Προς το παρόν… αναμονή!

• Ο Σεπτέμβριος, που από πολλές απόψεις περιμέναμε, ήρθε κι άφησε για πάντα πίσω τούτο το παράξενο καλοκαίρι. Με μια υγειονομική κρίση, που δεν λέει να μας αφήσει. Με την οικονομία μας να έχει μπει σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια και την Τουρκία να δείχνει «λυσσασμένη» για θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο ή και οπουδήποτε.

Ο κορωνοϊός δεν θα εξαφανιστεί έτσι απλά και θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί του, μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, ακόμη και αν έχει έρθει το εμβόλιο, εκτιμούν οι ειδικοί. Στην οικονομία έχουμε συνηθίσει την τελευταία δεκαετία να έχουμε σοβαρότατα προβλήματα και χωρίς να μπορούμε να αλλάξουμε φυσικά γείτονα, το φθινόπωρο θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Η νέα αυτή οικονομική κρίση, τα δόντια της δεν έχει ακόμη δείξει. Το χρέος έχει ήδη εκτοξευτεί πάνω από το 200% του ΑΕΠ, έκρηξη του ελλείμματος εξωτερικών συναλλαγών στο πρώτο εξάμηνο, κραχ στα δημόσια έσοδα στο επτάμηνο, έλλειμμα του προϋπολογισμού στα 10,9 δισ. ευρώ, στα χαμηλότερα επίπεδα από το 2013 το ισοζύγιο προσλήψεων - αποχωρήσεων στο διάστημα Ιανουαρίου - Ιουλίου, αυξήθηκε 13% ο αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων τον Ιούλιο, λίγο πριν από την εισαγωγή τους στην Εντατική βρίσκονται κλάδοι παραγωγικοί.
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι να πέσει χρήμα στην αγορά, να εγκαταλειφθούν το ταχύτερο δυνατόν μέτρα που έχουν αποδειχθεί μη αποτελεσματικά και να καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε να περιοριστούν οι δύσκολα αναστρέψιμες αποφάσεις. Η ανεργία δεν έχει δείξει ακόμη τα… δόντια της. Έχει «κρυφτεί» πίσω από τις αναστολές συμβάσεων εργασίας και τα απαγορευτικά μέτρα για τις 100.000 και πλέον επιχειρήσεις που πήραν μέρος στη μοιρασιά της επιστρεπτέας προκαταβολής.
Με την ένταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο να βρίσκεται στο απόγειο. Η Τουρκία συνεχίζει να δεσμεύει περιοχές και να πραγματοποιεί έρευνες απειλώντας ότι θα χτυπήσει, αν τα ελληνικά πλοία επιχειρήσουν να τις εμποδίσουν, η Ελλάδα συγκεντρώνει δυνάμεις, οι οποίες επιτηρούν, οι διαμεσολαβητές ανησυχούν, τα καμπανάκια για δυστύχημα βροντούν. Κυρώσεις στην Τουρκία; Όχι ακόμα. Αλληλεγγύη και υπομονή.
Αναμονή σε όλα. Με όσες δυνάμεις του έχει περισσέψει του καθενός. Αναμονή, που καλύπτει σαν ομίχλη όλη την έκταση του πνεύματος, που δεν σε αφήνει να σκέφτεσαι, να ενεργείς, να υπάρχεις ξεκάθαρα. Αναμονή που δε μας αφήνει να δούμε με αισιοδοξία και προοπτική το μέλλον. Και με αναταράξεις που αλλάζουν δυστυχώς και τη σχέση των ανθρώπων με τον χρόνο. Και αυτή είναι ίσως η πιο ριζική ανατροπή τούτης εδώ της εποχής…