Όχι άλλα δάκρυα…

● Ανοίγοντας ο Έλληνας το λεξικό, (όλοι έχουν… ένα Μπαμπινιώτη στο σπίτι τους…), κοιτάζει την ακριβή σημασία του ρήματος οδύρομαι! Διαβάζουν με τη δέουσα προσοχή και αντιλαμβάνονται, πως αυτό σημαίνει: κλαίω δυνατά και απαρηγόρητα!
Αλλά, τι να κοιτάξουν το λεξικό, αφού αυτή την εικόνα, τη βλέπουν ξεκάθαρα, στην ελληνική κοινωνία! Κλαυθμοί και οδυρμοί παντού!
Κάποιοι ευαίσθητοι, κλαίνε… συγκινημένοι, γιατί είδαν ξανά, μετά από καιρό, το Σωτήρη Τσιόδρα, στην υγειονομική ενημέρωση! (Εκτιμήθηκε… πως η πλειοψηφία των Ελλήνων, θέλει τον Τσιόδρα, και το Χαρδαλιά της!)
Άλλοι, «κλαίνε τη μοίρα τους» γυρνώντας από… τις τριήμερες διακοπές του καλοκαιριού! (Εσπευσμένες επιστροφές στη βάση, λόγω οικονομικού και κορωνοϊού!)
Οι περισσότεροι όμως κλαυθμοί και οδυρμοί, πέφτουν στα νησιά, από τους επαγγελματίες του τουρισμού και το κλάμα φτάνει σε… επίπεδα παροξυσμού!
Όμως, κάποιοι άλλοι «μασκοφόροι», δεν κλαίνε καθόλου!
«Μπλέκονται» μέσα στο ομοιογενές πλήθος των μασκών και δρουν ανενόχλητοι! (Κλοπές, διαρρήξεις!)
Γενικά το κλίμα είναι «κλαψιάρικο», παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης, να δώσει στον κόσμο ένα κλίμα αισιοδοξίας!
Λένε, πως το φθινόπωρο, «θα κλάψουν μανούλες» καθώς ο κόσμος, δεν θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας, αλλά σε πελάγη αφραγκίας!
Και αυτό είναι μάλλον βέβαιο, καθώς διαφαίνονται ήδη, μεγάλα σημάδια ανεργίας!
Ας ελπίσουμε, τα δάκρυα, λόγω… οικονομικού και κορωνοϊού, να έχουν λίγη διάρκεια και μικρό μέγεθος και να μην είναι… σαν κορόμηλα ή κεράσια Εδέσσης!
«Περαστικά μας»!

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.