ΑΛΕΚΟΣ ΣΟΦΗΣ: Ένας συνεπής αγωνιστής και ενεργός πολίτης…

Το πολυσυζητημένο, τα τελευταία χρόνια, σύνθημα για «το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς», όταν διατυπώνεται -και μάλιστα από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την Αριστερά και τους αγώνες της- κατά τρόπο γενικό και αόριστο καταντάει σύνθημα κενό, ενώ όταν συνδέεται με συγκεκριμένα πρόσωπα και με συγκεκριμένες αξιόλογες δράσεις τους, τότε αποκτάει ουσιαστικό περιεχόμενο.
Επισημαίνω δε ότι τέτοια αξιόλογα πρόσωπα, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, διαχρονικά μάλιστα, έχει να παρουσιάσει αρκετά η Αριστερά. Θεωρώ, λοιπόν, σκόπιμο, με αφορμή το πρόσφατο θλιβερό γεγονός ότι ένας συνεπής αγωνιστής της Αριστεράς και αγαπητός συμπολίτης, που με πλήρη ανιδιοτέλεια αφοσιώθηκε στα κοινά, ο Αλέκος Σόφης, έφυγε από κοντά μας, να κάνω μια σύντομη αναφορά, ως ένα απλό μνημόσυνο στο φίλο Αλέκο Σόφη, σε δύο πρόσωπα της Αριστεράς που είχα την τιμή και τη χαρά να γνωρίσω από κοντά και να πάρω και τα σχετικά μηνύματα.
Ο πρώτος είναι ο γνωστός σε όλους μας Πρόεδρος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού. Γνώρισα τον ίδιο και το γιο του Φίλιππο, γνωστό στους ερευνητικούς κύκλους ιστορικό και μελετητή, με αξιόλογη επιστημονική και εκδοτική δράση, μέσω του κοινού φίλου, του Λέανδρου Βρανούση και μπορώ με βάση συγκεκριμένα στοιχεία, να αναφερθώ στο θέμα που μας αφορά. Παρακολουθούσα τις ομιλίες του Ηλία Ηλιού στη Βουλή και θαύμαζα σε πολλά σημεία τις ξεκαθαρισμένος απόψεις του για την Αριστερά και το ρόλο της.
Όταν κάποτε τον προκάλεσε στη Βουλή ο «γνωστός» υπουργός Ασφαλείας Ευάγγελος Καλατζής, με τη φράση «δεν σας θέλουμε εδώ μέσα, να βγήτε στο βουνό», ο Ηλιού με ύφος μειλίχιο και αφοπλιστικό του απάντησε: «Δεν θα σας κάνουμε το χατήρι, εδώ θα μείνουμε και θα σας ρέψουμε στη νομιμότητα, προασπίζοντας τη νομιμότητα». Και όταν αργότερα διάβασα το περισπούδαστο έργο του με το συμβολικό τίτλο «ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ», ένιωσα όχι μονάχα θαυμασμό, αλλά και σεβασμό γι’ αυτόν το γνήσιο αγωνιστή της Αριστεράς που είχε το θάρρος να κάνει την αυτοκριτική του και κατά τον πιο δημόσιο τρόπο να διακηρύξει, αναφερόμενος στην Αριστερά και την ηγεσία της:
«Δεν άφησε πεπονόφλουδα που της έριχνε η ντόπια ή η ξένη αντίδραση να μην την πατήσει. Λάθη αριστερίστικου χαρακτήρα που τελικά στεριώνουν την αντίδραση και την εξάρτηση από τους ξένους, κλονίζουν κάθε φορά τη Δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία, σύμφωνα με το νόμο της ετερογονίας των σκοπών, που η ιστορία έχει πληθώρα παραδειγμάτων γι’ αυτόν: Για άλλο σκοπό ξεκινάει ο αδέξιος ή ηλίθιος φορέας της ιστορικής στιγμής και στο αντίθετο αποτέλεσμα καταλήγει».
Έχετε ακούσει ποτέ τους ποικιλώνυμους πολιτικούς ηγέτες της μεταπολίτευσης, που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο και τον έφεραν, με τα ανομήματά τους ή αν θέλετε με «τα λάθη» τους στο σημερινό κατάντημα, να κάνουν, έστω και την ελάχιστη αυτοκριτική και να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη από τους πολίτες;
Και έρχομαι τώρα στον Αλέκο Σόφη που ήταν συνοδοιπόρος με τον Ηλία Ηλιού, και πήρε από αυτόν μαθήματα αριστερής συμπεριφοράς. Γνωριστήκαμε από τη δεκαετία του 1960, αλλά η συνεργασία μας, στενή μάλιστα, άρχισε από το Σεπτέμβριο του 1982. Συμπορευτήκαμε κάτω από το συνδυασμό της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, υπό τον αείμνηστο Σπύρο Κατσαδήμα.
Μέλη της Επιτροπής σύνταξης του Προγράμματος που εφαρμόσαμε στο Δήμο και υπεύθυνοι εξειδίκευσης και εφαρμογής του Προγράμματος, αυτός από τη θέση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου και εγώ από τη θέση του Δημοτικού Συμβούλου και, στη συνέχεια, του αντιδημάρχου. Η συνεργασία μας ήταν συχνή και αρμονικότατη. Δυο μόνο περιστατικά εκείνης της εποχής είναι πιστεύω αρκετά για να δείξουν το ήθος και την ακεραιότητα του ανθρώπου που έφυγε από κοντά μας.
11 Φεβρουαρίου 1983, το Δημοτικό Συμβούλιο, σε ιστορική για την πόλη συνεδρίαση. Με εισήγηση του Δημάρχου Σπύρου Κατσαδήμα, μέσα σε ένα άκρως συγκινησιακό περιβάλλον, αποφασίστηκε η αποκατάσταση των εκτελεσθέντων στο Σταυράκι συμπολιτών μας και η ανέγερση Μνημείου προς τιμή τους. Έκλεισε τη συζήτηση ο Αλέκος Σόφης και κατέληξε με την ιστορική φράση: «Σήμερα λήγει ο εμφύλιος στην πόλη μας». Φράση επιγραμματική και βαθυστόχαστη, που τα έλεγε όλα.
Ακολούθησε η συζήτηση που αφορούσε την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και της νομιμότητας στην πόλη μας και την εξάλειψη του καθεστώτος της τουρκοκρατίας, σε ό,τι αφορούσε -και δυστυχώς αφορά ακόμα- τα Παλαιά Κληροδοτήματα Ιωαννίνων, με δική μου εισήγηση που έγινε αποδεκτή. Καθόταν δίπλα μου και ζήτησα την άδειά του να παραφράσω τη δική του φράση, κλείνοντας την εισήγησή μου, με τη φράση: «Σήμερα λήγει η τουρκοκρατία στην πόλη μας».
Όταν τελείωσε η συνεδρίαση, μου είπε. Μακάρι να γίνει αυτό. Να έχεις όμως υπόψη σου ότι το κατεστημένο είναι ισχυρό στην πόλη μας και δεν παραχωρεί εύκολα τα προνόμια του. Και δεν διαψεύστηκε.
Προς το τέλος της Δημοτικής μας θητείας αφού είχαμε διαψευστεί από τις ηχηρές διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ ότι «θα εφαρμόσουμε την απλή και ανόθευτη αναλογική για να εκφράζεται δημοκρατικά η ψήφος του λαού» -πράγμα που ήταν πάγιο αίτημα της Αριστεράς- φέραμε ύστερα από συνεννόηση με όλες τις παρατάξεις, την οποία είχε αναλάβει ο Αλέκος, ως Πρόεδρος του Δ.Σ., το θέμα προς συζήτηση και πάρθηκε η σχετική ομόφωνη απόφαση. Μαζί συντάξαμε το σκεπτικό της απόφασης το οποίο, πιστεύω διατηρεί την επικαιρότητά του. Γι’ αυτό όταν η προηγούμενη κυβέρνηση την καθιέρωσε νομοθετικά βγήκα δημόσια και τη υποστήριξα. Την ίδια γνώμη εξακολουθώ να έχω και σήμερα, που όπως λένε, η Τοπική Αυτοδιοίκηση ταλανίζεται. Γι’ αυτό όμως και το λέω μετά γνώσεως λόγου, δε φταίει το εκλογικό σύστημα, φταίει η νοοτροπία των ασκούντων τη διοίκηση σε τοπικό και εθνικό επίπεδο που ενδιαφέρονται για την εξουσία και όχι για να λύσουν τα προβλήματα του λαού.
Κλείνοντας λοιπόν το σημείωμα τούτο, αφού εκφράσω και δημόσια τα θερμά μου συλλυπητήρια προς τους οικείους του, θα ήθελα να πω πως εμείς που γνωρίσαμε από κοντά τον Αλέκο Σόφη και συνεργαστήκαμε μαζί του θα τον θυμούμαστε πάντα επικαλούμενοι και διακηρύττοντας την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, την συνεπή αριστερή του αγωνιστικότητα, με την ευχή για όσους πράγματι ενδιαφέρονται για την αριστερά και τους αγώνες της για κοινωνική δικαιοσύνη και γνήσια Δημοκρατία ο Αλέκος Σόφης, συνεπής συνοδοιπόρος του Ηλία Ηλιού, ας αποτελέσει παράδειγμα προς έμπνευση και παραδειγματισμό. Θα είναι γι’ αυτόν το καλύτερο μνημόσυνο.
ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ