Το τελευταίο σκαλί…

on .

Δε χωρεί πια καμιά αμφιβολία ότι η δημοκρατία μας διέρχεται την πιο μελαγχολική της φάση από τη Μεταπολίτευση ως τα σήμερα. Οι συμπολίτες μας, τουλάχιστον τα λίγα τελευταία χρόνια, αποφαίνονται ότι «δεν πάει άλλο πιο κάτω» και την επόμενη στιγμή διαψεύδονται πανηγυρικά διαπιστώνοντας ότι «ακόμη δεν έχουμε δει τα πάντα».
Δε θέλουμε να υποκύψομε στον πειρασμό να επιδοθούμε σε θεωρίες συνωμοσίας και πολιτικής μυθοπλασίας αλλά να αποτυπώσουμε μια εντελώς παρακμιακή πραγματικότητα που βιώνουμε και είναι συνομολογημένη από τους συντριπτικά περισσότερους.
Στο σύγχρονο ελληνικό πολιτικό πεδίο ως δια μαγείας το πολιτικό προσκήνιο δεν υπάρχει και αυτό που κυριαρχεί είναι ένα έντονο, σκληρό και δυσώδες παρασκήνιο. Οι διεργασίες που εκτυλίσσονται στο σκοτάδι και σε κάποια κομματικά υπόγεια είναι πρωτοφανείς και έχουν ως κυρίαρχο στοιχείο την ευτέλεια, την ιδιοτέλεια παντός τύπου και την αναξιοπρέπεια. Παρακολουθούμε, και σε ζωντανή πολλές φορές σύνδεση, συγκρότηση ευκαιριακών πλειοψηφιών με ποικίλες στοχεύσεις, τυχοδιωκτική συμπόρευση, δήθεν ανεξάρτητων, βουλευτών με την κυβέρνηση άνευ όρων και με κίνητρα ευτελή.
Παρακολουθούμε τον ευτελισμό του Κοινοβουλίου και την ευθεία και βάναυση παραβίαση του θεσμού της λαϊκής ετυμηγορίας και εντολής με κάποιους ευάλωτους «πρόθυμους» ή κάποιους άλλους, καθ’ ομολογία τους «ελευθέρας βοσκής» να εκχωρούν την ελαστική τους συνείδηση και την ψήφο τους παζαρεύοντας ξεδιάντροπα και σε δημόσια θέα θέσεις και παντοειδείς διευκολύνσεις. Αυτό το άθλιο κι αηδιαστικό αλισβερίσι είναι που αποθεώνει τη μακιαβελική ρήση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Από την άλλη βεβαίως, όλοι παρατηρούμε ότι έχει ξεθωριάσει πια και αυτός ο περίφημος και τερατώδης, χωρίς δράκο όμως, μύθος περί του δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς που και οι ίδιοι οι κάποτε διαπρύσιοι κήρυκές του αρνούνται να τον επικαλούνται πλέον γιατί θα γίνονταν καταγέλαστοι αν και δεν πολυνοιάζονται γι΄ αυτό.
Τι να πει κανείς και τι να προσθέσει στη δημόσια εικόνα που «φιλοτεχνούν» οι ίδιοι οι δυο πρώην Υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών σε καθημερινή βάση με ένα υβρεολόγιο και αλληλοεκβιαστικές απειλές τύπου χαμαιτυπείου. Αλίμονο αυτοί οι κύριοι διαχειρίστηκαν για τέσσερα ολόκληρα χρόνια τις κορυφαίες εθνικές υποθέσεις, της Άμυνας και των Εξωτερικών και έβαλαν τις υπογραφές τους σε πολύ σημαντικές συμφωνίες.
Απέναντι σε όλα αυτά και άλλα πολλά βεβαίως στέκονται οι πολίτες αυτής της χώρας που παρακολουθούν όλα αυτά τα φαινόμενα της θεσμικής παρακμής και του εκχυδαϊσμού της πολιτικής και των λειτουργών τους με αισθήματα αηδίας και απαξίας. Μέχρις εκεί.
Όμως παραμένουν απαθείς, σιωπηροί και δεν αντιδρούν στέλνοντας έτσι το χειρότερο των μηνυμάτων ότι δηλαδή διακατέχονται από την αντίληψη της αποστασιοποίησης, της παραίτησης και εν τέλει της ιδιώτευσης, κάτι που αποτελεί δώρο και νερό στο μύλο μιας αποφασισμένης για τα πάντα, μιας αδίστακτης και κυνικής εξουσίας.
Βαδίζουμε προς τις εκλογές κάτω από πρωτοφανείς συνθήκες και σε ένα τοπίο ναρκοθετημένο που το συνθέτουν ο διχασμός, ο αμοραλισμός, ο αριβισμός και ο τυφλός πολιτικός φανατισμός που όμως συνιστούν ένα σύγχρονο πολιτικό ανοσιούργημα και ένα κοινοβουλευτικό τεραρτούργημα. Ο Θεός βοηθός.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΥΡΙΟΥΝΗΣ