Το Πολυτεχνείο και ο ρόλος του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη…

Στα μέσα του 19ου αιώνα οι ληστείες των περιχώρων των Αθηνών ήταν καθημερινό φαινόμενο. Οι γνωστοί ληστές, μύθοι για την εποχή τους, που θεωρούσαν ότι η κοινωνία τους είχε αποπέμψει και για να την εκδικηθούν κατέφευγαν στην παρανομία, λεηλατώντας περιοχές της πρωτεύουσας.
Ελέγχοντας μάλιστα τα κεντρικά περάσματα στους δρόμους εκτός Αθηνών, ζητούσαν χρήματα για να επιτρέψουν στους Αθηναίους να μετακινηθούν προς τα περίχωρα (τώρα βέβαιο έχουμε τα διόδια).
Από τους πιο γνωστούς ληστές της εποχής ήταν ο Νταβέλης και ο Γιαγκούλας. Αντίπαλο δέος όσων λεηλατούσαν την Αττική για περίπου έναν αιώνα, ήταν ο Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών Μπαϊρακτάρης, ο οποίος, αφότου διορίστηκε σε αυτή τη θέση, αφιέρωσε τη ζωή του στη δίωξη των συγκεκριμένων ληστών, αλλά και των «συναδέλφων» τους, που δρούσαν αποκλειστικά στο κέντρο των Αθηνών. Πρόκειται για τους «μάγκες» και τους «κουτσαβάκηδες».
Κι ερχόμαστε τώρα στην εποχή τη δική μας και μάλιστα στο σήμερα. Ευτυχήσαμε να προΐσταται του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη -πρώην Δημοσίας Τάξεως- ο κ. Χρυσοχοΐδης που θα μπορούσαμε κάλλιστα να τον παρομοιάσουμε με τον Μπαϊρακτάρη της εποχής εκείνης. Ο συγκεκριμένος Υπουργός στις θητείες του στο Δημόσιας Τάξης και τώρα στο Προστασίας του Πολίτη νομίζω ότι είναι επιτυχημένος και από τους πιο κατάλληλους να αντιμετωπίσει τα σημερινά φαινόμενα ανομίας.
Σήμερα οι Νταβέληδες και οι Γιαγκούληδες θα ωχριούσαν μπροστά στα εγκλήματα που διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στην Πατρίδα μας. Από πού ν΄ αρχίσουμε; Έχουμε τις καταλήψεις των σχολείων από μαθητές, οι οποίοι, με την ανοχή μάλιστα των γονιών τους, προβαίνουν σε βανδαλισμούς κτιρίων και καταστροφών δημοσίας περιουσίας.
Οι φοιτητές, από την άλλη, με την ανοχή του Πανεπιστημιακού ασύλου προβαίνουν σε καταστροφικές πράξεις και με το τελευταίο επεισόδιο με τον Πρύτανη ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Είδαμε σκηνές που μας παραπέμπουν σε άλλες εποχές από τις πιο μαύρες σελίδες της πατρίδας μας.
Βλέποντας όλα αυτά, έχουμε κι αυτούς τους ανεκδιήγητους τάχα αριστερούς που, αντί να καταδικάζουν τέτοια φαινόμενα, αντίθετα τα ενθαρρύνουν και τα επικροτούν, να μη πω ότι επιχαίρονται κιόλας. Αλλά τί περιμένεις από ανθρώπους που έδεσαν χειροπόδαρα την πατρίδα μας για 90 χρόνια και ξεπούλησαν τη Μακεδονία.
Φτάνοντας η 17 Νοέμβρη ζητάνε να γίνει η πορεία για να γιορτάσουν. Τι να γιορτάσουν; Μόνο να καταστρέψουν. Όμως πρέπει όχι μόνο να προστατευτεί η τάξη, η δημόσια και η ιδιωτική περιουσία, αλλά πρωτίστως η υγεία και η ανθρώπινη ζωή. Ας αφήσουν λοιπόν τον Υπουργό να κάνει τη δουλειά του όπως εκείνος γνωρίζει.
Τα εγκλήματα από ντόπιους και αλλοδαπούς είναι στην καθημερινότητα. Τι βλέπουμε και τι ακούμε; Βγαίνεις από το σπίτι και δεν γνωρίζεις τι θα σου συμβεί. Τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας έχουν παρεισφρήσει όλες οι «φυλές του Ισραήλ», με τα γνωστά: ληστείες, βιασμοί, κακοποιήσεις ηλικιωμένων, σκοτωμούς (θανατώσεις), γιατί γι’ αυτούς δεν έχει αξία η ζωή. Σε σκοτώνουν για λίγα ευρώ. Γι’ αυτό νομίζω ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης είναι ο πιο ενδεδειγμένος να αντιμετωπίσει αυτές τις καταστάσεις, όπως στα Εξάρχεια.
***
Κάπως έτσι, σήμερα οι γειτονίες των ονείρων δεν υπάρχουν. Ελάχιστες έχουν απομείνει και σ’ αυτές τα όνειρα έχουν αντικατασταθεί από την αγωνία. Οι άνθρωποι δεν κάθονται πια στα πλατύσκαλα, φοβούνται. Στα παγκάκια της πλατείας, όπου κάποτε οι νέοι χάραζαν τα όνειρά τους τώρα φιλοξενούνται άστεγοι και μετανάστες. Τα παιχνίδια περιορίστηκαν στις διαστάσεις ενός υπολογιστή. Τ’ ΑΪ Γιάννη δεν ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές…
(Μέτσοβο)