Δεν «βελτιώνεται» έτσι το εκπαιδευτικό σύστημα!

Από τότε που ήταν μαθητές τα τρία παιδιά μου στα σχολεία τους (Δημοτικής και Δ/θμιας εκπαίδευσης), αλλά και σήμερα, που είναι τα εγγονάκια μου, παρακολουθούσα και παρακολουθώ, κάποιες μάλιστα χρονικές περιόδους από πολύ κοντά (μέλος συλλόγου γονέων και κηδεμόνων) το «εξελισσόμενο» εκπαιδευτικό μας σύστημα και την αγωνιώδη προσπάθεια του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας, να το «βελτιώσει»· και συνήθως, μέσα στην προσπάθεια αυτή «βελτίωσης», το πρώτο μέτρο ήταν να ελαχιστοποιηθούν οι ώρες διδασκαλίας των θρησκευτιικών και των Αρχαίων Ελληνικών.
Οφείλω να πω ότι δεν είμαι εκπαιδευτικός και πιθανόν οι απόψεις μου για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, να είναι λανθασμένες, δεν στερούμαι βέβαια της κοινής λογικής, η οποία είναι η βάση, για όλες τις άλλες εξειδικευμένες γνώσεις.
Η ταπεινή μου γνώμη λοιπόν είναι ότι, τα θρησκευτικά και τα Αρχαία Ελληνικά, είναι οι κολόνες, πάνω στις οποίες έπρεπε να στηρίζεται το εκπαιδευτικό μας οικοδόμημα και ως εκ τούτου, λογικό ήταν να ενισχύονται αυτές, αντί να αποδυναμώνονται κάθε φορά.
Θεωρώ, φυσικά, ότι και τα υπόλοιπα μαθήματα, που διδάσκονται τα παιδιά σήμερα, στις δύο αυτές βαθμίδες εκπαίδευσης, είναι αναγκαία, για να τα προετοιμάσουν, προκειμένου να εισέλθουν στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, απ’ όπου θα λάβουν το πτυχίο του καλού (υποτίθεται τουλάχιστον) επιστήμονα.
Με δεδομένο ότι ο άνθρωπος είναι διτή προσωπικότητα, αποτελείται δηλ. από Σώμα και και ψυχή, εδώ προκύπτει το ερώτημα· είναι οι επιστημονικές γνώσεις μόνες τους αρκετές για να δημιουργήσουν ολοκληρωμένες ανθρώπινες προσωπικότητες ή χρειάζεται και κάτι άλλο; Την απάντηση την έχει δώσει, προ δύο χιλιάδων και πλέον ετών, ο μεγάλος Έλλληνας φιλόσοφος Πλάτων, όταν είπε, «πάσα επιστήμη χωριζόμενη αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται».
Οι αρχαίοι Έλληνες, με το αθάνατο πνεύμα τους, είχαν επισημάνει, από τότε, με τη φράση, «ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος, όταν άνθρωπος ει», ποιός άνθρωπος έχει πραγματική αξία. Αυτός δηλ που έχει ανθρωπιά, ανεξάρτητα από τις επιστημονικές, ή άλλες, γνώσεις που κατέχει.
Οι κορυφαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, Πλάτων, Αριστοτέλης, Σωκράτης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρξαν προφήτες της αποκάλυψης του αληθινού Θεού στον κόσμο.
Ο μεγάλος συγγραφέας Λέον Τολτσόϊ, στο τελευταίο βιβλίο της ζωής του, με τίτλο «Ημερολόγιο Σοφίας», γράφει: «Η θρησκευτική ανατροφή αποτελεί τη βάση κάθε εκπαίδευσης. Η βασική υποχρέωση των γονέων και των εκπαιδευτικών είναι να βοηθήσουν τα παιδιά να καταλάβουν τη Θεϊκή Αρχή που υπάρχει μέσα τους». Και σε άλλο σημείο του ίδιου βιβλίου γράφει: « Η πίστη είναι η νικητήρια δύναμη της ζωής. Εζήτησα τις πηγές του φωτός και τις βρήκα στα Ευαγγέλια. Η βελτίωση της ανθρώπινης ζωής, μόνο με την εσωτερική ηθική τελειοποίηση είναι δυνατή».
Όπως είναι γνωστό, Ο Λέον Τολστόϊ, στα πρώτα πενήντα περίπου χρόνια της ζωής του ήταν άθεος και ενώ γράφει τα δύο μεγάλα έργα του, «πόλεμος και ειρήνη» και «Άννα Καρένινα», τα οποία τον είχαν κάνει διάσημο και πλούσιο και ζούσε μέσα στην υψηλή κοινωνία της Ρωσίας δεν έβρισκε το νόημα της ζωής του και δύο φορές μάλιστα είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει· όταν εγκατέλειψε τη ζωή που έκανε μέχρι τότε και συναστράφηκε με τους απλούς ανθρώπους του μόχθου, τότε κατάλαβε ότι εκείνων η ζωή είχε νόημα, μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό και έγραψε τότε το πολύ σπουδαίο βιβλίο του, «Λεόν Τολστόϊ μια εξομολόγηση», όπου, μεταξύ των άλλων, γράφει: «Αν οι άνθρωποι ακολουθούσαν τις εντολές του Ευαγγελίου, θα εύρισκαν την πραγματική ευτυχία».
Ο Μαχάτμα Γκάντι, η μεγάλη αυτή ψυχή, στην Αυτοβιογραφία του, γράφει: «Πνευματική ανάπτυξη σημαίνει διάπλαση του χαρακτήρα, καθώς και γνώση του Θεού και του εαυτού μας· είναι το πιο σημαντικό μέρος της μόρφωσης των νέων, γιατί χωρίς αυτό, είναι άχρηστες και μάλιστα επιζήμιες όλες οι άλλες μορφές διαπαιδαγώγησης».
Ο Πάνσοφος Δημιουργός, όταν «εκ του μη όντος, εις το είναι ημάς παρήγαγε» και μας έστειλε στον κόσμο αυτόν, μας ανέθεσε μια υψηλή Αποστολή· να αγωνιστούμε, τον Αγώνα τον καλόν, για τον εαυτόν μας, αλλά και τον συνάνθρωπό μας και μέχρι το τέλος αυτής της ζωής μας, να ολοκληρωθούμε, να γίνουμε δηλ. Άγιοι, για να κληρονομήσουμε την Αιώνια ζωή· «Άγιοι γίνεσθε ότι ο Πατήρ ημών Άγιος εστί».
Συγχρόνως, ο Θεός έθεσε μέσα στην ψυχή μας, τη «Θεϊκή Αρχή», όπως την ονομάζει ο Λ. Τολστόΐ. Από αυτή τη «θεϊκή Αρχή», οδηγούμενοι οι Αθηναίοι, παρόλο που πίστευαν στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου και είχαν κατασκευάσει αντίστοιχους βωμούς, είχαν κατασκευάσει και ένα βωμό αφιερωμένο στον Άγνωστο Θεό· γι’ αυτόν τον Θεό τους μίλησε ο Απόστολος Παύλος επάνω στη Πνίκα. Ο θεός, όχι μόνο «παρήγαγε ημάς εκ του μη όντος εις το είναι», αλλά και «παραπεσόντας, ανέστησε πάλιν», με τη θυσία του μονογενούς του Υιού. Η χριστανική θρησκεία είναι η θρησκεία της Αγάπης και της Ελευθερίας. Κανένα δεν υποχρεώνει ο Χριστός να τον ακολουθήσει, «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» λέει.
«Για του Χριστού τη πίστη την Αγία», έχουν χυθεί ποταμοί αιμάτων, κατά τους είκοσι περίπου, αιώνες, που έχουν παρέλεθει, από την έλευση του στον κόσμο. Στρατιές Αγίων και μαρτύρων έχουν θυσιάσει τη ζωή τους γι’ αυτή τη πίστη και δεν έχουμε, νομίζω, το δικαίωμα να αγνοούμε αυτές τις θυσίες εμείς σήμερα. Η πίστη των Ελλήνων στο Θεό και η αγάπη προς την Ελευθερία, διατήρησαν αναλίωτη την Εθνική Ταυτότητα του Έθνους μας, κατά τους τέσσερεις αιώνες της σκληρής Τουρκικής σκλαβιάς.
Στο σημείο αυτό, κρίνεται σκόπιμο να τονίσουμε ότι, στην Ελλάδα, την πατρίδα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, κάθε θρησκευτικό Δόγμα είναι σεβαστό και κάθε τόπος λατρείας του, είναι ιερός και απαραβίαστος. Σεβόμαστε τα ιερά και Εθνικά Σύμβολα όλων των λαών και απαιτούμε να σέβονται κι εκείνοι τα δικά μας.
Τα Αρχαία Ελληνικά είναι η γλώσσα των προγόνων μας. Είναι η γλώσσα με την οποία μεταλαμπαδεύτηκε σ’ όλο το κόσμο το αθάνατο Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα και οι ηθικές αξίες της φυλής μας. Είναι η γλώσσα, στην οποία, συγκατατέθηκε ο Κύριος, να γραφεί ο Λόγος του, δηλ το Ευαγγέλιο, αλλά και οι Επιστολές του Αποστόλου Παύλου και οι πράξεις των Αποστόλων. Είναι η γλώσσα που διδάσκεται σήμερα στα σχολεία πολλών πολιτισμένων χωρών του κόσμου. Δεν είναι, νομίζω υπερβολή να πούμε, ότι τα Αρχαία Ελληνικά, θα μπορούσαν να αποτελέσουν σήμερα, την επίσημη γλώσσα της Ηνωμένης Ευρώπης.
Σήμερα, παρά ποτέ, είναι επίκαιρη η προτροπή του Κυρίου, «δίδαξον τα παιδιά σου, εν τη αρχή της ζωής των, εις την οδόν της Αληθείας...», γιατί:
- Ο σημερινός άνθρωπος με την οικονομική και την τεχνολογική ανάπτυξη και σχεδόν καθόλου με την πνευματική του ανάπτυξη (ψυχική καλλιέργεια), ούτε τον ενδιαφέρει ο συνάνθρωπός του, «πλησίον».
- Ο σημερινός άνθρωπος έχει χάσει το προσανατολισμό του, σαν το καράβι, του οποίου δεν λειτουργεί ο μπούσουλας και κινδυνεύει να οδηγηθεί στα βράχια, λόγω λανθασμένης πορείας του.
- Έχει περισεύσει στον κόσμο το ψεύδος, η υποκρισία και η δολιότητα.
- Έχει γίνει σπάνια Αρετή η αγάπη του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο και η συμπόνια.
- Έχει χαθεί η ιερότητα της ζωής.
- Έχουμε προοδεύσει «εις τον πολιτισμό του μετώπου και υστερήσαμε» εις το πολιτισμό της καρδιάς», όπως έλεγε ένας σύγχρονος πνευματικός άνθρωπος.
Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη, σήμερα παρά ποτέ, να διδαχθούν τα παιδιά μας, ποιό είναι «το φως, η Αλήθεια και η Ζωή» και ποια είναι τα ιδανικά του Έθνους μας· αυτό βέβαια πρέπει να γίνει από την οικογένεια, αλλά και από τα σχολεία.
Εάν δεν γαλοχούνται και δεν διδάσκονται σωστά τα παιδιά μας, να μην απορούμε και να μην «πέφτουμε από τα σύννεφα», όταν μαθαίνουμε, από τα ΜΜΕ, ότι ανήλικα παιδιά έγιναν δολοφόνοι άλλων παιδιών και μάλιστα συμμαθητών τους.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΧΑΙΡΑΚΗΣ