ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ: 28 χρόνια έργου και προσφοράς στην Αρχιεπισκοπή Αλβανίας

Η επέτειος των 28 χρόνων από την εκλογή ως Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυραχίου και πάσης Αλβανίας του Μακαριωτάτου Αναστασίου, εορτάστηκε, προχθές Τετάρτη, στον καθεδρικό ναό «Ανάσταση» των Τιράνων.

Στην πολυαρχιερατική θεία λειτουργία, όπου προεξήρχε ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλβανίας, συλλειτούργησαν ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος, ο Μητροπολίτης Αμαντίας Ναθαναήλ και ο Επίσκοπος Βίλιδος Άστιος.
Με συγκίνηση ο κ. Αναστάσιος επέστρεψε στις 24 Ιουνίου του 1992 και θυμήθηκε: «Ακριβώς στις 24 Ιουνίου του 1992, ένα τηλεφώνημα με πληροφόρησε ότι είχε εκλεγεί μια καινούργια Σύνοδο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας και Αρχιεπίσκοπος θα ήμουν εγώ. Ήμασταν τότε σε συνθήκες πολύ δύσκολες. Το τηλεφώνημα μας βρήκε σ’ ένα μικρό διαμέρισμα πολυκατοικίας της πόλεως. Οι περισσότερες εκκλησίες ήταν χαλασμένες, φτωχικές. Ακόμη και ο κεντρικός ναός του Ευαγγελισμού, πάρα πολύ παραμελημένος. Εκείνη την ημέρα δεν είπαμε ούτε ναι, ούτε όχι. Κύλησαν οι επόμενες ημέρες με προσευχή και τη συνέχεια την ξέρετε. Ας δοξάσουμε το Θεό, γιατί ύστερα από τόσα χρόνια, μας αξιώνει σήμερα να λειτουργούμε σ’ αυτόν το ναό».
Αφού ευχαρίστησε, μέσα από την καρδιά του, όπως είπε, όλους όσους αυτά τα χρόνια συμπορεύτηκαν μαζί του, τους Επισκόπους, τους πρεσβυτέρους, τους διακόνους, τους λαϊκούς συνεργάτες και όλο το λαό, τόνισε ότι το κυρίως ζητούμενο για όλους μας είναι ο αγιασμός.
«Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Αυτός είναι ο κύριος σκοπός της ζωής μας. Έτσι αποτελούμε ζωντανό κύτταρο της Σώματος του Χριστού. Ας δείξουμε, λοιπόν, όλοι, περισσότερο ενθουσιασμό. Περισσότερη πίστη. Περισσότερη αγάπη. Περισσότερη υπομονή. Περισσότερη διάθεση συμφιλιώσεως και συγχωρήσεως. Περισσότερη ταπείνωση. Αν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, θα είμαστε μια ζωντανή Ορθόδοξη Εκκλησία. Μια παρηγοριά για όλο το λαό», κατέληξε.

Με πλούσιο έργο…
Είναι ευρέως γνωστό, αλλά και ευρέων διαστάσεων, το έργο, μέσα σε σκληρές, έως εχθρικές, μερικές φορές, συνθήκες ειδικά στο αρχικό στάδιο, του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.
Όμως είναι σφραγισμένο και διαποτισμένο με την αγνότητα της καρδιάς του, γι΄ αυτό συνέβαλε καθοριστικά όχι μόνο στην αναγέννηση εκ θεμελίων της Εκκλησίας της Αλβανίας, αλλά και στην αναζωογόνηση της αλβανικής κοινωνίας. Και όσους τον πολέμησαν τους συγχώρησε, άνοιξε την αγκαλιά του για όλους και σήμερα είναι μια προσωπικότητα αγαπητή και αποδεκτή στον αλβανικό λαό και αναγνωρισμένη διεθνώς. Οι βηματισμοί του, διακριτικοί και συνάμα ουσιαστικοί, με σεμνό και ταπεινό φρόνημα, απέδωσαν καρπούς πολλούς. Λειτουργικούς, ποιμαντικούς, κοινωνικούς εκπαιδευτικούς, φιλανθρωπικούς.
Δημιουργήθηκαν υποδομές όχι μόνο στο χώρο της Εκκλησίας, ανακαινίστηκαν ναοί και μοναστήρια ή χτίστηκαν καινούργιες εκκλησίες, αλλά και στο κράτος (δρόμοι, υδραγωγεία, τεχνικά και αγροτικά έργα κλ.π). Επίσης επένδυσε πολλά στο χώρο της εκπαίδευσης. Και δικαιώνεται συνεχώς. Χορταίνει και ξεδιψάσει πεινασμένες και διψασμένες νεανικές ψυχές. Τις οδηγεί σε αληθινές πηγές. Και του το αναγνωρίζουν με τη γλυκόφωνη καμπάνα της δόνησης του εσωτερικού τους κόσμου, που μετατρέπεται σε χείμαρρο πνευματικότητας, μέσω του οποίου εξωτερικεύονται αισθήματα και συναισθήματα.
Τα Εκπαιδευτήρια, που ίδρυσε σ΄ ολόκληρη την Αλβανία, είναι πρωτότυπα και προσφέρουν ουσιαστική μάθηση και διαμορφώνουν ήθος, καλλιεργώντας ψυχικά χαρίσματα. Αναπτύσσουν διάφορες δραστηριότητες, όπως μαθητικούς διαγωνισμούς φωτογραφίας και ζωγραφικής, προγράμματα πληροφορικής και άλλα, ημερίδες επαγγελματικού προσανατολισμού, εκδρομές κ.λπ., γεγονός, που σε συνδυασμό με το καταρτισμένο διδακτικό προσωπικό και τις σύγχρονες εγκαταστάσεις, τα κατατάσσει στα πρωτοπόρα της Αλβανίας.
***
Και τα κατόρθωσε αυτά, που φαίνονται ακατόρθωτα, με ανεξάντλητη αγάπη, που αντλεί από τη χάρη του Θεού και τη στήριξη του λαού. Συντονίζει το ρυθμό του σώματος και της ψυχής του στην πορεία της προσωπικής του ευθύνης, βάσει της αποστολής του. Γι’ αυτό οι Ορθόδοξοι και όχι μόνο της Αλβανίας θεωρούν τον Αναστάσιο πηγή ανάστασης για τη χώρα τους. Τις ανάγκες του ποιμνίου, πέρα από την άμεση βοήθεια, υλική και ηθική, τις αντιμετωπίζει θεραπευτικά στην προοπτική της ψυχικής ανάτασης των ανθρώπων, που θα τους φέρει κοντά με την αληθινή ζωή, που είναι ο Χριστός.
Άρα δεν περιορίζεται σε μια ενδοκοσμική θεώρηση των πραγμάτων, αλλά προσανατολίζει σε μια οντολογική προοπτική. Δημιουργεί και ταυτόχρονα νοηματοδοτεί πνευματικά τους στόχους του.