Όταν λείπει το μεράκι…

Πάνω που πηγαίνεις επιτέλους να πεις μια καλή κουβέντα για τη Δημοτική Αρχή των Ιωαννίνων… σου το βγάζει ξινό!
Ο λόγος: τα νέα πεζοδρόμια στην οδό Σπύρου Λάμπρου (σίγουρα όμως οι αναγνώστες θα βρείτε κι άλλα παραδείγματα). Τα πεζοδρόμια αυτά ήταν τα ίδια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Είχαμε μάθει και τις πλάκες απ’ έξω – ποιες έχουν ξεκολλήσει, πού υπάρχει κενό, τι πρέπει να αποφύγουμε διερχόμενοι καθημερινά. Τον Οκτώβριο, λοιπόν, επιτέλους, άρχισαν τα πεζοδρόμια να αντικαθίσταται από το Δήμο και μπράβο του! Εδώ όμως τελειώνουν τα συγχαρητήρια, γιατί η εικόνα των ολοκληρωμένων πια πεζοδρομίων δεν είναι αντάξια ενός σύγχρονου έργου.
Κεντρικοί στόχοι ενός τέτοιου μικρού αστικού έργου, όπως τους διδάχθηκα στη σχολή μου είναι: α) η ασφάλεια των χρηστών του έργου, β) η άνεση τους, γ), η ενίσχυση των τοπικών τρόπων μετακίνησης (δηλ. αυτοκίνητα, ποδήλατα, ΜΜΜ και πεζοί, δ) η βελτίωση της τοπικής ποιότητας ζωής, ε) η ενίσχυση της λειτουργίας των τοπικών επιχειρήσεων και στ) η μέριμνα για τις ειδικές ομάδες χρηστών.
Προσπερνώ τους περισσότερους στόχους, για τους οποίους μάλλον δεν έγινε ούτε σκέψη, και πηγαίνω κατευθείαν στους στόχους της ασφάλειας και της άνεσης. Ο εν λόγω δρόμος έχει ένα σημαντικό πρόβλημα: από τη διασταύρωση με τη Σταυρίδου (παλιά Seven) μέχρι τη Σακελλαρίου (Playhouse), το πεζοδρόμιο δεν είναι αρκετά πλατύ, ενώ είναι ένα κομμάτι του δρόμου με πολλή κίνηση. Το αποτέλεσμα είναι αφ’ ενός οι παράνομες στάσεις αυτοκινήτων εκεί να έχουν γίνει κανόνας, και μαζί τους τα ατυχήματα, αφ’ ετέρου οι πεζοί συχνά να χρειάζεται να βγουν έξω από το πεζοδρόμιο, στο δρόμο, γιατί δε χωρούν. Με την εξ’ ολοκλήρου ανακατασκευή των πεζοδρομίων, ο Δήμος είχε την ευκαιρία αυτό να το διορθώσει. Φευ! Τα νέα πεζοδρόμια έχουν το ίδιο πλάτος με τα παλιά.
Εκεί όμως που έγινε το κατασκευαστικά ασύλληπτο είναι όπου τοποθετήθηκαν οι ράγες για τυφλούς. Θεωρητικά η τοποθέτηση έγινε ως μέριμνα για τις ειδικές ομάδες χρηστών. Στην πραγματικότητα έγινε «για τα μάτια του κόσμου».
Πρώτον, γιατί οι ράγες τοποθετήθηκαν μάλλον για να μη χρησιμοποιηθούν. Βλέπετε, όπου εμφανίζεται ρολόι της ΔΕΥΑΙ, οι ράγες εξαφανίζονται! Εκτός αν τα ρολόγια της ΔΕΥΑΙ με κάποιο μυστηριώδη τρόπο λειτουργούν κι αυτά ως ράγες… Όπου, δε, υπάρχει ράμπα για κάθοδο από το πεζοδρόμιο στο οδόστρωμα, ακόμα και οι ράγες που προσπερνούν τη ράμπα και δεν οδηγούν σε κάθοδο περνούν μέσα από αυτή και αποκτούν την κλίση της και ο τυφλός θα πρέπει κάπως να αισθανθεί ότι πρέπει να κρατήσει την ισορροπία του! Ίσως λαμβάνοντας λίγη από τη φώτιση της Δημοτικής Αρχής…
Δεύτερον, γιατί τοποθετήθηκαν χωρίς να υπολογίζουν τους χρήστες με καροτσάκια, καθώς οι ράγες είναι κακήν κακώς στη μέση του πεζοδρομίου, χωρίς να αφήνουν αρκετό και διακριτό χώρο για αυτά - διότι, στις ράγες το καροτσάκι δεν μπορεί να κινηθεί κανονικά. Αυτό αφορά όχι μόνο τα αναπηρικά καροτσάκια, αλλά και τις κυρίες με μωρά.
Τι έγινε με αυτό το έργο; Θα κάνω μία υπόθεση. Πιθανόν να βγήκε κάποιο πρόγραμμα για χρηματοδότηση αντικατάστασης πεζοδρομίου ή για ανακατασκευή πεζοδρομίου με ράγες για τυφλούς, πήρε κάποιος μηχανικός του Δήμου μία έτοιμη μελέτη-μακέτα, την προσάρμοσε στα στοιχεία της Σπύρου Λάμπρου, πετάχτηκε σε κάποιον ανάδοχο, κι ούτε ασχολήθηκε κανείς με το θέμα για πάνω από ένα μεσημέρι.
Κανείς αρμόδιος δεν ενδιαφέρθηκε μάλλον να επισκεφθεί το δρόμο, να σκεφτεί τα προβλήματά του, και να εξασφαλίσει ότι το έργο θα τα λύσει. Ήταν πολύ εύκολο, αλλά έλειπε, βλέπετε, το μεράκι, η προσοχή στη λεπτομέρεια. Κι αυτό το μεράκι, η μία ημέρα παραπάνω που θα ‘χε ξοδέψει ο αρμόδιος, θα έλυνε τόσα θέματα των χρηστών του δρόμου, αντί, εν τέλει, να τα πολλαπλασιάσει, αντί να υπάρχει η ανάγκη κάποτε να ξαναγίνει το έργο για να γίνει σωστά, ενώ με μικρές παρεμβάσεις θα είχε βελτιώσει το δρόμο τόσο πολύ.
Αυτό το μεράκι όμως, για τον άνθρωπο με καροτσάκι ή τον τυφλό, είναι που καθορίζει όλη του τη ζωή και την ποιότητά της. Και ξεχωρίζει τη Δημοτική Αρχή που κάνει έργα για να τα βάλει σε μία ανακοίνωση από αυτή που τα κάνει για τους πολίτες της, αλλά και τη νοοτροπία με την οποία δεν πρέπει να γίνονται τα έργα στην πόλη μας.

* Ο Μιχάλης Κ. Ντιναλέξης είναι Πολιτικός Μηχανικός & Μηχανικός Περ/ντος, MEng Imperial College London.