Η ευκαιρία προόδου χάθηκε στις αγκυλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ!

- Γράφει η ΜΑΡΙΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΕΦΑΛΑ,παιδίατρος

• Η δημόσια συζήτηση για την ίδρυση μη κρατικών- μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, από την δεκαετία ακόμα του 1990, αποτελούσε συχνά ζήτημα έντονης και σκληρής αντιπαράθεσης στα φοιτητικά αμφιθέατρα. Από την μια πλευρά η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η οποία ήταν υπέρμαχος της ίδρυσής τους, και από την άλλη πλευρά όλες οι άλλες παρατάξεις, από την Νεολαία του ΠΑΣΟΚ μέχρι τα αριστερά σχήματα, που ήταν πολέμιοι αυτής της προοπτικής.

Πρόσφατα έγινε στη Βουλή συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος και για πολλές διατάξεις, εκτός από το «επάρατο» άρθρο 16.
Η ΝΔ, από την αρχή της συζήτησης, δήλωσε καθαρά τη βούλησή της για την ίδρυση των μη κρατικών ΑΕΙ και μάλιστα με συγκεκριμένες προτάσεις. Ευτυχώς, αυτή τη φορά το ΚΙΝΑΛ συμφωνεί πλέον στην αλλαγή του άρθρου 16 και την ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων. Ωστόσο, η κυβερνητική πλειοψηφία εξακολουθεί να επιμένει στην άρνησή της, αγνοώντας τις εξελίξεις, και να υποστηρίζει με αστήρικτες και σχεδόν γραφικές απόψεις βουλευτών της πως «τα μεγάλα ιδρύματα του εξωτερικού όπως το Harvard φταίνε για όλα τα δεινά του κόσμου!».
Η πραγματικότητα είναι, ωστόσο, διαφορετική. Πέρα από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις του κυβερνώντος κόμματος, οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν πως η κατάργηση του κρατικού, μονοπωλιακού χαρακτήρα της ανώτατης παιδείας θα έχει θετικές συνέπειες σε πολλαπλά επίπεδα.
Θα συμβάλει σημαντικά στην αύξηση των προσφερόμενων θέσεων για τη φοίτηση στην ανώτατη εκπαίδευση, θα περιορίσει, συνεπώς, τη «μετανάστευση» των νέων σε πανεπιστήμια άλλων χωρών για την πραγματοποίηση σπουδών και τη μείωση της οικονομικής επιβάρυνσης των οικογενειών τους. Θα συνεισφέρει, με την παράλληλη λειτουργία κρατικών και ιδιωτικών, στη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και την παρακολούθηση υψηλής ποιότητας προγραμμάτων σπουδών που μπορεί να προσελκύσουν και ξένους φοιτητές. Σε κάθε περίπτωση θα συνεισφέρουν στην τόνωση της εθνικής οικονομίας, καθώς και στην προώθηση της επιστημονικής έρευνας σε όλους τους τομείς. Πρόκειται βέβαια για κοινές παραδοχές σε όλες τις χώρες της ΕΕ, εκτός από την Ελλάδα που δυστυχώς, αρνείται σήμερα να δει το αύριο...
Το αύριο απαιτεί κρατικά και μη κρατικά πανεπιστήμια που να μπορούν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις του. Για τα μη κρατικά πανεπιστήμια είναι αναγκαίο να διασφαλισθεί ότι θα υπάγονται σε κρατική εποπτεία, με ένα αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο, με σκοπό τη διασφάλιση παροχής ανώτατης εκπαίδευσης υψηλού επιπέδου και την εγγύηση των αρχών της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της ανεξάρτητης διδασκαλίας και έρευνας.
Η Κύπρος αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας χώρας που έχει έξι ιδιωτικά πανεπιστήμια τα οποία λειτουργούν παράλληλα με τα δημόσια πανεπιστήμια και συνεισφέρουν πάνω από 5% στο ετήσιο ΑΕΠ! Στα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ λειτουργούν παράλληλα με το σύστημα της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα ακόμη τα ξορκίζουμε…
Το εθνικό συμφέρον όμως και το μέλλον της νέας γενιάς στη χώρας μας δε βρίσκεται σε παρωχημένες και κλειστοφοβικές απόψεις, όπως αυτές του ΣΥΡΙΖΑ για την ανώτατη εκπαίδευση.
Η αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι μια αναγκαιότητα και μια ευκαιρία για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι νέοι και την ουσιαστική οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας μας. Και ο ΣΥΡΙΖΑ το παρέπεμψε στις καλένδες…