Οι Ευρω-βολεμένοι…

on .

Με αφορμή την κραυγαλέα, ανεπίτρεπτη ηθικά, για έναν «αριστερό» ευρωβουλευτή συμπεριφορά του Δημ. Παπαδημούλη γράφεται το παρόν όχι για να στιγματίσει τη γενναιοδωρία του να προσφέρει τα «καθαρά… κέρδη» από τα, καθ’όλα νόμιμα αποκτηθέντα, σε εξευτελιστικές τιμές, σπίτια φτωχών οικογενειών με χρήματα που εισπράττει, πάλι νόμιμα, από τα ταμεία της Ε.Ε., η οποία τα ενοικιάζει σε απένταρους μετανάστες με ενοίκια υψηλότερα των τρεχουσών τιμών, τα οποία, αν δεν γινόταν τόσος θόρυβος, θα κατέληγαν στην φτωχή τσέπη του κ. Ευρωβουλευτή αθορύβως και ομαλώς. Αλλά, για να αναδείξει το γεγονός ότι οι πλέον ευνοημένοι και ταυτόχρονα οι πλέον ανεύθυνοι αλλά πλουσιοπάροχα αμοιβόμενοι, πολιτικοί των ημερών μας είναι οι Ευρωβουλευτές μας.
Κατά τον κορυφαίο της δημοσιογραφίας, της οικονομικής, της πολιτικής και κοινωνικής ανάλυσης και τέως Ευρωβουλευτή κ. Γιάννη Μαρίνο, τα χρήματα που κατά μήνα διαχειρίζεται ένας ευρωβουλευτής (μισθός, γραφεία, μετακινήσεις, βοηθητικοί υπάλληλοι, παρουσίες στις συνεδριάσεις στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο των 320 ευρώ ημερησίως, κ.α.) κυμαίνονται πέριξ των 40.000 ευρώ (ΒΗΜΑ, 7 Ιουνίου 2020). Ποσό, προκλητικά υπέρογκο για μια Ε.Ε. με εκατομμύρια δυστυχούντες που δεν ξέρουν αν την επαύριο θα έχουν χρήματα για να εξασφαλίσουν τον επιούσιο της ημέρας.
Πρωταρχικό ρόλο στον καθορισμό αυτών των υψηλών αποζημιώσεων έπαιξε, ως γνωστόν, η Γερμανία και οι άλλοι ακολούθησαν μπροστά στο μήνα που δεν τρέφει τους 9, αλλά τους 19 και πλέον. Έτσι, όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γλυκαίνονται σε τόσο μέλι, είναι φυσικό να μην θέλουν να ξεκολλήσουν απ’ αυτό, ιδίως αυτοί των νοτίων χωρών, οι οποίοι, επιστρέφοντας, το πολύ – πολύ να ξαναεκλεγούν βουλευτές με τις ασύγκριτα μικρότερες αμοιβές ή να μην ξαναεκλεγούν και να πάνε στα γραφεία τους κυνηγώντας πελάτες, δηλαδή από το «ύψος» στο «βάθος».
Γιατί λοιπόν τόσος θόρυβος γύρω από τον κ. Παπαδημούλη όταν το χρήμα εξαγοράζει τους πάντες και τα πάντα, εκμαυλίζει υγιείς συνειδήσεις, εξευτελίζει ιδεολογίες, πολλώ δε μάλλον ψευδο-ιδεολόγους αριστερούς που κατέκλυσαν τον ΣΥΡΙΖΑ;
Ο άνθρωπος νόμιμα τα εισπράττει και νόμιμα τα διαχειρίζεται, αν και για κάποιους κυκλοφόρησαν φήμες (κακόφημες;) ότι ενώ δεν είχαν υπαλλήλους στα γραφεία τους εισέπρατταν αντ’ αυτών τους μισθούς τους προς τιμήν του ελληνικού δαιμονίου… Ντροπή…
Οι διαμαρτυρίες εντός του ΣΥΡΙΖΑ λένε οι κακές γλώσσες, προέρχονται απ’ το φθόνο τους ότι ο κ. Παπαδημούλης πλουταίνει, ενώ αυτοί πένονται και όχι από το ότι η συμπεριφορά του αντίκειται στην «αριστερά…» ιδεολογία του κόμματος.
Οι ευρωβολεμένοι, και όχι ευρωβολεψίες, όπως τους αποκαλούν μερικοί, είναι οι πλέον ευφυείς πολιτικοί των ημερών μας. Υψηλές συνολικά αμοιβές, απυρόβλητο, αφ’ υψηλού πολιτική κριτική, ταξίδια, αμοιβόμενες συνεδριάσεις, δεξιώσεις, διεθνής προβολή για όσους ξέρουν ξένες γλώσσες, ανεξέλεγκτη προσφορά έργου (εκτός αν τους ανατεθεί κάποια επιτροπή), εμφανίσεις στα ΜΜΕ με ευρωπαϊκή φινέτσα, κ.α.π.
Όλ’ αυτά με μοναδικό, κυρίως, προσόν την αναγνωρισιμότητα… Δεν τους αξίζουν, όθεν, και μπράβο και εύγε; Γιατί λοιπόν να μην θέλουν να έχουν συνεχώς το δάκτυλο στο μέλι και να μην πασχίζουν να πείσουν όχι μόνο τους άλλους αλλ’ ακόμη και τους εαυτούς τους ότι η παρουσία τους μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου είναι απαραίτητη για το εθνικό συμφέρον και ότι η απουσία τους θα ήταν ολέθρια;
Έτσι, κάποιοι τα καταφέρνουν να εκλέγονται δυο και τρεις φορές αν τάχουν καλά με τον αρχηγό του κόμματος, όπως π.χ. ο κ. Παπαδημούλης, τον οποίο ο κ. Τσίπρας έσπευσε να καλύψει «ηθικά…» μετά τη μεγάλη δωρεά (!) μερικών χιλιάδων (;) ευρώ, ως πότε (;) των καθαρών κερδών (πόσα;) από τα σπίτια φτωχών οικογενειών, που στον αγώνα του κατά των αισχροκερδών καπιταλιστών, πρόλαβε αυτός ο αριστερός… να τ’ αγοράσει κι έτσι δεν έπεσαν στα χέρια τους… δικαιώνοντας τη συνεχή πάλη κατά της ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας!
Η «δωρεά», λένε πολλοί, θα είχε νόημα, αν την είχε κάνει πριν σηκωθεί τόσος κονιορτός γύρω απ’ αυτή. Γιατί όμως τόσος θόρυβος; Υπάρχουν ευεργέτες αριστεροί; Είδε κανείς κάποια πτέρυγα νοσοκομείου; Κάποιο γηροκομείο; Κάποιο ορφανοτροφείο; Ή ακόμα κάποια οργανωμένα συσσίτια για να μην λιποθυμούν παιδιά από την πείνα; Όταν όμως αρρωσταίνουν τρέχουν, χωρίς τύψεις της αριστεράς… συνείδησής τους να νοσηλευθούν στην πτέρυγα του τάδε ευεργέτου στα κρατικά νοσκομεία.
Βέβαια όλοι τους επικαλούνται το σταυρό προτίμησης. Ο σταυρός προτίμης που καθιέρωσε η κυβέρνηση Σαμαρά και ξεσήκωσε, τότε, θύελλα διαμαρτυριών απ’ αυτούς που ήθελαν να εκλέγονται με «λίστα» ελέω ευνοίας αρχηγού, αποτελεί ένα θετικό βήμα αλλά πάσχει στην εφαρμογή του –πανελλαδική- ενώ θα έπρεπε να είναι περιφερειακή, όπου οι πολίτες γνωρίζουν τους υποψηφίους και οι πιθανότητες να εκλέγονται οι καλύτεροι είναι πολύ μεγαλύτερες.
Ας το μελετήσουν οι αρμόδιοι κι ας βελτιώσουν το σύστημα εκλογής των ευρωβουλευτών και όχι των ευρωβολεψιών, που αποτελούν, δυστυχώς, τη συντριπτική πλειοψηφία σε όλα τα κόμματα της πολιτικής σκηνής. Αυτοί ευφυώς εισπράττουν στο εξωτερικό ενώ οι άλλοι μάχονται στο εσωτερικό για να πληρωθεί το «αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες».