Η εικόνα της Ελλάδας σήμερα στους ξένους…

Στα χρόνια της Επανάστασης και αργότερα οι Ευρωπαίοι χαρακτήριζαν την Ελλάδα ως «ψωροκώσταινα». Η αφορμή για τον απαξιωτικό προσδιορισμό ήταν το γνωστό γεγονός του εράνου στο Ναύπλιο, αλλά και η θλιβερή κατάσταση των Ελλήνων τόσο κατά τη διάρκεια του Αγώνα όσο και στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους.
Οπωσδήποτε χρειάστηκαν μεγάλες προσπάθειες των Ελλήνων ώστε ύστερα από πολλά χρόνια το ελληνικό κράτος να αναγνωριστεί ως μια σοβαρή χώρα, με ταυτότητα, με σημαντική παρουσία και με διεθνή αποδοχή. Ώσπου φτάσαμε στην εποχή μας που η χώρα μας έγινε μέλος της ΕΟΚ, εντάχτηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αντιμετωπίζεται διεθνώς ως ένα κράτος σύγχρονο, με θεσμούς δημοκρατικούς, με ισχυρή οικονομία και προπαντός με χαρακτηριστικά ενός σοβαρού και ανεπτυγμένου κράτους.
Δυστυχώς επήλθε η οικονομική κρίση με ευθύνη πολλών παραγόντων, εσωτερικών και εξωτερικών, κατά την οποία άλλαξε ριζικά η θέση της πατρίδας μας τόσο στον διεθνή χώρο όσο και στην εκτίμηση και αξιολόγηση από τους ίδιους τους πολίτες της. Και σήμερα βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που προκαλεί και θλίψη, αλλά και οργή στους Έλληνες που σκέφτονται πολιτικά και που δρουν συλλογικά. Η χώρα μας πράγματι βρίσκεται στην πιο τραγική κατάσταση ύστερα από τις πολεμικές περιόδους.
Και για να υποστηρίξω αυτή την απαισιόδοξη προσέγγιση θα προσπαθήσω να κατανοήσω τις διαστάσεις της άσχημης εικόνας της Ελλάδας από τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν οι ξένοι. Άλλωστε, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης η ταυτότητα κάθε χώρας αξιολογείται από τη θέση που κατέχει μέσα στον ευρύτερο χώρο της οικονομικής ανάπτυξης και των διεθνών της σχέσεων.
Θα περιοριστώ να επισημάνω τη θέση της χώρας σήμερα έναντι της Αμερικής, της Τουρκίας, των Βαλκανίων και της Ευρώπης.
Για χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται στο άρμα της Αμερικής, αφού έτσι μοιράστηκε ο κόσμος με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το Εμφυλίου (1946-49). Όλες οι κυβερνήσεις απέφευγαν τη σύγκρουση με τις ΗΠΑ και γενικά «συμμορφώνονταν» με τα σχέδιά τους. Όμως η Ελλάδα πάντα προσπαθούσε να κερδίσει ένα βαθμό ανεξαρτησίας και αντιδρούσε με διάφορες κινήσεις. Για παράδειγμα, ας θυμηθούμε την πρόσκαιρη έξοδο από το ΝΑΤΟ, τη ρύθμιση των βάσεων στην Ελλάδα, την ένταξη στην Ε.Ε.
Αλλά η σημερινή κυβέρνηση έχει κυριολεκτικά παραδώσει τα κλειδιά στον Τραμπ και ακολουθεί πιστά και με δουλοπρέπεια τις εντολές των Αμερικάνων και Γερμανών. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη αμερικανική βάση. Και αυτό έχει την υπογραφή της Αριστεράς, που μια ζωή αγωνιζόταν εναντίον της αμερικανοκρατίας!
Ας δούμε τη θέση της Ελλάδας σήμερα στα Βαλκάνια: Παραχώρησε η κυβέρνηση δικαιώματα εθνικά, υπακούοντας στις εντολές της Μέρκελ. Επειδή οι Γερμανοί θέλουν να φράξουν το δρόμο στους Ρώσους απαίτησαν από την κυβέρνησή μας να υπογράψει τη «συμφωνία των Πρεσπών». Και τώρα ο λαός νιώθει προδομένος, ενώ η κυβέρνηση δεν τολμά να παρουσιαστεί μπροστά του. Αλλά μήπως και προς τις προκλήσεις και τον μεγαλοϊδεατισμό της Αλβανίας δε βλέπουμε διάθεση υποχωρητικότητας; Οι Βορειοηπειρώτες καταπιέζονται, χάνουν τις περιουσίες τους, κλείνουν τις εκκλησίες τους και η κυβέρνησή μας μένει άφωνη.
Μήπως και προς τη μεριά της Τουρκίας σήμερα η κυβέρνηση δε δείχνει δουλοπρέπεια, φοβισμό και προθυμία για συμβιβασμό; Έχει ξεχάσει παντελώς την εθνική συναίνεση και ετοιμάζεται να προσφέρει «γη και ύδωρ» στον Ερντογάν σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Ποτέ στο παρελθόν Υπουργοί ή Βουλευτές δεν έδειξαν τέτοια υποταγή στους Τούρκους, όπως σήμερα ο Κοτζιάς, ο Κατρούγκαλος, ο Τσιρώνης και κυβερνητικοί βουλευτές.
Όσο για τη σχέση της Ελλάδας με την Ευρώπη, θέτει μόνο τούτο το ερώτημα: Γιατί οι Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις δείχνουν τόση εμπιστοσύνη και τόσα φιλικά αισθήματα προς τον Πρωθυπουργό, τη στιγμή που αυτός πριν από δύο – τρία χρόνια κατήγγειλε την Ευρώπη ως υπεύθυνη για τα Μνημόνια, για τα δάνεια και για την Τρόικα σε βάρος της Ελλάδας;
Συμπέρασμα: Η Ελλάδα σήμερα άγεται και φέρεται από τα συμφέροντα των ισχυρών και από τις επιδιώξεις των γειτόνων. Δεν υπάρχει ούτε εθνική πολιτική, ούτε σχέδιο αντιμετώπισης των κρίσιμων οικονομικών και εθνικών προβλημάτων.
Επομένως ήρθε η ώρα ο λαός δια της ψήφου του να αντισταθεί στην παρακμή και να επιβάλει διαφορετική πορεία του τόπου.
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ