Ο παραλογισμός του ασύλου…

on .

Κεντρικό ζήτημα της κυβέρνησης και των κομμάτων αναδεικνύεται το λεγόμενο «Πανεπιστημιακό άσυλο». Όπως και σε τόσα άλλα ζητήματα η σύγχρονη Ελλάδα βρίσκεται σε πρωτοπορία ιδεών και πράξεων. Οι επαΐοντες υποστηρίζουν και έτσι συμβαίνει, σε καμιά χώρα της Ευρώπης δεν υφίσταται «Πανεπιστημιακό άσυλο». Γι’ αυτό και οι Ευρωπαίοι ούτε κατανοούν τι λέμε εμείς οι Έλληνες, ούτε διαθέτουν στη γλώσσα τους ανάλογη λέξη με το ελληνικό περιεχόμενο. Γι’ αυτό και είναι δικαιολογημένοένα αίσθημα θλίψης και ντροπής για τη στάση πολιτικών κομμάτων, καθώς η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το καταργήσει. Τούτο είχε συμβεί προ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τον λεγόμενο νόμο Διαμαντοπούλου, τον οποίο μάλιστα είχε ψηφίσει τότε σχεδόν το σύνολο των κομμάτων. Αλλά ήρθε ο κ. Τσίπρας και ανακάλεσε την υπογραφή του, γιατί ήθελε τη διάλυση των Πανεπιστημίων και την κυριαρχία ομάδων με αριστερίστικες ή αναρχοαυτόνομες αντιλήψεις. Και τώρα που ο Μητσοτάκης ετοιμάζει την έξοδο του ασύλου ο πρώην Πρωθυπουργός διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και καταγγέλλει ότι τάχα θα διώκεται το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών!
Ο ίδιος και η παρέα του δικαιολογούνται, αφού απόχτησαν πολιτική οντότητα με τις καταλήψεις σχολείων. Όμως οι υπόλοιποι βουλευτές του, που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, δεν αισθάνονται κάποιο ίχνος ντροπής και αξιοπρέπειας, όταν αυτοί οι ίδιοι και το κόμμα τους είχε ψηφίσει για την εξαφάνιση του ασύλου με τον Νόμο «Διαμαντοπούλου»; Αλλά στην εποχή μας πρόκειται για είδος προς εξαφάνιση στα λεγόμενα «πολιτικά ρετάλια» και η αξιοπρέπεια και η ειλικρίνεια.
Επί της ουσίας του θέματος, οι αντιλήψεις εκείνων που ακόμα επιμένουν στο «άσυλο» είναι παρωχημένες, δογματικές και ιδιοτελείς. Ταιριάζουν μόνο σε καθεστώτα αυταρχικά, όπου οι οπαδοί τους με την συνδρομή του κράτους επιβάλουν και στα πανεπιστήμια τη μία γνώμη, αυτή που εξυπηρετεί την εξουσία. Ευτυχώς το ελληνικό πολίτευμα μετά τη μεταπολίτευση ωρίμασε και επέβαλλε τον σεβασμό των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Βέβαια με την πάροδο του χρόνου μειοψηφίες εκμεταλλεύτηκαν την ανοχή της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας και οδήγησαν δια της βίας πολλά πράγματα στα άκρα. Τούτο συμβαίνει σήμερα στο λεγόμενο «Πανεπιστημιακό άσυλο» με την ανοχή και την στήριξη της απελθούσης κυβέρνησης του Τσίπρα.
Και φτάσαμε σήμερα αντί να μιλάμε για καλύτερες σπουδές, για ελεύθερη διακίνηση ιδεών, για περισσότερα χρήματα στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα, να θεωρούμε μείζον πολιτικό ζήτημα αν οι μπαχαλάκηδες και οι αναρχικοί θα συνεχίσουν να καταστρέφουν τα Πανεπιστήμιά μας και να επιτρέπουν στον κάθε παράνομο να βασιλεύει εκεί. Το άσυλο, όπως το εννοούν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ομοϊδεάτες του, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το Σύνταγμα, αφού όλοι οι πολίτες οφείλουν σε κάθε χώρο και χρόνο να εφαρμόζουν τον νόμο.
Ερώτημα: Μπορεί σήμερα ένας πολιτικός ή ένας λόγιος να οργανώσει συζήτηση σε Πανεπιστημιακό χώρο με θέμα που δεν συνάδει με τις απόψεις των μπαχαλάκηδων; Αντίθετα, ποτέ το Κράτος, η Αστυνομία, η Πρυτανεία, δεν εμποδίζει καθηγητή να διδάξει ό,τι αυτός πιστεύει.
Αυθαίρετα κάθε αναρχικός και παράνομος διακόπτει τη λειτουργία, απαγορεύει τον διάλογο και επιβάλει δια της βίας «το εμπόρευμά του».
Προ ημερών Γιαννιώτες επισκέφτηκαν τη Νίζνα της Ουκρανίας, όπου έζησαν και μεγαλούργησαν οι Ηπειρώτες Ευεργέτες. Τους ξενάγησαν οι εκεί Αρχές στο πανεπιστήμιό τους. Θαύμασαν την εικόνα του Πανεπιστημίου σε υποδομές, σε καθαριότητα, σε αισθητική και ο νους τους γύρισε στο δικό μας Πανεπιστήμιο.
Επιτέλους ας απαλλαχτούμε από αυτές τις ελληνικές εφευρέσεις που μας στιγματίζουν στον ευρωπαϊκό χώρο. Η Κυβέρνηση έχει τη στήριξη και την εντολή της πλειοψηφίας να τερματίσει αυτή την άσχημη και απαράδεκτη κατάσταση.
Γιατί το «άσυλο» σήμερα ταιριάζει μόνο σε τούτη τη σημασία που δίνει ο Γ. Μπαμπινιώτης: «φιλανθρωπικό ή νοσηλευτικό ίδρυμα που παρέχει στέγη, διατροφή, περίθαλψη και προστασία σε άτομα που έχουν ανάγκη…».