της στρεβλής… ιδεοληψίας τους.
Κάποτε, το 1879, ο σοφός Καθηγητής-Συνταγματολόγος Ν. Σαρίπολος, αηδιασμένος από την διαφθορά του δημοσίου βίου είχε δηλώσει… «τήκομαι και αδημονώ δια την των πάντων εκφαύλισιν και μωρολογίαν». Και διερωτάται κανείς: «ο χρηστός και φιλοπάτρις» πολίτης θα πρέπει άραγε να απελπιστεί; Φρονώ όχι! Και τούτο γιατί πιστεύω ότι οι εκλεκτοί και φωτισμένοι πολιτικοί μπορούν να αλλάξουν τη νοοτροπία των Ελλήνων και ιδίως των μελών του Κοινοβουλίου. Ο Πρόεδρος δε της Βουλής ανήκει στην άτυπη αυτή «εταιρεία των εναρέτων». Γνωρίζει ότι σε έναν εκφυλισμένο κόσμο ο λαός αποτελεί αστείρευτη πηγή από την οποία αντλεί το κύρος της η «κυριαρχία», με το αλάθητο δε αισθητήριό του, αναζητεί, ανευρίσκει και αναδεικνύει τους πραγματικούς ηγέτες. Παραμερίζει δε τους δημαγωγούς και δημεγέρτες, αυτούς οι οποίοι συγχέουν την έννοια του «νόμου» με την έννοια της «νομής» και του «νέμομαι». Και όχι μόνο αυτούς, αλλά και αυτούς οι οποίοι με μια «νοσηρή αυτοαναφορά» δηλώνουν, ότι δήθεν «εκπροσωπούν» την εκλογική πελατεία, ότι τους ακολουθεί η… «εκλογική βάση». Έτσι δε, επέρχεται η κάθαρση.
Παρά την ασφυκτική περιέλιξη και τον πνιγηρό βρόγχο των σημερινών καιρών, τον οποίον αισθάνεται ολόκληρη η υφήλιος λόγω COVID-19, δεν πρέπει να καταλαμβανόμαστε, ούτε και να διακηρύσσουμε τον «πεσιμισμό» και την απαισιοδοξία. Ούτε και να ματαιώνεται η προθυμία για δράση. Επομένως ο «παιδευτικός» ρόλος, τον οποίον καλείται να διαδραματίσει ο Πρόεδρος της Βουλής, τηρουμένων βεβαίως όλων των αναλογιών, είναι σημαντικός. (Θα μου επιτραπεί εδώ το χαριτολόγημα… μήπως απαιτείται η καθιέρωση «σεμιναρίων»!). Τα προσήκοντα και αναγκαία μέτρα θα τα σταθμίσει και θα τα εφαρμόσει ο ίδιος. Ο ελληνικός λαός είναι ικανός να εκτιμήσει την προσπάθειά του. Και το ευχόμαστε!