Με κριτήρια αξιολόγησης η ψήφος των πολιτών

on .

• Δεν δίνεται συχνά στους Έλληνες πολίτες η ευκαιρία για να εκφράσουν την άποψή τους για την πολιτική κατάσταση της χώρας μας. Η πρόνοια του Συντάγματος για διενέργεια δημοψηφίσματος για καίρια εθνικά και άλλα θέματα δεν εφαρμόζεται. Και έτσι το εκάστοτε κυβερνών κόμμα και η κυβέρνηση που σχηματίζεται διαχειρίζεται την τύχη της χώρας αυθαίρετα και σύμφωνα με την επικρατούσα στο κόμμα ιδεολογία.
Είναι προφανές, και η πολιτική ιστορία αυτού του τόπου το έχει αποδείξει, ότι μια τέτοια αρχή δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας, αλλά αποσκοπεί πρωτίστως στην εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων. Συχνά έχει, επιπλέον, και καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα.
Η βαρύτητα της ψήφου, επομένως, είναι μεγίστη, όπως και η ευθύνη των πολιτών. Η απερίσκεπτη προσκόλληση σε κόμματα και η χωρίς προβληματισμό και βάσανο παράδοση της ψήφου, ισοδυναμεί με προδοσία της προσωπικής ελευθερίας και βουλήσεως και κατ’ επέκταση, κατάχρηση του δικαιώματος που παρέχει η δημοκρατία στον κάθε πολίτη.
Τα κριτήρια στα οποία ο πολίτης θα στηριχθεί, για να λάβει όσο το δυνατόν την ορθότερη απόφαση για τη διαχείριση της ψήφου του, θα πρέπει να είναι, πρώτον, το πρόγραμμα του κάθε κόμματος και, δεύτερον, η αξιοπιστία που εμπνέει ο αρχηγός του και το επιτελείο του.
Μπορεί το πρόγραμμα να είναι άριστον, αν όμως η αξιοπιστία προς τον αρχηγό είναι μηδενική ή ολίγιστη, τότε θα πρέπει να το ξανασκεφτεί. Αν πάλι ο αρχηγός είναι αξιόπιστος, το πρόγραμμά του όμως φαίνεται να είναι ανεφάρμοστο υπό τις παρούσες συνθήκες, τότε και πάλι πρέπει να το ξανασκεφτεί.
Υπάρχει κριτήριο αξιοπιστίας;
Για όσους έχουν ασκήσει την εξουσία παλαιότερα ή πρόσφατα, το κριτήριο είναι η συνέπεια λόγων και έργων.
Αν οι λόγοι και οι προεκλογικές υποσχέσεις και εξαγγελίες διαψεύτηκαν από τα έργα και τις πράξεις που ακολούθησαν, τότε ο πολίτης θα διαπράξει μέγα λάθος να δώσει την εμπιστοσύνη του σε αυτούς, όσα «θα» και αν χρησιμοποιήσουν στα υποτιθέμενα «προγράμματά» τους.
Για όσους δεν έχουν ασκήσει εξουσία, κριτήριο θα πρέπει να είναι το ήθος τους και η επαγγελματική ή/και επιστημονική τους σταδιοδρομία. Είναι άνθρωποι επιτυχημένοι και σεβαστοί από την κοινωνία στην οποία ζουν;
Εδώ, παρόλο που δεν ισχύει ο αρχαίος Αθηναϊκός θεσμός της «δοκιμασίας», μπορεί ο κάθε πολίτης λιγώτερο ή περισσότερο, ανάλογα με τη μόρφωσή του, να περάσει από «ιερά εξέταση» τους υποψηφίους, ιδιαίτερα αυτούς που θα αναλάβουν τα ινία της χώρας.
Ποιο είναι το ποιόν του χαρακτήρα τους; Ποια μόρφωση έχουν: Πέτυχαν στον τομέα που υπηρέτησαν, είτε στον επιστημονικό είτε στον επαγγελματικό; Είναι αδέκαστοι ή μήπως φιλοχρήματοι και φιλόδοξοι; Είναι γαλουχημένοι με τα πανανθρώπινα ελληνικά και χριστιανικά ιδεώδη; Πιστεύουν στο έθνος που υποτίθεται υπηρετούν; Χαρακτηρίζονται από ελεύθερο πνεύμα και ουσιαστικά δημοκρατικά ιδεώδη;
Είναι άνθρωποι μισαλλόδοξοι ή άνθρωποι που συνενώνουν και σέβονται τις απόψεις των πολιτικών αντιπάλων τους, όχι μόνον θεωρητικά, άλλα και έμπρακτα, υπό την έννοια ότι συνδιαμορφώνουν την πολιτική τους, λαμβάνοντάς τες σοβαρά υπόψη τους. Αντιλαμβάνονται ότι αυτοί και οι συνεργάτες τους είναι ΥΠΗΡΕΤΕΣ του λαού και ότι ο πρώτος πολίτης είναι και ο ΠΡΩΤΟΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ του λαού και ότι πάνω από όλους είναι η λαϊκή κυριαρχία, την οποία θα πρέπει να έχουν ως βασικό κριτήριο των πράξεών τους;
Είναι και πολλά άλλα χαρακτηριστικά που ο καθένας μπορεί να θέσει ως κριτήρια αξιολόγησης, για να αποφασίσει πού να δώσει την ψήφο του.
Ένας πρέπει να είναι ο σκοπός : να δώσει την ψήφο του στο κόμμα ή στα πρόσωπα που με βάση τα πιο πάνω κριτήρια ή και άλλα κρίνει ότι είναι τα πιο κατάλληλα για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων αυτής της χώρας και την επίτευξη του στόχου της ευημερίας των πολιτών, όχι βέβαια μόνον οικονομικής. Της αναβάθμισης του οικονομικού, μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου των πολιτών, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα να ζουν σε ένα ευνομούμενο από κάθε άποψη κράτος.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ