Ας πρόσεχε…

● Ένας «χορτάτος» μη νομίζετε πως είναι εύκολο να καταλάβει έναν πεινασμένο! Ο πρώτος, τις περισσότερες φορές «ρεύεται» για να χωνέψει και ο δεύτερος αναλογίζεται πώς βρέθηκε σ’ αυτή τη θέση και δεν μπορεί να το πιστέψει…
Γιατί τα προηγούμενα χρόνια που ζούσε στο χωριό του, είχε τα προς το ζην! Από τη στιγμή όμως που πάτησε το πόδι του στην πρωτεύουσα, για να… βελτιώσει τη ζωή του, βίωσε την αληθινή φτώχεια και η ευθύνη είναι απόλυτα δική του!
Είχε αυτή την επιθυμία της… μεγάλης ζωής και αυτή νόμιζε θα την προσφέρει η μεγαλούπολη! (Χαίρε… χάος αμέτρητο!).
Με την επιθυμία όμως ελάχιστα πράγματα επιτυγχάνονται, ενώ με την προνοητικότητα πάρα πολλά! Και αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά… ο Θουκυδίδης!
Πούλησε λοιπόν τα υπάρχοντά του στο χωριό και από… κλασικός χωρικός, θέλησε να γίνει μεγαλοαστός! Γίνονται όμως αυτά τα πράγματα;
Στο ήσυχο χωριό του ζούσε σκάβοντας τη γη! Ενώ στην πόλη του «έσκαψαν το λάκκο» τα λαμόγια και οι επιτήδειοι!
Έκανε παρέα με… πρωτευουσιάνους φίλους, ξεχνώντας το αγνό του παρελθόν!
Αλλά αυτοί τον «ξάφρισαν», τρώγοντάς του τα χρήματα σε χρόνο μηδέν!
Κι αυτός ξεκίνησε πάλι… απ’ το μηδέν! Αλλά, 0+0=0! (Άσχετα αν… κάποτε, 0+0=14!).
Έτσι, ο… πρωτευουσιάνος χωρικός, πέρασε δύσκολα χρόνια στην πόλη, χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς φαΐ! (Είχε… να «ρευτεί» ένα μακρύ διάστημα!).
Τελικά, καταδίκασε ο ίδιος τον εαυτό του, καθώς δεν διέθετε προνοητικότητα και η «μεγάλη ζωή» και οι «επιθυμίες του», ασφαλώς και έμειναν ανεκπλήρωτες!
Και μία ωραία πρωία, πήρε το λεωφορείο της επιστροφής και γύρισε στο χωριό, όπου έγινε υπάλληλος… του Αλβανού στον οποίο είχε πουλήσει την περιουσία του! Είναι αυτό που λέμε: Αλβανός επιχειρηματίας, προσέλαβε Έλληνα εργάτη, έναντι… χαμηλής αμοιβής! Ας πρόσεχε!

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.