Ο Μητσοτάκης και η πραγματικότητα…

 Μια νέα κυβέρνηση με την ψήφο του λαού ανέλαβε την ευθύνη να διαχειριστεί την πορεία της χώρας και σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Η κοινωνία δοκίμασε τα τελευταία χρόνια πολλές περιπέτειες εξαιτίας της πολιτικής που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Εφαρμόστηκε μια πολιτική στη βάση συνθημάτων και στο βωμό των απλουστεύσεων. Οι αυταπάτες και οι ιδεοληψίες οδήγησαν την προηγούμενη κυβέρνηση σε ουτοπίες και γι’ αυτό η πορεία της υπήρξε κυκλική, δηλαδή κατέληξε στο σημείο που ξεκίνησε.

Ευτυχώς όχι σε τραγωδία, όπως έχει συμβεί ιστορικά σε ανάλογες πολιτικές καταστάσεις.
Ευτυχώς που ο λαός μπροστά στα δυσθεώρητα προβλήματα, ατομικά και εθνικά, αντιλήφθηκε τον τυχοδιωκτισμό και την ανεπάρκειά τους και δρομολόγησε άλλες πολιτικές εξελίξεις. Αλλά έχουν απομείνει στη νέα κυβέρνηση πλείστα σοβαρά προβλήματα, τα οποία και χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, ώστε και το δημοκρατικό μας πολίτευμα να σταθεροποιηθεί θεσμικά και οι πολίτες να δούνε το όλο σύστημα με εμπιστοσύνη και ελπίδα.
Για να συμβούν αυτά εκτιμώ πως χρειάζεται μια βασική προϋπόθεση: Πρώτα η κυβέρνηση και ύστερα οι πολίτες, να αποδεχτούμε την πραγματικότητα. Πολλές φορές ο λαός μας λειτούργησε συναισθηματικά και αδιαφόρησε για τα πραγματικά δεδομένα της χώρας, με αποτέλεσμα να υποστεί δοκιμασίες και τραγωδίες. Αυτή η συμπεριφορά από αιώνες έχει εκδηλωθεί όχι μόνο από λαούς, αλλά και με μεγάλους διανοητές και στοχαστές! Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ο Νίτσε υποστήριζε ότι είναι «τόσο παράλογο να θέλουμε η δύναμη να συμπεριφέρεται ως η αδυναμία, όσο και το να θέλουμε η αδυναμία να συμπεριφέρεται ως δύναμη». Και η ναζιστική Γερμανία τον ανακήρυξε επίσημο φιλόσοφο!
Ας μην ξεχνάμε ότι με το ξεκίνημα της οικονομικής μας κρίσης η πλειοψηφία του κόσμου παραδόθηκε στην αγανάκτηση και πίστεψε ότι θα μπορούσε η χώρα «να σωθεί» με τη μυθολογία του Τσίπρα. Και έτσι μπήκαμε σε μια πολιτική πορεία με βαρύτερες συνέπειες και με παράδοση σε ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Το αποτέλεσμα ήταν η κρίση να μην τελειώνει ποτέ και να υπογράφονται επιταγές με εξόφληση στο μέλλον. Θυμηθείτε το Υπερταμείο, τα πλεονάσματα και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Βεβαίως σ’ ένα δημοκρατικό πολίτευμα ο λαός έχει την κύρια ευθύνη για τη λειτουργία του, αφού αυτός αποφασίζει και αυτός δέχεται τις συνέπειες. Έτσι ανέλαβε την ευθύνη και με μεγάλη πλειοψηφία έδειξε την έξοδο στον κ. Τσίπρα. Και τώρα τίθεται το καίριο ερώτημα: Οι πολίτες έχουν αντιληφθεί την πραγματική θέση της Ελλάδας μέσα στον σύγχρονο κόσμο; Γνωρίζουμε όλοι μας ότι ο κόσμος μεταβαίνει από τον βιομηχανικό στον μεταβιομηχανικό καπιταλισμό, όπου τα μέσα παραγωγής και τα αγαθά συγκεντρώνονται στα χέρια λίγων ιδιοκτητών, ενώ διευρύνονται οι ανισότητες και αποθεώνεται ο εξατομικισμός; Αλλά και η επίλυση των εθνικών μας θεμάτων σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τις σχέσεις της χώρας με τους υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως είναι η Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, κ.α.
Με την ανάδειξη της Ν.Δ. στην κυβέρνηση οι ενδείξεις είναι ενθαρρυντικές. Ο κ. Μητσοτάκης με τις πρώτες αποφάσεις του και με τη φιλοσοφία του δείχνει ότι γνωρίζει πολύ καλά την πραγματικότητα της Ελλάδας και της κοινωνίας. Τούτο επιβεβαιώνεται από τις επιλογές του Πρωθυπουργού σε ζητήματα πολύ σοβαρά, όπως είναι η μείωση του ΕΝΦΙΑ, η αλλαγή της φορολογίας, η κατάργηση του ασύλου, η πάταξη της τρομοκρατίας, η επαφή με τους ξένους και μια σειρά άλλων δράσεων. Πείθει ότι κινείται με γνώση και σύνεση και ότι είναι απαλλαγμένος από το σύνδρομο του «εμείς ή εσείς», από μύθους και από λαϊκίστικη νοοτροπία.
Αλλά για να σταθεροποιηθεί η κανονικότητα της χώρας οφείλει η μεν κυβέρνηση να δείξει αποτελέσματα στο οικονομικό πεδίο, ενώ η κοινωνία να αντιληφθεί ότι έχουμε όλοι ευθύνη για το γενικό καλό.
Και έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους τούτη η σκέψη σύγχρονου στοχαστή: «Ο άνθρωπος διώχτηκε κάποτε από τον Παράδεισο εξαιτίας της επιθυμίας του για γνώση. Στην εποχή μας φαίνεται ότι ο ίδιος άνθρωπος χάνει το στοίχημα ενός… Παραδείσου εξαιτίας της ηθελημένης του άγνοιας: Ενδίδει στη γοητεία της ουτοπίας και παραδίνεται στο όνειρο».