Τα σχολεία του τότε και του σήμερα…

on .

Τα Σχολεία αρχίζουν και ενώ γονείς και μαθητές, εκπ/κοί και άλλοι εμπλεκόμενοι φορείς της Παιδείας προγραμματίζουν τα της Σχολικής χρονιάς οι Συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί, Νηπιαγωγοί και πάνω γυρίζουν λίγα ή πολλά χρόνια πίσω και θυμούνται τα Σχολεία τους και τους μαθητές τους, τις χαρές και τις λύπες τους και γενικά τις συνθήκες με τις οποίες υπηρέτησαν την πατρίδα στα πρόσωπα των εκατοντάδων παιδιών… Ποτέ βέβαια δεν είναι ιδανικές οι συνθήκες λειτουργίας των Σχολείων, όμως ήταν στο χέρι των φωτισμένων εκπαιδευτικών να καταστήσουν το Σχολείο τους ιδανικό όχι τόσο απόυλικοτεχνικής πλευράς όσο από πλευράς ψυχικής διάθεσης και δημιουργικότητας γι’ αυτούς και τους μαθητές, πράγμα που χαράζει ανεξίτηλα βιώματα στο νου και στην καρδιά τους. Οι μαθητές αγαπούσαν τη μάθηση, τον Θεό και την Ελλάδα μέσα από τα σχολικά βιβλία που μύριζαν «θυμάρι, δάφνη και λιβάνι» και από την επιστημοσύνη, την πίστη και την φιλοπατρία των δασκάλων τους που στα χωριά ήταν νύχτα – μέρα μαζί τους.
Η σχολική χρονιά άρχιζε με την παρουσία του ιερέα στο Σχολείο για τον αγιασμό και με το καλωσόρισμα και ευχές των δασκάλων στα παιδιά για καλή χρονιά… Και η χρονιά περνούσε όμορφα, γεμάτη δράση και χαρά, φως και αισιοδοξία με άγνωστο το τέρας που το γέννησε η εξέλιξη και η ευμάρεια του 20ου αιώνα και λέγεται «άγχος»!
Κάθε πρωί αντηχούσε το «Συ που κόσμους κυβερνάς» που τραγουδούσαμε και το «Πάτερ ημών» στην αυλή, ή στις τάξεις κάτω από την εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας. Ας μη πούμε για αριθμό παιδιών! Μελίσσι που βούιζε μέσα και έξω από το Σχολείο, πρωί και απόγευμα και Σάββατα. Και έπεται η συνέχεια.
Σχολικός εκκλησιασμός τις Κυριακές και τις Παρασκευές για τους χαιρετισμούς της Παναγίας. Εθνικές εορτές και Χριστουγέννων. Διαγωνισμοί τον Φεβρουάριο και τον Ιούνιο και εξετάσεις για την εισαγωγή μας στο Γυμνάσιο. Χειροτεχνία και εκμάθηση σχολικών τραγουδιών, γιορτή λήξης των μαθημάτων και Γυμναστικές επιδείξεις και όλα με την ευθύνη των δασκάλων.
Όπου ευνοούσαν οι συνθήκες υπήρχε και σχολικός κήπος όπου δάσκαλοι και μαθητές έπαιρναν τα πιο καλά μαθήματα από τη μάνα γη και τη δασκάλα φύση. «Το μυστικό τους είναι η υπομονή και η υπακοή στους νόμους που έβαλε ο Δημιουργός» κατά την Ιταλίδα ιατρό και παιδαγωγό Μ. Μοντεσσόρι.
Τι να πούμε για τα παιγνίδια στο διάλειμμα και… και…! Μια ζωή γεμάτη ΖΩΗ, που έκανε ευτυχισμένους μαθητές και δασκάλους, ενώ οι γονείς ήταν ήσυχοι στο σπίτι και στις δουλειές τους.
Τώρα γιατί βλέπουμε παντού δυσκολίες; Όλο «Δεν» και «Δεν» και τα ρίχνουμε όλα στις εποχές και στα παιδιά που «άλλαξαν». Δόξα τω Θεώ όλα τα έχουν τα παιδιά. Σύγχρονα Σχολεία, άφθονες δραστηριότητες. Τι τους λείπει; Το «Ελληνόπουλο» στο ποίημα του Β. Ουγκώ που το ρωτάει τι θέλει για να το δει χαρούμενο, απάντησε: «Βόλια, μπαρούτι θέλω, να!».
Στην ειρηνική εποχή μας, που οι βόμβες μολότοφ τη μετατρέπουν σε πιο εμπόλεμη από τις εμπόλεμες, τα παιδιά έχουν ανάγκη από πνευματικά πολεμοφόδια για επανάσταση κατά του αόρατου αλλά αισθητού εχθρού της ψυχής τους και της ευτυχίας τους. Θα τους τα δώσουμε, υπεύθυνοι και μη;
Η νεαρή μεν, σοβαρή δε νέα κ. Υπουργός της Παιδείας θα επαληθεύσει τις προσδοκίες του ελληνικού λαού για το καλό των παιδιών και το απειλούμενο μέλλον της Ελλάδας που πρώτιστα στηρίζεται στην Παιδεία και ύστερα στην οικονομία;
Ελπίζουμε και ευχόμαστε ο Θεός να την ενισχύει στο βαρύ έργο που επωμίσθηκε.
Βεβαίως το «Δει δη χρημάτων» είναι πάντα επίκαιρο αλλά η κακή διαχείριση και χρήση τους είναι βλαβερή και ζημιογόνα όπως μας βεβαιώνει το πρόσφατο παρελθόν των παχέων αγελάδων της ενωμένης Ευρώπης.
Αυτά, από το «χρονοντούλαπο» της μαθητικής και δασκαλικής ζωής με το μάτι της συνταξιούχου που παρά τα πρεσβυωπικά γιαλιά τα βλέπει σαν τωρινά και παρόντα και θα ήθελε να τα ξαναζήσει. Όσο για τις ελλείψεις και τις παραλείψεις, τα λάθη και τα σφάλματα, διότι ουδείς τέλειος ειμή ο Θεός, τ’ αφήνουμε στην δίκαιη κρίση Του και στην απέραντη πατρική αγάπη Του.
***
Καλή Σχολική Χρονιά σε όλους, από τα Νηπιαγωγεία μέχρι τον Πρωθυπουργό και τα Υπουργεία!