Τα εγκληματικά λάθη και η τραγωδία της Κύπρου…

15η Ιουλίου, 20η Ιουλίου, 14η Αυγούστου: ημερομηνίες ανεξίτηλες στη μνήμη του Κυπριακού Ελληνισμού και του Ελληνισμού όπου γης.

Πραξικόπημα, εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο – πρώτος Αττίλας, δεύτερος Αττίλας με κατάληψη του 40% του εδάφους, με τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές εστίες 200.000 Ελληνοκυπρίων, εν ψυχρῶι δολοφονίες αιχμαλώτων και αμάχων κατά χιλιάδες, εξευτελισμοί κάθε είδους της προσωπικότητας του ανθρώπου που έχουν καταγραφεί στην κρατική προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας κατά της Τουρκίας, μεταφορά αμάχων και αιχμαλώτων στην Τουρκία, βασανιστήρια και βιαιοπραγίες και εξευτελισμοί παντός είδους, αγνοούμενοι άνδρες που καταγράφηκαν ή που εμφανίζονταν σε φωτογραφίες, πολλών από τους οποίους ελάχιστα λείψανα βρίσκονται σε ομαδικούς τάφους και άλλων με διάτρητα κρανία από σφαίρα, και κατοχή που συνεχίζεται μετά από 46 χρόνια!

Προσπαθούμε να βρούμε την αλήθεια για όλα αυτά. Δύσκολο, όμως. Όπως έλεγε ο φιλόσοφος Δημόκριτος, η αλήθεια βρίσκεται στο βυθό. Στο βυθό της θάλασσας και απαιτείται δεινός δύτης για να την ανακαλύψει!
Διαβάζουμε, ακούμε ιστορίες και περιγραφές και μαρτυρίες από αυτούς που τα έζησαν, αλλά υπάρχουν τόσα κενά που δεν μπορεί να συμπληρωθεί σωστά η εικόνα. Τα εμφανή γεγονότα και οι συνέπειες είναι αυτές που περιγράψαμε. Και είναι συνέπειες του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής.
Ωστόσο, είναι πλέον ή εμφανές ότι παίχτηκε ένα ανήθικο παιχνίδι σε βάρος της Κύπρου και του Ελληνισμού. Από ποιους; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο σχεδιασμός έγινε από τον Κίσινγκερ, τον τότε υπουργό εξωτερικών της Αμερικής, ο οποίος εξαιτίας του τότε σκανδάλου Watergate και της ουσιαστικής εξουδετέρωσης του Προέδρου που ήταν αναμεμειγμένος σε αυτό, του Νίξον, ενεργούσε ανεξέλεγκτα.
Το γιατί το έκανε, είναι φανερό. Ο Μακάριος, εξαιτίας της πολιτικής του, εθεωρείτο ότι ήταν – εξάλλου το έλεγαν φανερά – ο «Κάστρο της Μεσογείου». Δεν μπορούσαν οι ΗΠΑ να ανεχθούν σε μια περίοδο του ψυχρού πολέμου να υπάρχει κάποιος που το έπαιζε μεγάλος ηγέτης και διακινδύνευε τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Αμερικής. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να φύγει από τη μέση.
Το μέσον για να γίνει αυτό ήταν εύκολο να βρεθεί. Η χούντα στην Ελλάδα και ο διχασμός στην Κύπρο. Ήταν εύκολο να εξαπατηθεί η χούντα του Ιωαννίδη. Φαίνεται ότι ενθαρρύνθηκε να οργανώσει το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου με την υπόσχεση πιθανότατα της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Με αυτόν τον τρόπο απαλλάσσονταν από τον «Κάστρο της Μεσογείου», τον Μακάριο, και από την άλλη έμπαινε αυτόματα η Κύπρος στο ΝΑΤΟ. Αν αυτό το σχέδιο αποτύγχανε, τότε η εναλλακτική λύση ήταν η διαίρεση της Κύπρου στα δυο: Πώς; Με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Δημοσιεύτηκε χάρτης του Κίσινγκερ με την Κύπρο διαιρεμένη, όπως έγινε με την εισβολή της Τουρκίας.
Έτσι, με τη μισή Κύπρο να κατέχεται από την Τουρκία και με την άλλη μισή κουτσουρεμένη Κυπριακή Δημοκρατία, θα ήλεγχε και τις δυο χώρες, και την Τουρκία και την Ελλάδα, και φυσικά και την Κύπρο.
Όπως είπαμε, για να πραγματοποιηθούν αυτά, υπήρχαν οι προϋποθέσεις. Ο διχασμός στην Κύπρο που συνεχιζόταν και θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν ο Μακάριος δεν περιστοιχιζόταν από συμβούλους που κάθε άλλο παρά καλό έκαναν στην Κύπρο. Υπήρξαν προσπάθειες συμβιβασμού και συνεργασίας των δυο πλευρών, των Μακαριακών και των Γριβικών, οι οποίες ματαιώθηκαν εξαιτίας και της άκρατης φιλοδοξίας του Μακαρίου.
Κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της νεαρής Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Μακάριος δεν επέτρεψε τη δημιουργία πολιτικών κομμάτων. Ενωτικοί καταδιώκονταν και ξυλοκοπούνταν. Και αργότερα, μετά από κάποιες δολοφονικές επιθέσεις εναντίον του, αντί να προσπαθήσει να βρει έναν τρόπο συμβιβασμού, ώστε να μην φτάσουν τα πράγματα στα άκρα, οργάνωσε την λεγόμενη Προεδρική Φρουρά, που ήταν απόλυτα αφοσιωμένη στο πρόσωπό του ως αντιστάθμισμα της ΕΟΚΑ Β΄. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για φρικτά βασανιστήρια μελών της ΕΟΚΑ Β΄ που συλλαμβάνονταν. Αυτό οδήγησε σε μεγαλύτερη διάσταση και μίσος μεταξύ των μεν και των δε.
Η χούντα του Ιωαννίδη, τουλάχιστον από πολλές μαρτυρίες, και από τα όσα είπε ο Ιωαννίδης σε συνέντευξή του πριν από τον θάνατό του και δημοσιεύτηκαν αργότερα, είχε δώσει εντολή στους αρχηγούς των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων, Αραπάκη και Παπανικολάου, να κτυπήσουν τις αποβατικές δυνάμεις των Τούρκων. Αυτοί αρνήθηκαν, όπως είπε και όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, και αποφάσισαν να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς.
Υπήρξε κάποια προσυνεννόηση, συνωμοσία, πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών για επάνοδο της δημοκρατίας στην Ελλάδα με τη θυσία της Κύπρου; Ακούγεται και αυτή η εκδοχή, είναι δύσκολο ωστόσο να το αποδείξει κάποιος, όταν πολλά από αυτά γίνονται στο σκοτάδι. Παραμένουν εικασίες, μέχρι να επαληθευτούν.
Ο Μακάριος εξώθησε τα πράγματα στα άκρα, όχι μόνον με την επιστολή που έστειλε στον Γκιζίκη, με την οποία ζητούσε την άμεση απομάκρυνση όλων των Ελλήνων αξιωματικών από την Κύπρο, πράγμα που θα σήμαινε ανυπολόγιστη αποδυνάμωση της άμυνας του νησιού. Υπάρχει, επίσης, μαρτυρία, την οποία μου έδωσε κάποιος που υπηρετούσε εκείνη την εποχή στην Εθνική Φρουρά, ότι ο Μακάριος είχε αποφασίσει, αν δεν ικανοποιείτο η απαίτησή του, να ρίξει αναισθητικό στο φαγητό των αξιωματικών, να τους μαζέψει και να τους στείλει στην Ελλάδα!
Έγινε το πραξικόπημα. Ανεπιφύλακτα καταδικαστέον. Ερώτημα: αν ήθελαν οι πραξικοπηματίες να σκοτώσουν τον Μακάριο, γιατί δεν το έκαναν κατά τη διαδρομή του από το Τρόοδος, όπου παραθέριζε, προς το Προεδρικό Μέγαρο στη Λευκωσία; Πράγμα που θα ήταν πανεύκολο;
Και εφόσον επιτέθηκαν στο Προεδρικό Μέγαρο, πώς και γιατί άφησαν τον Μακάριο να φύγει από το πίσω μέρος; Ποιον ρόλο έπαιξαν οι Άγγλοι όλη αυτήν την περίοδο; Αποκλείεται να μην ήξεραν τα σχέδια είτε της χούντας είτε των ΗΠΑ.
Σώζεται ο Μακάριος και μεταφέρεται από τους Άγγλους από την Πάφο στις βάσεις τους στο Ακρωτήρι, από εκεί στη Μάλτα και το Λονδίνο, και εκείθεν στη Νέα Υόρκη, όπου εκφωνεί τον περιβόητο λόγο του στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αυτόν τον λόγο θα μπορούσε να τον είχαν γράψει οι Τούρκοι. Έδινε όλα τα προσχήματα στην Τουρκία για να εισβάλει! Οι Τούρκοι είχαν ανεβάσει στο διαδίκτυο αυτόν τον λόγο, για να τον διαβάσει όποιος ήθελε, εφόσον τους εξυπηρετούσε.
Τι έλεγε σε αυτήν την ομιλία του ο Μακάριος; Ότι το πραξικόπημα δεν ήταν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων (not an internal matter of the Greek Cypriots) αλλά ότι επηρεάζει και τους Τουρκοκυπρίους (The Turks of Cyprus are also affected), ότι το πραξικόπημα έγινε με σκοπό την κατάλυση της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και την Ένωση με την Ελλάδα (the union of Cyprus with Greece) και ότι ο νέος Πρόεδρος που ανέλαβε, o Νίκος Σαμψών, είναι ένας «well-known gun-man», ένας τρομοκράτης δηλαδή, αυτός που καταδικάστηκε δις εις θάνατον από τους Άγγλους αποικιοκράτες για τη δράση του στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ και υπέστη φρικτά βασανιστήρια.
Το επιστέγασμα όλων ήταν ο χαρακτηρισμός του πραξικοπήματος ως εισβολής (It is clearly an invasion from outside), και μάλιστα αυτό το επανέλαβε αρκετές φορές. Αυτό νομιμοποιούσε απόλυτα το δικαίωμα της Τουρκίας για εισβολή στην Κύπρο.
Και ένα τελευταίο, αλλά καίριας σημασίας ερώτημα: Γιατί η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή επέτρεψε στους Τούρκους από τις 22 Ιουλίου μέχρι τις 14 Αυγούστου να αποβιβάζουν ανενόχλητοι στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας στρατιωτικό υλικό και άνδρες, με τα οποία μπόρεσαν να ολοκληρώσουν το ανόσιο και εγκληματικό έργο τους; Το περιβόητο «Η Κύπρος κείται μακράν» θα μείνει στην ιστορία ως η χειρότερη μορφή εθνικής αδράνειας για την αποτροπή μιας πρωτοφανούς για την Κύπρο τραγωδίας.
Δεν θα τελειώσουμε, χωρίς να αποδώσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε όλους εκείνους, Ελληνοκύπριους και Ελλαδίτες, που αγωνίστηκαν εναντίον του Τούρκου εισβολέα χωρίς ουσιαστική βοήθεια από τη μητέρα Ελλάδα και έβαψαν με το αίμα τους το μαρτυρικό χώμα της Κύπρου, ένα νησί Ελληνικό από τα βάθη των αιώνων, που ο πληθυσμός του, 80% του συνολικού πληθυσμού, είχε ένα και μόνο όνειρο, την Ένωσή του με τη μητέρα Ελλάδα, η οποία μητέρα και στην περίπτωση της Κύπρου, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, φέρθηκε χειρότερα και από μητρυιά.
Αιωνία τους η μνήμη! Δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ!