Τι ψηφίζουμε;

Πλησιάζοντας οι εθνικές εκλογές, βιώνοντας 4 χρόνια μια Κυβέρνηση κατ’ ευφημισμόν Αριστερά, ή όπως, εύστοχα είπε ο Μίκης Θεοδωράκης: ένα αριστερόστροφο μόρφωμα, που κατέλαβε την εξουσία με υποσχέσεις και ψέματα και με έναν άνθρωπο, ο οποίος παραπλάνησε, χειραγώγησε και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην άβυσσο έναν ολόκληρο λαό. Η προπαγάνδα του σκόπιμα παραπλάνησε τον απλό λαό με φούσκες υποσχέσεις, τόσο πολύ, που αφέθηκε και παρασύρθηκε από λάθος άνθρωπο. Δυστυχώς θα υποχρεωθούμε να πληρώσουμε ακριβά τους λαϊκισμούς και τη δημαγωγία αυτού του σαλτιμπάγκου. Κι αναρωτιέσαι, μήπως εξαιτίας της παθητικότητας και της απάθειάς μας εν γνώσει μας επιστρέφουμε στην σκοτεινή δεκαετία του ’30, την οποία και πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν.
Η αποπλάνηση του λαού, μέσω της δημαγωγίας λειτουργεί σήμερα ακριβώς όπως και τότε το ’30, με συκοφαντίες, ψεύδη και υποδαύλιση του μίσους (βλέπε Χίτλερ).
Ας θυμηθούμε λόγια και έργα επί «Αριστεράς». Η Αριστερά ερχόμενη στην εξουσία, μετά την εξαντλητική και παρ’ ολίγον καταστροφική εξάμηνη διαπραγμάτευση αναγκάζεται να γονατίσει στα «τέσσερα». Έτσι κουρελιάζει στην πράξη αυτό που είχε επαγγελθεί, ότι θα σχίσει τα Μνημόνια, θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ και θα τους χορέψει Πεντοζάλη. Με αυτό το γονάτισμα η Αριστερά πείθει ακόμη και τους πλέον αντιμνημονιακούς, ότι ο δρόμος είναι ένας και μοναδικός. Και ο μονόδρομος φέρνει την ονομασία «Μνημόνιο». Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που η συγκεκριμένη Αριστερά είναι τόσο αρεστή σε όλα τα Διεθνή Κέντρα εξουσίας. Η διδακτορία του μονόδρομου της Ευρωζώνης. Θέλεις ευρώ; Σκάσε και κολύμπα!
Η Αριστερά αναγκάζεται να διεκπεραιώσει όλα εκείνα τα μέτρα που ουδεμία άλλη Κομματική Κυβερνητική δύναμη θα μπορούσε να κάνει. Με τόση τόλμη και τέτοια πειθώ προς τις λαϊκές μάζες. Όπως άλλωστε είχε συμβεί στο παρελθόν. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο «γέρος της Δημοκρατίας» με τα Δεκεμβριανά, ο Νικόλαος Πλαστήρας με την εκτέλεση Μπελογιάννη.
Η συγκεκριμένη Αριστερά όχι μόνο υπογράφει μέτρα αδιανόητα και ολότελα αντιλαϊκά, αλλά πάνω απ’ όλα αυτά εφαρμόζονται σε κλίμα κοινωνικής ηρεμίας και σχεδόν απόλυτης μαζικής υπνηλίας. Αυτή κι αν είναι μεγίστη ενέργεια. Επειδή τα μέτρα είναι επώδυνα και καταστροφικά, οι πολίτες εκτιμούν ότι Αριστερά και Δεξιά μία απ’ τα ίδια. Με απλά λόγια: «Αριστερά, ποτέ άλλη φορά».
Με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, την εκποίηση μονάδων της ΔΕΗ, το 50 συν 1 στις απεργιακές κινητοποιήσεις, το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας στις Πρέσπες, βγαίνει ο Τραμπ και λέει ότι η είσοδος της Βορ. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αδιαφορώντας για τους Μακεδόνες επιχειρηματίες που χάνουν την ταυτότητα των προϊόντων τους. Αυτή την Αριστερά θέλει η Ε.Ε., γιατί κάνει τη δουλειά της αναίμακτα, ό,τι και να ζητήσουν δεν φέρνει αντίρρηση.
Βλέπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση που προηγείται η Ν.Δ. και ανησυχούν, γιατί αυτοί λένε θα φέρουν αντιρρήσεις, έχουν και πατριωτική συνείδηση, δεν είναι απάτριδες και άθεοι, όπως οι κατ’ ευφημισμόν Αριστεροί.
Θα μου πείτε: Καλά τα λες αυτά, έτσι είναι αναμφισβήτητα, από την άλλη όμως με τα τόσα που κάνει αυτή η Αριστερά κρατάει ένα ποσοστό περί το 20%. Εγώ θα σας πω: Για κοιτάξτε γύρω σας, ποιοι είναι αυτοί οι Συριζαίοι; Δεν είναι άλλοι από τους χθεσινούς Πασόκους, που όπου έχει «ψοφίμι» τρέχουν. Μια ζωή κρατικοδίαιτοι και βολεμένοι στον Κρατικό κορβανά.
Αυτό το αριστερόστροφο μόρφωμα λοιπόν προσπαθεί να έχει υπό τον αποκλειστικό έλεγχο τη Δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ και έτσι να καθιστούν τη Δημοκρατία, το Κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα αναλώσιμα στα πρότυπα Μαδούρου.
Δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα επιστρατεύοντας συνθήματα, μίση και ταραχές και δεν ξέρουμε αν δεν έχουν δρομολογήσει την κατάλυση των δημοκρατικών δομών.
Γι’ αυτό λοιπόν ας μην παρασυρόμαστε με φρούδες ελπίδες και ψεύτικες υποσχέσεις και ας ψηφίσουμε κόμματα και ανθρώπους που δεν έχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Ετοιμάζουν να δώσουν «δωράκια» από το πλεόνασμα, για να ξεγελάσουν μερικούς.
Αυτό θα είναι σαν ασπιρίνη στον καρκίνο.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν παίζονται. Πανηγυρίζουν για τους Σοσιαλιστές στην Ισπανία, ενώ για τους Podemos τσιμουδιά που πατώσανε. Αλλά ξέρουν ότι θα έχουν κι αυτοί την ίδια τύχη με τους Podemos τους έμαθε ο κόσμος. Ευαγγελιζόταν το «καινούργιο» και τελικά με την ρουσφετολογία είναι πιο παλιοί κι από το παλιό.
Να φύγει επιτέλους αυτό το συνονθύλευμα που αποτελείται από μια συμμορία που λυμαίνεται τα πάντα, κρατικοδίαιτοι και όπως εύστοχα είπε ο Φλωρίδης από τα τοξικά απόβλητα του ΠΑΣΟΚ.
Κι ο ποιητής:
«Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι
πότε θα’ ρθουνε καινούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουν την βλακεία (το ψέμμα, τη ρεμούλα)
στην τελευταία κατοικία».
(ΜΕΤΣΟΒΟ)