Μελέτες για την Παμβώτιδα υπάρχουν, έργα δε γίνονται!

l Με αφορμή τους Πανευρωπαϊκούς αγώνες του Σκι στον κλειστό υδάτινο στίβο Αμφιθέας πληροφορήθηκα από τον ημερήσιο Τύπο της πόλης μας, τις γνώστες διαμαρτυρίες για τα αναχώματα και ότι με κάποιες νέες μελέτες, και πολλές ακόμη προτάσεις με νέα έργα, θα λυθούν τα προβλήματα του Λεκανοπεδίου και ειδικά της λίμνης μας. Θεωρώ ότι πρέπει να κάνω μια ανάδρομη σε επαναλαμβανόμενα γραφόμενα από εμένα, στις στήλες της φιλόξενης εφημερίδας του «Πρωϊνού Λόγου» σχετικά με την ποιότητα και ποσότητα των νερών της λίμνης μας και για τα υπάρχοντα τεχνικά έργα της, όπως τα αναχώματα.
Οι λύσεις που αναφέρονται και είναι να αποξηλωθεί το υφιστάμενο ανάχωμα της Αμφιθέας (όλο, ή τμήμα του), να γίνει μεταφορά με αγωγό ή τάφρο των υδάτων των νερών των πηγών Σεντενίκου και να δημιουργηθούν δίκτυα συλλογής ακαθάρτων των περιφερειακών οικισμών δεν λύνουν το πρόβλημα ρύπανσης των νερών της Παμβώτιδας. Είναι σαφές ότι από μόνα τους τα έργα αυτά δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουν το σοβαρό προβλήματα που αντιμετωπίζει η λίμνη μας.
Τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν από πλευράς των αρμόδιων φορέων, δηλαδή της Πολιτείας, της Περιφέρειας και του Δήμου μας και θα συμβάλουν στην βελτίωση της κατάστασης των νερών της λίμνης με τα σημερινά πραγματικά δεδομένα, είναι τελείως διαφορετικά.
Τα νερά της λίμνης ρυπαίνονται, από τα νερά που καταλήγουν στην λίμνη και μεταφέρουν ρύπους. Θα πρέπει λοιπόν να εκπονηθεί ένα πολύ σοβαρό σχέδιο με παρεμβάσεις και έργα για την προστασία του λιμναίου οικοσυστήματος και γενικότερα του περιφερειακού αστικού περιβάλλοντος, όσον αφορά στην επεξεργασία των νερών που απορρέουν στη λίμνη και στις υπάρχουσες καταβόθρες από όλο το Λεκανοπέδιο Ιωαννίνων, ώστε αυτά να εισέρχονται στα νερά της και στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα όσον το δυνατόν ποιο καθαρά, απαλλαγμένα από ρύπους.
Οι εισερχόμενες ποσότητες των ρυπογόνων νερών που απορρέουν από τον αστικό και υπεραστικό ιστό της περιοχής του Λεκανοπεδίου Ιωαννίνων στην Παμβώτιδα, είναι κατά πολύ αριθμητικά πιο μεγάλες από τις ποσότητες των νερών που θέλουμε να μεταφέρουμε εμπλουτίζοντας τα νερά της. Το μέγεθος είναι δυσανάλογο και το μέτρο δεν θα αποδώσει τα αναμενόμενα. Οι συνέπειες των περιφερειακών οικισμών χωρίς δίκτυο αποχέτευσης, στην ποιότητα των νερών της λίμνης περιορίζονται σε δεύτερο βαθμό, ένεκα του μικρού μεγέθους και της μη γειτνίασής τους με την λίμνη, εξαιρείται φυσικά ο οικισμός της Αμφιθέας. Όσο για το εάν απομακρυνθούν τα αναχώματα και κατά πόσο αυτό θα συμβάλει στην αποκατάσταση της φυσικής αρχικής κατάστασής της, δεν νομίζω ότι κι αυτό το μετρό θα αποδώσει τα αναμενόμενα.
Η σημαντική πηγή ρύπανσης της λίμνης μας είναι οι απορροές όμβριων υδάτων. Ο κίνδυνος είναι τα επικίνδυνα περιεχόμενα των ρύπων, που έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και τοξικότητα και η διαρκής προσθήκη τους, συνεχώς και αδιαλείπτως, στο υγρό περιβάλλον της λίμνης (συστηματικός ρύπος).
Μια λύση είναι οι Τεχνητές λίμνες για την συγκράτηση των μολυσμένων όμβριων και οι εργοστασιακές συσκευές αντιμετώπισης ρύπων (διαχωρισμού και συγκράτησης) με πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια επεξεργασία των απόνερων, όμβριων και επαγγελματικών δραστηριοτήτων.
Αυτές οι εναλλακτικές τεχνικές, απαιτούν σχεδιασμό, κονδύλια, εκτάσεις, εμπειρία εμπλεκομένων και προσεκτική και συστηματική συντήρηση. Αξίζει να γίνουν και στον τομέα αυτό προτάσεις και δημόσιες συζητήσεις ώστε να υπάρξει η κατάλληλη ζύμωση και ωρίμανση που θα βοηθήσει στην καλύτερη δυνατή λήψη ρεαλιστικών και αποτελεσματικών μέτρων. Όλα τα έργα για την λίμνη μας, το ένα με το άλλο, θα δημιουργήσουν μια ασπίδα προστασίας και θα συμβάλουν στο να βελτιωθεί η ποιότητα των νερών της.
Θέλω να προσθέσω ότι προτεινόμενες επιστημονικές λύσεις που έχουν αξιολογηθεί υπεύθυνα και στηρίζονται σε δεδομένα των τελευταίων είκοσι και πλέον χρόνων για την σημερινή κατάντια των νερών της λίμνης μας υπάρχουν πολλές και από πολλούς επιστήμονες και ντόπιους μελετητές.
Όποιος θέλει, ας τις βρει και ας τις μελετήσει, καθώς οι νέες λύσεις που προωθούνται δεν προτείνουν κάτι διαφορετικό. Οι εκτιμήσεις της ρύπανσης και των μέτρων προστασίας των υδάτινων αποδεκτών του Λεκανοπεδίου Ιωαννίνων, υπάρχουν σε αρκετές μελέτες.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΡΗΣ