Σωτήρες δεν υπάρχουν!

Πολλές φορές στο πολιτικό μας περιβάλλον ορισμένοι «ηγέτες» προβάλλονται ως σωτήρες του τόπου. Καταγγέλλουν τους αντιπάλους τους ως υπεύθυνους για τα κακά της χώρας και επαγγέλονται κάθε τι που επιθυμεί ο πολίτης και έχει ανάγκη η κοινωνία. Χρησιμοποιούν δε όχι μόνο ρητορικά τεχνάσματα, αλλά καταφεύγουν στα πλέον αθέμιτα μέσα αρκεί να πετύχουν τον στόχο τους. Διαβάζουν δύο και τρείς φορές τον Μακιαβέλι και κάνουν δόγμα της πρακτικής του το σύνθημά του που λέει «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Έτσι διαμορφώνουν μια εικόνα μεγάλου ηγέτη και υποκρίνονται τον σωτήρα του λαού και θεραπευτή παντός κακού. Και δεν είναι λίγες οι φορές που η πλειοψηφία του λαού πείθεται από το πολιτικό θέατρο και ψηφίζει τους φερόμενους ως «μάγους» της πολιτικής. Αποτέλεσμα η κονωνία να την πληρώνει ακριβά και χωρίς γυρισμό πολλές φορές.
Δύο παραδείγματα: Ας θυμηθούμε τον μεγάλο πολιτικό Χαρ. Τρικούπη. Ήταν τότε δύσκολες οι κοινωνικές συνθήκες της Ελλάδας και ο κόσμος αδιαφόρησε για τον μεγάλο ηγέτη και τον περιφρόνησε. Προτίμησε στη θέση του να εκλέξει τον ψαρά Γουλιμή στο Μεσσολόγγι με τα τραγικά – γνωστά επακόλουθα.
Το ίδιο, αλλά από την ανάποδη, δε συνέβη και στις μέρες μας; Μπροστά στα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που έφερε η κρίση η πλειοψηφία του λαού, αγανακτισμένη και θυμωμένη, σύρθηκε πίσω από τον Τσίπρα και τον Καμμένο. Ήταν πράγματι το ‘15 και οι δύο τους άριστοι ηθοποιοί. Προφασίστηκαν τους σωτήρες, εξύβρισαν τους αντιπάλους, αναθεμάτισαν την Ευρώπη και υποσχέθηκαν στον Ελληνικό λαό τον παράδεισο.
Ήταν τότε που στις πλατείες οι «αγανακτισμένοι» μούτζωναν τη Βουλή και απαξίωναν νόμους, θεσμούς και πρόσωπα. Έφταιγαν για όλα, έλεγαν οι κυβερνώντες και έπρεπε να τους στείλουν στον Καιάδα. Σε τέτοιο περιβάλλον «ανθίζουν» τα λουλούδια της παραπολιτικής και στέλνουν την ευωδία τους στην καρδιά κάθε πικραμένου.
Όμως τα ψέμματα έχουν κοντά ποδάρια και «πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις» ολοκληρώνεται το δράμα του λαού. Μέσα σε τέσσερα χρόνια «οι σωτήρες» Τσίπρας και Καμμένος, δεν άφησαν τίποτε όρθιο. Η οικονομία διαλύθηκε, οι νέοι δραπέτευσαν στο εξωτερικό, οι δουλειές του κόσμου έγιναν παραδουλειές όσο για θεσμούς, αξίες, ιδέες και αρχές ας μην επεκταθούμε. Γι’ αυτό και ο συνεταιρισμός διαλύθηκε. Ευτυχώς για τον κ. Τσίπρα του απέμειναν κάποια «ρέτζελα» από τον πολιτικό του γάμο με τους ΑΝΕΛ για να δείχνει ότι μόνο αυτός μπορεί να ευτελίσει την Αριστερά και να διαγράψει ιδεολογίες, αξιώματα και ιστορία. Αλλά κοντά στους ψευτοπροφήτες δε λείπουν ποτέ οι πρόθυμοι. Έτσι έτρεξαν κοντά «στον σωτήρα» κάποια ρετάλια και από το παλιό ΠΑΣΟΚ, όπως ο Ραγκούσης, ο Τζουμάκας, ο Κοτσακάς...
Αλλά ο ελληνικός λαός έχει και γνώση και πείρα. Συνηθίζει να λοξεύει στην κρίση του, αλλά αφού δοκιμάσει περιπέτειες, επανέρχεται στον ορθό λόγο και ξεκινάει τον αγώνα του από την αρχή. Υπάρχει το απόθεμα της ιστορικής του πείρας που τον βοηθάει να «πετιέται από εξαρχής» και να προχωράει.
Τώρα η τεράστια πλειοψηφία έχει αντιληφθεί ότι οι σωτηρολογίες του Τσίπρα και της παρέας του ήταν ψευτοπροφητείες και τους έστειλε στο περιθώριο. Ίσως θα πρέπει αυτές οι πολιτικές να παραμένουν σε μουσείο ή σε χρονοντούλαπο ώστε ο λαός μας να προσέχει καλύτερα στις επιλογές του. Γιατί η εμπειρία, αλλά και η όλη νεότερη ιστορία μας δείχνει ότι «σωτήρες» δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο ευθύνη των πολιτών για να κρίνουν σωστά και να επιβάλλουν στο σύστημά μας τους αναγκαίους και χρήσιμους κανόνες στη λειτουργία τους.
Και τώρα, λίγες μέρες προ των εκλογών, ο καθένας ας δοκιμάσει να χρησιμοποιήσει ως εργαλείο πολιτικής συμπεριφοράς και την αυτοκριτική του. Για όλες τις δοκιμασίες και τις περιπέτειες που μας φόρτωσε έχουμε και εμείς οι πολλοί το μερτικό της ευθύνης. Ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Καμμένος και οι συνοδοιπόροι τους θα μπορούσαν να πράξουν όλα αυτά τα δεινά στον τόπο, αν όλοι μας λειτουργούσαμε με τη βοήθεια της λογικής και όχι του θυμού.
Αλλά στα ανθρώπινα όλα διορθώνονται και το πολίτευμα μας δίνει τη δυνατότητα με τη συμμετοχή και με την ορθή σκέψη να απαλαγούμε από σωτήρες και να δώσουμε τα ηνία στους κατάλληλους και ικανούς.
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ