Γιατί πρέπει να μειωθούν και οι αμοιβές των βουλευτών...

 Η πανδημία του κορωνοϊού, όπως όλα δείχνουν, καλπάζει και από χτες τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι πιο αυστηρά και δεν αποκλείονται σκληρότερα για την αναχαίτιση του ιού.

Η κοινωνία, σε γενικές γραμμές, μοιάζει τρομαγμένη κι άλλοτε ως θηρίο στο κλουβί. Δε λείπουν βεβαίως κι εκείνοι οι πολίτες που έχουν την άποψη του Αισώπου... «Βέλτιον θανείν άπαξ ή διά βίου τρέμειν» (καλύτερα να πεθάνεις μία φορά παρά να τρέμεις από το φόβο σου μια ζωή). Μαζί όμως με την πανδημία καλπάζει και η ανέχεια, η οικονομική δυσπραγία, αποτέλεσμα της ανυπαρξίας οποιασδήποτε παραγωγικής διαδικασίας, εξ αιτίας του γενικού lock down. Επιβεβλημένου ή όχι, είναι μία άλλη συζήτηση, με την κυβέρνηση να επιμένει ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού. Όπως και να ‘χει, το θέμα είναι ότι ημέρα με την ημέρα τα οικονομικά προβλήματα οξύνονται. Οι επαγγελματίες και οι ...πρώην εργαζόμενοι βρίσκονται σε απόγνωση, ενώ πολλά νοικοκυριά περιέρχονται σε απόλυτη ένδεια.

ΘΑ στενοχωρήσουμε φίλους, αλλά μέσα σε αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα, ευημερούν δύο κατηγορίες: οι δημόσιοι εν γένει υπάλληλοι, οι σιτιζόμενοι από το δημόσιο και οι βουλευτές. Θα παρακάμψουμε τους πρώτους, τους κλασικούς δημόσιους - δημοτικούς υπαλλήλους, των οποίων οι μισθοί δεν είναι δα και παχυλοί, σίγουρα όμως εξασφαλισμένοι, που θα πει σταθερό εισόδημα. Θα πάμε στους δεύτερους, βουλευτές και υψηλόβαθμα διορισμένα στελέχη των διοικήσεων Οργανισμών, τα οποία εν πολλοίς ούτε που αντιλαμβάνονται τα προβλήματα από την κρίση.
ΟΤΑΝ η πλειοψηφία των Ελλήνων ανεβαίνει στο Γολγοθά, σε μία επώδυνη από κάθε πλευρά πορεία, όταν πολλοί προστρέχουν στα συσσίτια για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητού, ενώ παιδάκια λιποθυμούν από την πείνα, είναι απογοητευτικό οι προνομιούχοι που προαναφέραμε να μην αισθάνονται την ανάγκη αλληλεγγύης. Δεν εννοούμε να κάνουν ...δωρεές, ούτε να εκδηλώνουν τη συμπόνια τους με ανέξοδες και άνευ αντικρίσματος δηλώσεις. Μιλάμε για έμπρακτη απόδειξη συμμετοχής τους στον αγώνα των δεινοπαθούντων πολιτών.
ΑΣ δούμε τους βουλευτές, που κοστίζουν στους Έλληνες περί τις διακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ το χρόνο ο καθένας τους, τουτέστιν εβδομήντα πέντε εκατομμύρια. Δε λέμε να μην αμείβονται, αλλά θα χειροκροτούνταν αν ζητούσαν τη μείωση των αποδοχών τους έστω για ένα διάστημα κι επειδή εκείνοι δεν το κάνουν, θα έπρεπε η κυβέρνηση να το αποφασίσει και να συναινέσουν όλα τα κόμματα. Διότι, όταν αναστέλλεται η λειτουργία της οικονομίας και χιλιάδες μένουν άνεργοι, αποτελεί πρόκληση η χλιδή που παρέχεται στους εκπροσώπους των κατεστραμμένων πολιτών.
ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ, ίσως πούνε ορισμένοι. Όχι, είναι η πραγματικότητα, η οποία λέει ότι δεν είναι οι μόνοι που «πρέπει να ζουν αξιοπρεπώς», όπως είχε πει πριν από λίγα χρόνια ο κ. Βενιζέλος, ως αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Όλοι οι Έλληνες έχουν αυτό το δικαίωμα, ασχέτως αν βιαίως τους αφαιρέθηκε εν ονόματι της ...σωτηρίας της πατρίδας. Άλλωστε, δεν πιστεύουμε ότι θα πεινούσαν αν για λίγο καιρό λιγόστευε η αμοιβή τους, για την οποία δεν ιδρώνουν κιόλας. Μάλιστα δε τώρα που σχεδόν έχουν ανασταλεί οι εργασίες της Βουλής κι εκείνοι είναι «αργόσχολοι», ευκαιρία είναι να μπουν και οι αποδοχές τους σε ...«καραντίνα».
ΦΥΣΙΚΑ και δεν περιμένουμε να ευαισθητοποιηθούν. Εκλέγονται από το λαό, αλλά βρίσκονται πολύ μακριά του. Τον εκπροσωπούν στο κοινοβούλιο και ετάχθησαν να αγωνίζονται για τη λύση των προβλημάτων του, αλλά δεν έχουν την παραμικρή ιδέα ποιά στα αλήθεια είναι αυτά. Ζουν σε μιά ευδαίμονα αμεριμνησία και αναιδώς καθιστούν όλους μας υπεύθυνους για όλα τα δεινά αυτού του τόπου, λησμονώντας ότι εκείνοι νομοθετούν κι αποφασίζουν για την τύχη μας. Όλες δε οι επαφές τους με τους ...«υπηκόους», είτε κατά μόνας είτε κατά ομάδες, εντάσσονται σε ένα φτηνό επικοινωνιακό σόου με φωτογραφίες και ανούσια δελτία Τύπου.
ΘΑ μας πείτε ότι έτσι είναι η δημοκρατία. Δε θα συμφωνήσουμε. Η δημοκρατία είναι ένα θαυμάσιο πολίτευμα, στο οποίο ο σεβασμός προς τους νόμους και τους θεσμούς, είναι από τα πλέον βασικά στοιχεία για την επιβίωσή της. Απαραίτητος όμως και ο σεβασμός προς τους πολίτες και τις αγωνίες τους. Πρόκειται δηλαδή για αμφίδρομη σχέση, που αν «σπάσει» τότε πάει «περίπατο» και το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος που λέει ότι «η εφαρμογή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων». Διότι η πείνα, γενικώς, είναι κακός σύμβουλος, όπως και οι προκλητικές συμπεριφορές, ειδικώς αν εκδηλώνονται από τους Εθνοπατέρες και Εθνομητέρες...