Είμαστε μια χώρα για τα… πανηγύρια!

on 10 Ιουλίου 2020.

Πανηγύρια στην Ελλάδα. Ποιος δεν έχει πάει έστω και σε ένα από αυτά; Ποιος δεν έχει χορέψει, δεν έχει μεθύσει, δεν έχει φάει παραδοσιακά φαγητά;

Ποιος δεν έχει αισθανθεί αυτή τη διονυσιακή έκσταση; Ή στην πιο απλή κατάσταση, ποιος είναι ο Έλληνας ή ξένος που δεν έχει χαρεί και δεν έχει νιώσει απελευθερωμένος έστω για λίγα λεπτά που διαρκεί ο χορός;

Τα πανηγύρια είναι στο DNA του Έλληνα, αν και σε πολλές χώρες υπάρχουν ανάλογοι τρόποι εορτασμού. Όποιος έχει πάει στη Γερμανία π.χ. θα έχει πέσει πάνω σε Γερμανούς που αγκαλιασμένοι πίνουν μπύρες και χορεύουν και τραγουδούν μέχρι πρωίας.

Με πρόχειρους υπολογισμούς, μόνο στα νησιά της Ελλάδας λαμβάνουν χώρα πάνω από 20 χιλιάδες πανηγύρια κάθε χρόνο. Το καλοκαίρι εννοείται που διακοπές και πανηγύρι είναι συνδεδεμένα. Πώς, λοιπόν, να βγάλεις από τα εσώψυχα του Έλληνα τη γιορτή αυτή; Πώς να του αφαιρέσεις αυτή τη διονυσιακή παραζάλη που αισθάνεται έχοντας πιεί και μπύρες, κρασιά ή τσίπουρα;
Πώς να του κόψεις την ορμή του να σηκωθεί από το τραπέζι να ρίξει μια γυροβολιά, αγκαλιά με γνωστούς και αγνώστους. Και μαζί να ξορκίσουν τα κακά της ζωής τους και να επιστρέψουν στην καθημερινότητα της εργασίας τους έχοντας νιώσει για λίγες ώρες ελεύθεροι; Τι να κάνουμε. Εμείς οι Έλληνες είμαστε για τα… πανηγύρια. Κι αυτή τη φορά δεν είναι ειρωνική η έκφραση.
Τι γίνεται όμως όταν ο κορωνοϊός καραδοκεί; Όταν το δεύτερο κύμα πανδημίας μας χτυπά την πόρτα και όταν ήδη τρέμουμε για τους τουρίστες που έρχονται και ποιος ξέρει αν είναι φορείς του ιού;
Οι πρόσφατες εικόνες από πανηγύρια στου Γκύζη ή στην Αλίαρτο είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Πόσες γιορτές δεν έχουν πάρει χαμπάρι οι αρχές και πόσα ακόμη πανηγύρια θα γίνουν μέσα στο καλοκαίρι χωρίς κανόνες;
Η κοινωνική αποστασιοποίηση, η ατομική ευθύνη, ο φόβος μπροστά στον άγνωστο ιό, η αγωνία για τους ηλικιωμένους συγγενείς έχουν… πάει περίπατο.
Μπροστά στη… διονυσιακή μέθεξη όλα υποχωρούν. Θα το πληρώσουμε ακριβά;
Ποιος ξέρει. Σίγουρα το επόμενο δίμηνο θα είναι εξαιρετικά κρίσιμο και μακάρι να μην έχουμε νεκρούς ή βαριά ασθενείς στις εντατικές επειδή τα πανηγύρια είναι «κινούμενες βόμβες».
Μακάρι οι γιορτές αυτές να γίνουν χωρίς παρατράγουδα, όμως είναι ο φόβος και τρόμος των επιστημόνων.
Αν ένας νοσεί μπορεί να κολλήσει 15 ακόμη σε ένα πανηγύρι σε ανοικτό χώρο, λένε οι επιστήμονες. Σε κλειστό χώρο ο κίνδυνος δεκαπλασιάζεται.
Και πλέον το δίλημμα είναι ξεκάθαρο. Η ζυγαριά έχει από τη μια την ανεξέλεγκτη θέληση του Έλληνα (και του τουρίστα) να πάει σε πανηγύρια με μερικές χιλιάδες ακόμη και να χορέψει αγκαλιά και χωρίς κανένα μέτρο προφύλαξης. Κι από την άλλη το φόβο μιας διασποράς του κοροναϊού που θα τινάξει στον αέρα όλες τις θυσίες που κάναμε από τον Μάρτιο και μετά.
Μήπως, λοιπόν, για φέτος να το… δούμε αλλιώς; Μήπως να πάμε στα όμορφα νησιά, να χαρούμε τις εκπληκτικές παραλίες, με προφύλαξη πάντα, και να αφήσουμε τα πανηγύρια για του χρόνου;
Εντάξει, υπάρχει και η οικονομική πλευρά της υπόθεσης, αλλά μήπως είναι καλύτερα να στερηθούμε για φέτος αυτή τη διονυσιακή μέθεξη, μπας και γλιτώσουμε τα χειρότερα με τον κορωνοϊό;
Η επιλογή είναι του καθενός, η ευθύνη αποκλειστικά δική του.
Και προσοχή. Ούτε μας… ψεκάζουν, ούτε είναι ψεύτικη η ασθένεια, ούτε θέλουν να μας μαντρώσουν οι «Νεοταξικοί». Όλοι οι αρνητές της κατάστασης είναι για τα… πανηγύρια μεταφορικά.
Εμείς που θέλουμε τα πανηγύρια στην κυριολεξία απλά πρέπει να δούμε τη μεγάλη εικόνα.

(στο «in.gr»)