Καιρός να ξυπνήσουμε πριν είναι πολύ αργά!

on .

Ηπειρώτης της ξενητειάς αναρωτιέμαι κι εγώ, γιατί άλλοι λαοί δεν έχουν έναν Σίσυφο στην μυθολογία τους; Γιατί θα πρέπει εμείς να κυλίουμε αενάως τον βράχο της ματαιότητας, όταν οι πολίτες αλλων χωρών «περνούν ελάχιστο χρόνο με συναισθήματα θλίψης και αβεβαιότητας για το μέλλον;» (Iefimerida 09.10.2020). Γιατί σκέψεις και εμπειρίες σοβαρών αναλυτών για Εθνικά μας Θέματα, όπως του Κώστα Γρίβα, του Γιώργου Φίλη, του Κελεντερίδη, του Γιάννη Μάζη αλλά και των Γιαννιωτών, όπως του Πανεπιστημιακού Κατσούρη, των φιλόλογων-συγγραφέων Λεοντάρη και Εργολάβου, του Γκορέζη και του Υφαντή στον «Πρωινό Λόγο» θα πρέπει να περνάνε απαρατήρητες; Προς τι η καταστροφική πολιτική αλαζονεία, όταν ο προβληματισμός των πολιτών αποτελεί τον σπόρο που χρειάζεται η πολιτική μας για την καλλιέργεια ενός χωραφιού, που δυστυχώς στον τόπο μας το αφήνουνε χέρσο;
Η Ελλάδα μας υπήρξε πάντοτε χυτήριο γνώσης και πολιτισμού. Άλλοι λαοί μάθανε να αφομοιώνουνε και να χτίζουνε επάνω στις σοφίες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Οι μόνοι που δεν θέλουνε να μάθουνε, είμαστε εμείς! Και δεν μαθαίνουμε όχι γιατί δεν διδασκόμαστε την Ιστορία μας, αλλά γιατί δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία μας.
* * * 
Οι Τούρκοι γείτονές μας γνωρίζουν άριστα την τεχνική του αιφνιδιασμού. Τους περιμέναμε στην Αρμενία και εμφανίζονται στην Αμμόχωστο. Κομπορρημονούμε και θεοποιούμε, ως συνήθως, την δικής μας μαγκιά για: «το ερευνητικό τουρκικό πλοίο Μπαρμπαρός που εγκαταλείπει σήμερα όπως και το Γιαβούζ την περασμένη Κυριακή την ΑΟΖ της Κύπρου» (το ΒΗΜΑ 09.10.2020). Και ως αντιστάθμισμα δεχόμαστε μοιρολατρικά για δεύτερη φορά την τουρκική απόβαση με το άνοιγμα της αμμουδιάς των Βαρωσίων. Τα Βαρώσια δεν είναι μόνο αμμουδιά. Τα Βαρώσια είναι η Αμμόχωστος, είναι η Λευκωσία. Είναι η Κύπρος, είναι τα Νησιά μας, είναι η Ελλάδα μας. Eίναι λάθος να δεχόμαστε, όπως φημολογείται, αλλά και να σκεπτόμαστε ακόμη τον διαχωρισμό της Κύπρου από την Ελλάδα, όπως επιδιώκουν και απαιτούν οι Τούρκοι στο σχεδιασμό της «Γαλάζιας Πατρίδας». Είναι τραγική η διπλωματία της απομόνωσης που εξυπηρετεί μόνο τους κατακτητικούς σχεδιασμούς του εχθρού.
Χθες καταπατήθηκε de facto απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Χθές κόπηκε κομμάτι από το σώμα της Πατρίδας Ελλάδας.
Οι Τούρκοι εφαρμόσανε με επιτυχία και στα Βαρώσια τον «Αιφνιδιασμό», την Στρατηγική του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και τον εφάρμοσαν με επιτυχία, αφήνοντας τον ΟΗΕ να ξεσκεπαστεί και να φανεί ο ρόλος τους ως εκπρόσωπων των συμφερόντων των ισχυρών και ως άγγελος μόνον παρηγοριάς των αδυνάτων. Αποκαλύφτηκε η ανικανότητα εφαρμογής των διακηρύξεων. Οι Τούρκοι δημιούργησαν το Λιβυκό κι εμείς επιμέναμε σε λύσεις στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και της προσφυγής στην Χάγη, ακολουθώντας και όχι προλαβαίνοντας βάσει σχεδίων μας, τους Τούρκους στα αποπροσανατολιστικά τους σχέδια. Και γιατί όλα αυτά; Λόγω της έλλειψης στρατηγικών σχεδιασμών και της διαφορετικότητας των μοντέλων που ενεργούμε. Εμείς ενεργούμε βάσει των μοντέλων «βλέποντας και κάνοντας» και «λύση των προβλημάτων μετά την εμφάνισή τους».
Η Τουρκία κάνει real diplomacy, στηριγμένη σε γερή οικονομία, μοντέρνο οπλισμό, δική της πολεμική βιομηχανία, μακροπρόθεσμο πατριωτικό σχεδιασμό και πριν απ’ όλα, σε οράματα. Ναι, αυτή είναι η Τουρκία που κάποτε λέγαμε «πια μωρέ η Τουρκία;». Ναι αυτή είναι η Τουρκία που βλέπει την δική μας ανιστορικότητα, τον περιστασιακό διπλωματικό αυτοσχεδιασμό και την απειρία, τον φόβο και την ατολμία της δικής μας αντίδρασης. Αυτή είναι η Τουρκία που δοκιμάζει με πειραματικό drone στο Καστελλόριζο την αποφασιστικότητά μας, πριν από την απόβαση στα Βαρώσια. Που βλέπει την έλλειψη στρατηγικού επιχειρησιακού σχεδιασμού και την επιβεβαίωση της άγνοιάς μας, ότι «μουσική χωρίς όργανα είναι η διπλωματία χωρίς όπλα» (Ι. Μπαλτζώης). Ναι, αυτή είναι η Τουρκία που χτίζει από φαντασιώσεις απαιτήσεις, εκμεταλλευόμενη την δική μας ατολμία.
Και ενώ έχουμε έναν αξιόμαχο στρατό ξηράς, ένα ευέλικτο ναυτικό και μια πνευματικά και τεχνολογικά υπέρτερη αεροπορία μαζό και ένα δραστικό οπλοστάσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας που είναι στο χέρι μας να ενεργοποιηθεί, διστάζουμε! Γιατί; Η εμπειρία μας με την πολιτική του κατευνασμού τελείωσε. Τό πείραμα απεδείχθει λάθος, τραγικό. Το ίδιο και η φιλοσοφία του να μην εξαγριώσουμε τους Τούρκους, γιατί δεν θα καθήσουν στο τραπέζει των διαβουλεύσεων. Παραμύθια! Οι Τούρκοι θα καθήσουν στο τραπέζι μόνον όταν κινδυνεύει το συμφέρον τους. Και εδώ αποδειχθήκαμε κακοί ψυχολόγοι, πέσαμε έξω. Η εμπειρία του λαού μας λέει, «ο φόβος φυλάει τα έρμα». Στα χέρια μας είναι και για το καλό της Ευρώπης να αξιοποιήσουμε εις βάρος της Τουρκίας το παρακάτω οπλοστάσιο με το Βέτο μας:
- Ενταξιακή πορεία στην ΕΕ
- Τελωνειακή Ένωση
- Βίζα Τούρκων υπηκόων στην ΕΕ
- Βέτο κρατών μελών της ΕΕ
- Δισεκατομμύρια για την παρεμπόδιση εισόδου των προσφύγων στην ΕΕ
* * * 
Οι Τούρκοι φαίνεται να είναι καλοί γνώστες και της «Βιολογίας». Παραδειγμα η πρακτική της κάμπιας, που εφαρμόζουν. Οι κάμπιες τρώνε σιγά, σιγά το πράσινο φύλλο της μουργιάς που λέγεται Κύπρος. Πρώτα πήρανε σχεδόν τη μισή Κύπρο, τώρα ανοίγουν τα Βαρώσια, μετά την Αμμόχωστο, την οποία θα εποικίσουν με τις ορδές της Ανατολής και μετά θα δούμε το επόμενο βήμα των σχεδίων τους, το οποίο προλέγουν και εφαρμόζουν ως εθνικόν καθήκον. Ο χρόνος είναι σύμμαχός τους, γι αυτό και τον αγνούν. Δεν βιάζονται! Και οι Ελληνες διαμαρτύρονται. Και αυτοί τους αφήνουν να διαμαρτύρονται. Και κατακτούν και προσαρτούν. Σαράντα έξι άκαρπα χρόνια, πέρασαν από την εισβολή στην Κύπρο. Και δεν διδαχτήκαμε ακόμη, πως ότι παίρνουν οι Τούρκοι γίνεται δικό τους! Αυτό δεν έδειξε μήπως και η Ιστορία του Βυζαντίου; Οι Έλληνες φαίνεται να ξεχνούν ακόμη και την Βυζαντινή Κληρονομιά τους. Σαν να μην υπήρχε. Τα σημάδια δείχνουν πως δεν ενδιαφέρονται ούτε καν για την Κύπρο, αλλά ούτε και για την Βόρειο Ήπειρό μας. Και βαυκαλίζονται με τις ιδέες της έξωθεν βοήθειας και δεν προβληματίζονται με το γεγονός, ότι η «Νέα Εισβολή στην Κύπρο» την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2020 έγινε την ώρα που ο Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ εγκατέλειπε την Τουρκία. Πανομοιότυπο αυτού που έγινε το 1974 με τον τότε Αμερικανό Σύμβουλο Ασφαλείας. Και τότε έγινε η καρατόμηση της Κύπρου και εχθές έγινε η καταπάτηση των Βαρωσίων. Και δεν μαθαίνουμε. Και δεν θέλουμε να καταλάβουμε πως αυτό που «γίνεται σήμερα στην πόρτα του γείτονά μας», στα Βαρώσια, θα γίνει αύριο και στην δική μας πόρτα! Αυτό που γίνεται στο Αιγαίο, στην Κύπρο μας και στην Ανατολική Μεσόγειο θα το συναντήσουμε αύριο και στην Βόρειο Ήπειρό μας, στην Θράκη μας, στην Θεσσαλονίκη μας, στην Αθήνα μας και ποιός ξέρει που αλλού.
* * * 
Εάν δεν μάθουμε να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντά μας, εάν δεν μάθουμε να απαιτούμε τα δίκαιά μας, την δική μας Κωνσταντινούπολη και την δική μας Αγία Σοφία, την δική μας Τραπεζούντα, την δική μας Σμύρνη, την δική μας Έφεσο, την δική μας Μίλητο, την δική μας Αττάλεια, θα βάλουμε σε κίνδυνο και την Αθήνα. Ο χρόνος μετράει αρνητικά και η ιστορία γράφει…
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΩΝΙΤΗΣ