Μια ξεχωριστή εκπομπή για τα χωριά της Λάκκας Σουλίου…

on .

Είναι γεγονός ότι σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε, εκπομπές πολιτισμού, ιστορίας και παράδοσης δημιουργούν στον καθένα από εμάς συναισθήματα χαράς, ικανοποίησης και νοσταλγίας και δρουν ως βάλσαμο στις καρδιές μας, με τις αλήθειες της ζωής που μεταφέρουν.

Μία τέτοια εξαιρετική εκπομπή ήταν η πρόσφατη εκπομπή της ΕΡΤ3, με τίτλο Κάθε τόπος και τραγούδι, και θέμα τα χωριά της Λάκκας Σουλίου, Αρτοπούλα,

Ζωτικό, Καταμάχη, Τσερίτσανα και Τύρια. Οι λιγοστοί κάτοικοι των παραπάνω χωριών και όσοι άλλοι κατάγονται από αυτά και διαμένουν κυρίως στα Ιωάννινα αποφάσισαν να προβάλουν τα χωριά τους, την τοπική ιστορία και τον πολιτισμό τους, προσκαλώντας ένα μεγάλο κρατικό τηλεοπτικό κανάλι και συντονίζοντας οι ίδιοι, στην ουσία, την όλη προσπάθεια.
Παρακολουθώντας την εκπομπή διέκρινα την αποφασιστικότητά τους, τη χαρά της συμμετοχής, την περηφάνια για τον τόπο τους, τη σεμνότητα που τους διακρίνει. Θα επεσήμαινα, επίσης, την ενεργή συμμετοχή μιας μεγάλης ομάδας νέων ανθρώπων, ορισμένοι από τους οποίους, μάλιστα, υπήρξαν φοιτητές και συνεργάτες μου, οι οποίοι όχι μόνο δραστηριοποιήθηκαν στη διοργάνωση, αλλά εντυπωσίασαν με τις τοποθετήσεις τους για τα θέματα που τους απασχολούν, για τις αγωνίες που τους διακατέχουν, για το μέλλον του τόπου τους, για την ιστορία των μνημείων της περιοχής. Άκουσα μικρούς και μεγάλους να μιλούν για την ιστορία των χωριών τους, που περιλαμβάνει θυσίες και αγώνες, δόξες και τιμές. Τόποι που τους τραγουδήσαμε όλοι στα μαθητικά μας χρόνια, καθώς δεν υπήρχε μαθητής που δεν τραγούδησε το τραγούδι: Στη βρύση στα Τσερίτσανα ’πό πάνω από το Σούλι. Μίλησαν, επίσης, για τις Άντρισσες γυναίκες και τη μεγάλη συμβολή τους στην απελευθέρωση της περιοχής και της πόλης των Ιωαννίνων.
Οι κάτοικοι των παραπάνω χωριών τραγούδησαν και χόρεψαν με καμάρι και λεβεντιά, αλλά και με μια ταπεινότητα που ταιριάζει στις παραδόσεις τους, τραγούδια της περιοχής, περισσότερο ηρωικά και κλέφτικα για τα κατορθώματα των προγόνων τους, ώστε να απολαμβάνουν οι ίδιοι πλέον τον τόπο τους ελεύθερο. Σε αυτό συνετέλεσαν, εκτός από τις εξαιρετικές κομπανίες του Βασίλη Παπαγεωργίου και του Χρήστου Μαρτίνη, που συμμετείχαν στην εκδήλωση, η παραπονιάρα φλογέρα του Δημήτρη Ξαξίρη, αλλά και το τραγούδι και ο λεβέντικος χορός του παπα-Αναστάση Παπαθανασίου. Η Αρτοπούλα καμαρώνει και αυτή διαχρονικά για το καμάρι της, τον Δημήτρη Βάγια, και ας τον στερήθηκε τόσο άδικα και τόσο πρόωρα.
Ακόμη γνωρίσαμε ανθρώπους καλλιτέχνες με παραδοσιακές ασχολίες, αλλά και νέους ανθρώπους που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για να μείνουν και να ζήσουν στον τόπο τους. Διαβάσαμε την αγωνία όλων για το αύριο που έρχεται, αλλά είδαμε και την αποφασιστικότητά τους να κάνουν το καλύτερο για τον τόπο τους. Εντυπωσιάζεται κανείς από τα μνημεία της περιοχής, όπως η Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Αρτοπούλας, παρακολουθώντας μία ιστορία αιώνων που έχει διανυθεί από την ίδρυσή τους. Όλα αυτά σε ένα καταπράσινο γοητευτικό περιβάλλον, που δεν χορταίνεις να το βλέπεις, να το χαίρεσαι και να το θαυμάζεις.
Συμπερασματικά είδαμε και νιώσαμε μια εκδήλωση αγάπης όλων των παραπάνω χωριών και χωριανών για τα ίδια τα χωριά τους. Μπορεί να μην είναι πλέον πολλοί οι κάτοικοι, αλλά αγαπούν τον τόπο τους, αγωνίζονται για αυτόν, τιμούν την ιστορία και τον πολιτισμό του. Κυρίως, χάρηκα και συγχαίρω τους νέους ανθρώπους που αποτελούν το αύριο και την ελπίδα κάθε κοινωνίας. Τους ευχαριστούμε όλους για αυτό που μας πρόσφεραν γενναιόδωρα.