Οι Αλβανοτσάμηδες και το «σόου» της ΝέαςΥόρκης!

on .

Παρακολούθησα πρόσφατα στα τηλεοπτικά κανάλια τις «λαμπρές» εκδηλώσεις, διαδηλώσεις θα έλεγα, που πραγματοποίησε το αλβανικό λόμπυ, με προεξάρχοντες και πρωτοπόρους τους Αλβανοτσάμηδες, στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης των ΗΠΑ.
Το θέμα των εκδηλώσεων ήταν η επάνοδος των μουσουλμάνων Τσάμηδων στην Θεσπρωτία, στην «Τσαμερία», όπως αναγραφόταν στις αφίσες. Αρκετός κόσμος είχε συγκεντρωθεί και από τις δύο πλευρές της λεωφόρου και άλλοι με τοπικές αλβανικές ενδυμασίες συμμετείχαν στην παρέλαση. Άντρες, γυναίκες και παιδιά, κραδαίνοντας αλβανικές σημαίες και αλβανικούς χάρτες με ενσωματωμένο τον νομό Θεσπρωτίας στο αλβανικό κράτος και άλλες με τη «Μεγάλη Αλβανία».
Περνούσαν στη λεωφόρο σχηματίζοντας με τα χέρια τους τον δικέφαλο αετό, κραυγάζοντας «Τσαμερία – Τσαμερία».
Είναι και αυτός ένας τρόπος ενημέρωσης της κοινής γνώμης των Αμερικανών (η παρέλαση ασφαλώς μεταδιδόταν ραδιοτηλεοπτικά). Με τον τρόπο αυτό δημιουργούσαν θόρυβο και εντυπώσεις προβάλλοντας και αναδεικνύοντας το ανύπαρκτο θέμα των δωσίλογων Τσάμηδων.
Παρακολουθώντας την παρέλαση των Αλβανοτσάμηδων στη Νέα Υόρκη με ενσωματωμένο το νομό Θεσπρωτίας στο αλβανικό κράτος, μου δημιουργούσε διαφορετικά συναισθήματα. Από τη μια μεριά έβλεπα τους Αλβανούς να διαδηλώνουν και να εκφράζουν τον «πόθο» τους για «μεγάλη Αλβανία» και να ζητούν την επιστροφή των Τσάμηδων στη Θεσπρωτία, ενημερώνοντας έτσι τους τηλεθεατές για τις «διεκδικήσεις» τους εις βάρος της Ελλάδος.
Από το άλλο μέρος ένιωθα στενοχώρια, απογοήτευση, αποκαρδίωση για τη στάση του Ελληνικού, του Ηπειρωτικού λόμπυ στις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής, το οποίο μάλιστα δεν μπορεί να συγκριθεί σε αριθμητικό μέγεθος με το αλβανικό, να έχει περιπέσει σε χειμερία νάρκη και να αδιαφορεί παντελώς για το εθνικό θέμα της Βορείου Ηπείρου. Σιωπή εκ μέρους της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας και των Ηπειρωτικών και Βορειοηπειρωτικών συλλόγων που δεν είναι και λίγοι.
Στο σημείο αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να υπενθυμίσω την διοργάνωση μεγαλειώδους παρέλασης από τους ελληνικούς συλλόγους της μείζονος περιοχής Νέας Υόρκης, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην 5η Λεωφόρο, με την ευκαιρία της Εθνικής Επετείου της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω τις εκδηλώσεις αυτές της ομογένειας με φανερή την πατριωτική έξαρση και εκείνων που συμμετείχαν στην παρέλαση και του πλήθους που παρακολουθούσε ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες. Μάλιστα, έτυχε να παρελαύνει και η προεδρική φρουρά των Ευζώνων βρακοφόρων και φουστανελλοφόρων που, στο αγέρωχο και μεγαλοπρεπές πέρασμά τους, προξενούσαν ρίγη συγκινήσεων και ασταμάτητων χειροκροτημάτων από τους χιλιάδες ομογενείς που είχαν κατακλύσει τη λεωφόρο.
Μακάρι οι τέτοιες ετήσιες εκδηλώσεις των ομογενών της Αμερικής να συνεχιστούν. Με αυτές και με άλλες γιορτές οι ομογενείς αναβαπτίζονται στα εθνικά ιδεώδη και κρατούν ψηλά την αγάπη τους για την πατρίδα, αποφεύγοντας την αφομοίωση από τους Αμερικανούς και από τη χοάνη φυλών και θρησκειών. Η συνέχιση γιορταστικών εκδηλώσεων, με την ευκαιρία θρησκευτικών και εθνικών εορτών αναπτερώνουν το εθνικό φρόνημα των ομογενών και σφιχτοδένουν τους δεσμούς με τη μητέρα πατρίδα.
Καλά όλα αυτά, αλλά η εκδήλωση των μουσουλμάνων Τσάμηδων στη Νέα Υόρκη, πιστεύω να προβλημάτισε πολλούς. Προσωπικά έκανα τη σκέψη, ίσως αφελώς, άραγε οι Βορειοηπειρώτες, γενικά οι Ηπειρώτες, με την Πανηπειρωτική Ομοσπονδία και το πλήθος των Συλλόγων, δεν θα μπορούσαν να οργανώσουν μια εκδήλωση στη Νέα Υόρκη σχετική με το «Βορειοηπειρωτικό ζήτημα» και τις προεκτάσεις του; Μια εκδήλωση που δεν θα είχε σχέση με διεκδικήσεις εναντίον της Αλβανίας ή άλλους σκοπούς, πέρα από την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και την απόδοση των μειονοτικών δικαιωμάτων στους Βορειοηπειρώτες.
Σε μια τέτοια πανηπειρωτική εκδήλωση, θα μπορούσαν να ακουστούν τα δικαιώματα της εθνικής ελληνικής μειονότητας, τα οποία φανερά καταπατούνται από τις εκάστοτε αλβανικές κυβερνήσεις. Ακόμη να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη της Αμερικής, και όχι μόνο, ότι οι Έλληνες μειονοτικοί, δεν είναι μόνο εκείνοι που κατοικούν στις λεγόμενες «μειονοτικές ζώνες», δηλ. μόνο στις περιοχές Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράντα, με εξαίρεση μάλιστα και τις δύο πόλεις, αλλά και στις περιοχές Τεπελενίου, Πρεμετής, Ερσέκας, Κοριτσάς και όπου αλλού, ανά την αλβανική επικράτεια ζουν και εργάζονται Βορειοηπειρώτες. Αυτές οι περιοχές αποτελούν την Βόρειο Ήπειρο και τους Έλληνες κατοίκους αυτών των περιοχών οφείλουμε να στηρίζουμε, τουλάχιστον, ηθικά ώστε να κρατήσουν το εθνικό τους φρόνημα και την ορθόδοξη πίστη τους.
Ίσως πολλοί να θεωρήσουν ότι η πρόταση είναι εκτός πραγματικότητας. Ίσως ακόμη η πρόταση να πέσει στο κενό και σε «ώτα μη ακουόντων». Όμως μπορεί με τον καιρό ο σπόρος να βλαστήσει και να συνεγείρει τους Έλληνες Ηπειρώτες της Αμερικής για μια τέτοια παρουσίαση στη Νέα Υόρκη.
ΝΙΚΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ