Τα… παράδοξα των μαθητικών καταλήψεων!

on .

 Πολύς κόσμος αναρωτιέται γιατί μαθητές καταλαμβάνουν τα σχολεία τους και με τη βία εμποδίζουν τους συμμαθητές τους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Και η απορία τους είναι μεγάλη, αφού τα παιδιά έχασαν σχεδόν τη μισή προηγούμενη σχολική χρονιά εξαιτίας του κορωνοϊού.

Απάντηση, δυστυχώς, κανένας λογικός δε μπορεί να δώσει.
Είναι πράγματι ένα γεγονός που ούτε ερμηνεύεται ούτε μπορείς να το ανεχτείς. Κλειστά τα σχολεία για μήνες και μόλις

άνοιξαν και σε συνθήκες δύσκολες κάποιοι με το «έτσι θέλω» κλείνουν τις πόρτες με αλυσίδες και αναγκάζουν τη μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών να μένουν χωρίς δασκάλους, χωρίς μαθήματα και μακριά από το σχολικό τους περιβάλλον, που είναι τόσο αναγκαίο για πολλούς λόγους. Όλα τα παράλογα και ακατανόητα χωράνε σ’ αυτή τη χώρα!
Και το πλέον παράδοξο στο ζήτημα των καταλήψεων είναι το ότι κάποια πολιτικά κόμματα στηρίζουν αυτές τις βίαιες ενέργειες, είτε φανερά, όπως το ΚΚΕ, είτε πλάγια, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Η νεολαία μάλιστα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρήκε για ακόμα μια φορά «πεδίο λαμπρόν» για να δείξει την αγωνιστικότητα και το δημοκρατικό της φρόνημα. Πρόκειται για μια τακτική που εφάρμοσε πριν από λίγο καιρό, όταν έστησε σκηνές στις παρυφές του Γράμμου «για να τιμήσει» τους αγωνιστές της μιας πλευράς του Εμφυλίου Πολέμου (1946-49)!
Εκτιμώ πως η χώρα μας δυσκολεύεται να απαλλαγεί από τα αρνητικά κατάλοιπα του παρελθόντος και κυνηγάει το μέλλον της με όπλα παρωχημένα και ξεπερασμένα. Οι καταλήψεις πράγματι τον προηγούμενο αιώνα, ακριβώς την τελευταία του εικοσαετία, ήταν της μόδας και έκφραση αγωνιστικότητας. Και τότε πολλοί από εμάς τους μεγάλους σήμερα είχαμε ιδεοληψίες και εμμονές σε πολιτικές εικονομαχίες. Γι’ αυτό και έχουμε ευθύνη για τη νοοτροπία που τότε δημιουργήσαμε χωρίς να φροντίσουμε για το ξερίζωμά της.
Έτσι φτάσαμε στο 2020 και κάποιοι επιμένουν ακόμα να αλλάξουν τον κόσμο με εργαλεία της προηγούμενης εποχής, τα οποία και σε εκείνα τα χρόνια έχει αποδεχτεί ότι ζημίωσαν τη χώρα συνολικά και σε ευαίσθητους τομείς, όπως για παράδειγμα είναι η εκπαίδευση.
Και τώρα βλέπουμε ελάχιστα παιδιά να κλείνουν με αλυσίδες τις πόρτες των σχολείων και να αδιαφορούν για τη μεγάλη πλειοψηφία των συμμαθητών τους που περιμένουν στο πεζοδρόμιο μήπως κάποια δύναμη φωτίσει τους λίγους και λειτουργήσουν, όπως οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της εποχής επιβάλλουν.
Επιτέλους δεν προβληματίζονται όσοι συμπράττουν στο «σχολικό ανοσιούργημα» ότι οι καταλήψεις επιδεινώνουν την άσχημη κατάσταση της εκπαίδευσης και την ένταση πολλών προβλημάτων της νεολαίας, όπως είναι η μόρφωση, η εργασία, η επαγγελματική της εξέλιξη και τόσα άλλα. Μπορούν άραγε να απαντήσουν οι ιθύνοντες και πρωταγωνιστές των καταλήψεων γιατί στα ιδιωτικά σχολεία όλα κινούνται ειρηνικά, κι ας έχουν τον ίδιο αριθμό μαθητών με τα δημόσια κατά τμήμα. Ή μήπως μπορούν να μας πούνε γιατί σ’ όλες τις χώρες του κόσμου, αναπτυγμένες και υπανάπτυκτες, ο όρος «κατάληψη σχολείου» αγνοείται παντελώς; Μάλλον κάποιοι συμπατριώτες πάσχουν από σύνδρομα πρωτιάς και αριστείας σε παράλογες δράσεις.
Μ’ αυτές τις απόψεις δεν υποστηρίζω ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στα σχολεία. Όμως στις τωρινές συνθήκες, οικονομικές και υγειονομικές, χρειάζεται λογική και ρεαλισμός. Γιατί πώς είναι δυνατόν να διπλασιαστούν οι αίθουσες στα σχολεία και ο αριθμός των εκπαιδευτικών, όταν η χώρα μας δε μπόρεσε να τα λύσει αυτά στα διακόσια χρόνια του νεοελληνικού κράτους και θα μπορέσει σήμερα που με τόση δυσκολία προσπαθεί να σταθεί όρθια μπροστά στα δυσθεώρητα προβλήματα της οικονομίας και της υγειονομικής κρίσης;
Γι’ αυτό και οφείλουν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να σταθούν με σύνεση απέναντι στα προβλήματα και να βοηθήσουν ώστε τα σχολεία να μείνουν ανοιχτά και μακριά από τις αντιπαραθέσεις, ουσιαστικές ή ασήμαντες, των κομμάτων.
Υ.Γ.: Τα παιδιά πολλών πολιτικών γιατί φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία;