Το μεγαλείο σιωπά…

• Αυτή είναι η αλήθεια όσον αφορά στο μεγαλείο του Δημάρχου μας, κ. Ελισάφ, που το αμφισβητεί ο φίλος, τέως και οι δυο μας πλέον, συνάδελφος, κ. Καλτσής, σε τελευταίο του δημοσίευμα, στον «Π.Λ.».
Έχει δίκαιο όσον αφορά στο τουριστικό μας προϊόν και στο πόσο πολλούς λόγους έχουν τα Γιάννενα για να προκαλέσουν το τουριστικό ενδιαφέρον και σ’ αυτό, ο ειδήμων επί του Τουρισμού σύμβουλος κ. Σπύρος Πέγκας θέλησε να προσθέσει, πιστεύω και το διαπολιτιστικό μας στοιχείο, προβάλλοντας ως επιβεβαιωτική για τον χαρακτήρα της πόλης μας τη μοναδικότητα του Εβραίου Δημάρχου μας.
Και ειλικρινά το βρίσκω αυτό πολύ σωστό και πολύ θετικό στοιχείο, σε μια εποχή και σ’ έναν κόσμο που ο σεβασμός στη διαφορετικότητα εκτιμάται ιδιαίτερα.
Είναι ευτύχημα ότι η εποχή μας, ενώ έχει πολλά στοιχεία που θα τη χαρακτήριζαν μειωμένης «τσιβιλιζασιόν» σε σχέση με την τεχνική και επιστημονική της ανάπτυξη που είναι τεράστια και γίνεται ασύλληπτη η διαφορά μεταξύ τεχνικού πολιτισμού και κουλτούρας, έτσι που το… τραπεζάκι να ΄ναι …θεόκουτσο και να μην ισορροπεί πουθενά, παρά ταύτα, σέβεται και εκτιμά, όσο ποτέ, τη διαφορετικότητα, πράγμα που σημαίνει Πολιτισμό και Κουλτούρα!
Κατά τούτο, λοιπόν, τα Γιάννενα και ο λαός τους υπερέχουμε άλλων, γιατί με την ψήφο μας αποδείξαμε ότι είμαστε σε θέση να διακρίνουμε και να εκτιμούμε τη μεγαλοσύνη και την αξία του άλλου, ανεξάρτητα από τη διαφορετικότητα. Γι’ αυτό τη θέση του πρώτου πολίτη της πόλης μας τη δώσαμε στον διαφορετικό, κατά το θρήσκευμα, εξαίρετον δε και πρώτον, κατά τα άλλα, συμπολίτη μας, τον κ. Ελισάφ.
Όσο για το έργο του στο Δήμο, για ό,τι δεν γίνεται ή καθυστερεί, θα πρέπει, όπως κάνει άλλωστε όλος ο λαός, να κατηγορεί εκείνους τους Δημοτικούς Συμβούλους, που κακώς διεκδίκησαν την ψήφο του, αφού ήξεραν ότι ήταν ακατάλληλοι, λόγω ιδιοσυγκρασίας ασφαλώς, να σηκωθούν πάνω από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες αν αυτό απαιτούσε το συμφέρον του Δήμου και των Δημοτών, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα.
Έτσι, εκτιμώ προσωπικά τη μεγαλοσύνη και την αξία των ανθρώπων, οι οποίοι ξέρουν πότε να σιωπούν και πότε να μιλούν δια των έργων τους κυρίως και όταν ακόμα δεν καταγγέλλουν και δεν υβρίζουν τούς… δυνάστες τους, παρ’ ότι αυτοί …οίδασι τι ποιούσι»!
Αμ, ο Χριστιανισμός, φίλοι μου, δεν είναι όνομα και χαρακτηρισμός στις ταυτότητες, γι’ αυτό το ‘βγαλαν και απ’ αυτές άλλωστε και καλά έκαναν αν έτσι το καταντάμε, αλλά είναι ΠΡΑΞΗ που τη δίδαξε ο Χριστός επάνω στο Σταυρό, συγχωρώντας και τους εχθρούς και αγαπώντας και τους διαφορετικούς.