Η Ευρώπη και ο Ερντογάν...

 Ο Ερντογάν πιστεύει ότι μπορεί να οδηγήσει την Ευρώπη σε σύγκρουση μαζί του με το θεώρημα του θρησκευτικού πολέμου.

Γνωρίζει ο Σουλτάνος ότι και οι Ευρωπαίοι είχαν δοκιμαστεί από θρησκευτικές διαμάχες με αποκορύφωμα τις σταυροφορίες που προκάλεσαν τη διάσπαση των κρατών τους και τον φανατισμό του κόσμου.

Η άλωση της Πόλης το 1204 επιβεβαιώνει τις δραματικές συνέπειες του θρησκευτικού μίσους και προπαντός όταν αυτό συνοδεύεται και από οικονομικές επιδιώξεις.
Αλλά ξεχνάει ο Ερντογάν ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίζεται σε αξίες που επιτρέπουν στην Ευρώπη να υπερβαίνει σήμερα κάθε ιστορικό τραύμα του παρελθόντος. Και τούτο οφείλεται στο ότι το όλο ευρωπαϊκό οικοδόμημα στηρίζεται σε τρεις πυλώνες, οι οποίοι διαμόρφωσαν την ταυτότητά της και οι οποίοι έχουν καθολική επιρροή και διάρκεια διαχρονική. Και αυτοί οι πυλώνες είναι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, ο ρωμαϊκός και ο χριστιανισμός.
Και στην ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας συντέλεσαν η Αναγέννηση και ιδιαίτερα ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, ο οποίος εδραίωσε τη δημοκρατία, την ανεξιθρησκεία και γενικότερα τον ανθρωπισμό. Γι’ αυτό και τα κηρύγματα του Ερντογάν για θρησκευτικό μίσος απευθύνονται σε πόρτες κλειστές και σε ανύπαρκτα ακροατήρια.
Αναμφίβολα θα βόλευε τον Σουλτάνο να οδηγηθεί και η Ευρώπη στη δικιά του λογική, δηλαδή σε μια διαμάχη με θρησκευτικό φανατισμό και με πόλεμο πολιτισμών. Αυτή η τακτική ταιριάζει μόνο σε ηγέτες ολοκληρωτικών καθεστώτων και σε λαούς που δοκιμάζονται από μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Γιατί, ποια λύση μπορεί να δώσει σήμερα το κράτος του Ερντογάν στους ανέργους, στους φτωχούς και στους αγράμματους πολίτες;
Πρόκειται για μια γνωστή συνταγή από το παρελθόν, η οποία επιβιώνει μόνο σε κοινωνίες καθυστερημένες και με πολιτεύματα παρωχημένα και τυραννικά. Ενώ στον ευρωπαϊκό χώρο έχουν περάσει ανεπιστρεπτί στην ιστορία και ως μνήμη που διαπαιδαγωγεί τους ευρωπαϊκούς λαούς με σεβασμό στη διαφορετικότητα και με ανοχή στον αντίπαλο.
Ο Ερντογάν δεν έχει άλλο μέσο για να ικανοποιήσει τις ηγεμονικές του τάσεις και τα παροράματά του. Πίστεψε ότι μπορεί να γίνει Σουλτάνος και παραδόθηκε στα μυθεύματα που λένε ότι και ο Μωάμεθ ο κατακτητής είχε στα σχέδιά του να κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο. Δυστυχώς γι’ αυτόν η Ευρώπη σήμερα έχει όλα τα μέσα να αντισταθεί και να ανακόψει την αλαζονεία και την απληστία των ηγετών της Τουρκίας.
Και πολύ ορθά ο Μακρόν και άλλοι ηγέτες της Ευρώπης στα θρησκευτικά λάβαρα του Ερντογάν αντιτάσσουν τις αξίες του διαλόγου, της ελεύθερης έκφρασης και της δημοκρατίας. Ο πολιτισμός μας έχει όπλα που σέβονται τα δικαιώματα όλων και με τη σωστή τους χρήση μπορούν να συμβάλλουν στην ειρήνη, στην αλληλεγγύη και στην ευημερία των λαών όλου του κόσμου. Και να μην ξεχνάμε ότι χρειάστηκε αγώνας μακρόχρονος, με δουλειά και με πολλές διακυμάνσεις, ώσπου να δημιουργηθεί ο σύγχρονος ευρωπαϊκός πολιτισμός.
Επειδή όμως ο Ερντογάν φαίνεται να μην μπορεί να συγκρατήσει την αλαζονεία του, η Ευρώπη οφείλει να αντιδράσει πιο αποφασιστικά και απαλλαγμένη από κρατικές εξαρτήσεις. Η λογική του συμφέροντος σήμερα δεν έχει θέση, καθότι το καθεστώς Ερντογάν δεν έχει ούτε αξιοπιστία ούτε προοπτική.
Άρα οι ηγέτες της Ευρώπης να απαντήσουν στο πνεύμα του Γάλλου Προέδρου και να αξιοποιήσουν όλα τα μέσα που διαθέτουν, όπως είναι η διπλωματία, οι κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, η στρατιωτική πίεση και η εφαρμογή των διεθνών κανόνων. Και σ’ αυτόν το δρόμο τον ευρωπαϊκό να προσαρμοστεί και η χώρα μας, αφού είμαστε μέλος της Ευρώπης και απειλούμαστε άμεσα από τα επεκτατικά σχέδια του Ερντογάν.